GAME CHANGER

HOOFDSTUK 56

'Kom verder.' Ze wijst ons naar een grote ruimte. In eerste instantie kan ik niet goed zien wat voor ruimte het is, maar wanneer ik door de deur loop, kijk ik mijn ogen uit. Het is een gigantische keuken met kookeiland, een prachtige houten eettafel en zo'n typische Amerikaanse koelkast. Het ruikt er heerlijk, waardoor ik meteen mijn maag voel rommelen. 'U heeft een prachtig huis mevrouw....' 

'Ada', zegt ze snel om mijn zin af te maken. 'En dankjewel lieverd. Het heeft me jaren gekost om deze bouwval op te knappen.' Ze grinnikt en loopt naar het fornuis om in een grote zwarte pan te roeren. Ik ben benieuwd wat erin zit, ook al ruik ik aan de geur dat het zonder twijfel heerlijk moet zijn. Ze moet aan mijn gezicht de nieuwsgierigheid hebben gezien en trekt een mondhoekje omhoog. Iets waardoor ik alweer de gelijkenis met Hunter opmerk. 'Hou je van soep?', vraagt ze. 

Ik knik meteen enthousiast. 'Klinkt heerlijk.' Ze lacht en pakt een drie kommetjes en een paar soeplepels uit een lade die ze vervolgens op tafel zet. 

'Kan ik misschien helpen?', vraag ik uit beleefdheid. Ik weet dat Martha dat altijd op prijs stelt en vraag het daarom voor de zekerheid ook aan haar. Ze schudt snel haar hoofd en wijst naar één van de stoelen aan de lange eettafel. 'Ga jij maar lekker zitten meis.' Ik knik en volg haar aanwijzing op. Ondanks dat ik me er een tikje schuldig over voel dat ik niet meehelp, weet ik dat zij het toch niet toe zal laten ook al zou ik aan gaan dringen. 

Hunter laat voorzichtig mijn hand los en loopt naar de grote koelkast. 'Wat wil je voor drinken bij het eten?' 

'Water is prima', laat ik hem weten. Hij knikt en schenkt een glas water in. Zelf pakt hij een blikje bier en komt op de plek naast me zitten. 'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je hiernaartoe heb meegenomen. Als je toch liever naar een restaurant wil, dan...', fluistert hij, maar al snel onderbreek ik hem. 

'Het is perfect', laat ik hem weten waardoor zijn mondhoeken voorzichtig omhoog krullen. Het is absoluut niet om hem beter te laten voelen. Ik vind het namelijk oprecht heel erg leuk hier. Ik leer Hunter natuurlijk persoonlijk steeds beter kennen, maar over zijn familie en zijn verleden laat hij niet veel los... Zelfs nadat ik hem had verteld over mijn moeder, heeft hij nog niet de behoefte gevoeld mij iets over zijn verleden te vertellen. Althans, tot nu dan. 

Tijdens het eten verteld zijn oma van alles over het huis. Ik heb altijd al een interesse in architectuur gehad en ook nu luister ik erg aandachtig mee. Ze verteld hoe het huis eruit zag toen ze het voor het eerst zagen, dat ze voor vijf maanden in een caravan op het terrein hebben moeten wonen tijdens de verbouwingen en dat Hunter als klein jongetje altijd mee wilde helpen met het klussen. Hij rolt met zijn ogen, maar ik kan er alleen maar om lachen. Het is een erg plezierig gesprek en zelfs Hunter praat veel mee. Hij verteld over zijn opa die, verdrietig genoeg, twee jaar geleden is komen te overlijden, maar waarmee hij een hele goede band had. En hij vertelt over de zomers die hij hier de afgelopen jaren elk jaar met zijn vader heeft doorgebracht. Afgelopen jaar was het voor het eerst dat Victoria en haar moeder ook mee zijn gegaan tot groot plezier van Ada. Ik ken haar nog niet erg goed, maar in het eerste opzicht, lijkt ze mij een familiemens in hart en nieren. 

Na het eten is het al erg laat en stelt Ada voor dat we hier in de logeerkamer kunnen blijven slapen. Vrijwel meteen stemmen we ermee in en staan Hunter en ik erop alles schoon te maken en af te ruimen. Dat is het minste wat we kunnen doen na deze heerlijke en gezellige maaltijd. Ada echter, is het er absoluut niet mee eens. Het kost ons dan ook een hoop argumenten om er uiteindelijk voor te zorgen dat ze ermee instemt. 

'Vindt je het echt niet erg om hier te blijven slapen? Als je wil kan ik ook een hotel regelen voor vanavