GAME CHANGER

HOOFDSTUK 22

'Gaan we al?', vraag ik aan Charlie, als hij de keuken in gelopen. Ik moet toegeven dat ik na de douch en het ontbijtje al vaker die vraag heb gesteld aan hem. Elke keer lacht hij en schud hij zijn hoofd. Ik krijg het vermoeden dat hij dat alleen maar doet om mij te irriteren, dus dat wil ik niet laten blijken. Ik werp een snelle blik op de klok en zie dat het al acht uur is. Als we nu zouden gaan, zouden we er iets te vroeg zijn, maar dat is beter dan te laat. 'Charlie?', vraag ik zachtjes in de hoop dat ik nu wel een antwoord zal krijgen.

'Jij bent wel een georganiseerd persoon hé?', merkt hij op. Zijn reactie irriteert me, maar ik probeer zo aardig mogelijk te blijven aangezien hij mij zo moet brengen. 'Ik hou er gewoon van om op tijd te komen', laat ik hem weten.

'Net zoals de eerste dag', brengt hij me met een grijns in herinnering. Ik voel dat ik meteen rood aanzet. Zat hij in diezelfde klas als ik? 'Hoe...?' Is wat ik wil vragen als hij me onderbreekt. 'Ik zag je over het plein lopen', laat hij me weten.

'O.' Ik voel me stom dat ik daar benieuwd naar was en merk op dat hij het onderwerp behendig heeft veranderd. 'Maar...gaan we nu?', vraag ik hem.

Zijn mondhoeken krullen omhoog en hij haalt zijn hand door zijn donkerblonde haar heen. 'Prima.'

De rit naar school duurt ongeveer even lang als ik had verwacht en we komen rond tien voor half negen aan. 'We zijn er', laat Charlie me weten. Ook al weet hij waarschijnlijk dat ik dat allang heb gezien. Ik heb vrijwel de hele weg uit het raampje gekeken en bijna niks gezegd op een paar antwoorden over vragen die hij stelde na.

'Dankjewel voor de lift.' Ik open de portier en stap uit de grote Jeep. Op de een of andere manier heeft iedereen hier een auto en ik...ik heb niet eens een rijbewijs. Nu heb ik dat ook nooit nodig gehad, aangezien mijn vader me altijd bracht of Martha me ergens afzette. Maar als ik iedereen hier zie rijden, begint het toch ook wel te kriebelen om mijn rijbewijs te halen.

'Geen probleem popje.' Is wat hij zegt voordat ik de deur dichtsla en zo snel mogelijk het schoolgebouw inloop. Ik kijk voortdurend en gespannen om me heen om er zeker van te zijn dat ik Hunter niet tegenkom. Ik ben aardig boos op hem, ook al zegt mijn geweten dat ik dit al had moeten zien aankomen. Hij heeft me intiem behandeld en vervolgens laat hij niks van zich weten. 'Precies de Hunter hoe ik hem voor het eerst leerde kennen', mompel ik tegen mezelf.

'Hey Bel!', gilt Vic als ik het lokaal binnenloop. Het eerste uur heb ik Aardrijkskunde met haar wat dan ook mijn favoriete vak is. We steken weinig op van de lessen, maar het kletsen is erg gezellig.

'Hey Vic.' Probeer ik zo enthousiast mogelijk te zeggen. Gelukkig heeft ze niks door en tikt ze enthousiast op de stoel naast haar. Ik loop erheen en neem plaats. 'Ik heb echt zin in vanavond!', fluistert ze als de les is begonnen. Shit! Vanavond zou de hele groep bij mij thuiskomen...dat was ik helemaal vergeten! 'Ik ook', zeg ik snel. En dat is ook zo. Ik heb een beetje afleiding wel nodig en ik ben er honderd procent zeker van dat Vic mij die wel kan geven. Ze is altijd zo vol energie en grappen.

'Zal ik vanavond eerder komen?', biedt ze aan. 'Dan kan ik helpen de drank en alles klaar te zetten en kunnen we ons samen klaarmaken.

Ik knik. 'Goed plan', zeg ik. 'Ik heb alleen nog geen drank of iets thuis staan en ik kan het ook niet halen.' Victoria wrijft nadenkend met haar hand over haar kin. 'Ik kan wel aan Hunt vragen of hij wat kan halen.'

'Nee!', zeg ik harder dan de bedoeling was. Het laatste waar ik op zit te wachten is dat Hunter iets voor me gaat regelen. Ze kijkt me verbaasd aan. 'Is er iets Bel?'

Ik kan moeilijk vertellen dat ik de avond bij haar broer heb doorgebracht en hij me heeft gebruikt waardoor ik hem niet meer wil zien. 'Er is niks', lieg ik. 'Ik bedenk me alleen net dat ik het al aan iemand anders heb gevraagd.' Alweer een leugen. Victoria kijkt me achterdochtig aan, maar knikt uiteindelijk. 'Oké. Hoe laat zal ik bij jou zijn?'

'Zes uur?', stel ik voor. Ze knikt, waardoor dit onderwerp tot een einde komt. Gelukkig...

Tegen de tijd dat het pauze is, heb ik nog steeds niks van Hunter vernomen. Gaat deze jongen überhaupt wel naar school? Vraag ik me in mezelf af. Alhoewel ik er blij mee ben dat ik niet plots met hem geconfronteerd wordt, vind ik het jammer dat hij ook niet de moeite heeft genomen om me op te zoeken.

Ik loop richting de aula waar we altijd bij elkaar komen, maar bedenk me dan dat ik nog steeds niemand heb geregeld om de drank te halen. Wie zou het kunnen halen? Wie is er oud genoeg en heet geen Hunter Evans? Ik moet nu wel iemand regelen. Als ik dat niet doe krijgt Vic argwaan en moet ik alles opbiechten.

'Heb je je eerste les gehaald popje?', klinkt de stem van Charlie op sarcastische toon achter me. Ik draai me om en zie de grote getatoeëerde jongen met een grijns op zijn gezicht. 'Ha ha ha. Grappig', mompel ik. 'Oké oké, sorry', verontschuldigt hij zich met dezelfde grijns. Ergens irriteert het me dat hij hier duidelijk van geniet, maar aan de andere kant kan ik er ook wel om lachen. 'Wat wil je Charlie?', vraag ik hem. 'Ik hoef helemaal niks hoor, popje. Evans daarentegen...' Voordat hij zijn zin af kan maken geef ik hem een tik. 'Als je het maar laat', waarschuw ik hem. Hij lacht en loopt langs me richting de aula.

Wacht! Dat is het! Charlie is oud genoeg!

'Charlie?', roep ik hem na. Hij draait zich om en loopt weer mijn kant op. 'Ja?'

'Zou je misschien iets voor me kunnen doen?', vraag ik aan hem. Hij grijnst. 'Hangt ervan af.' Ik strijk een pluk haar uit mijn gezicht. 'Kan je wat drank voor me regelen?'

Zijn ogen worden groot. Zo groot dat het lijkt alsof ik hem net ten huwelijk heb gevraagd. 'Zo erg is het nou ook weer niet', merk ik op. Hij twijfelt even en haalt een hand door zijn blonde haar. 'Je leek me er gewoon niet het type voor', biecht hij op. Hij heeft gelijk. Ik ben er ook niet het type voor. Of naja dat wás ik niet. Ik moet eerlijk toegeven dat het me de vorige keer wel beviel. 'Kan je dat voor me doen?', vraag ik hem nogmaals. Het duurt even voordat hij antwoord geeft, maar uiteindelijk knikt hij. 'Wat heb je allemaal nodig?'

----------

HOOFDSTUK 22 STAAT ONLINE! IK ZIE DAT ER EEN PAAR MENSEN ZIJN DIE SNEL DE VOLGENDE DELEN LEZEN. VINDEN JULLIE HET LEUK ALS IK VAKER OP EEN DAG EEN HOOFDSTUK POST? LAAT HET ME WETEN!

XXX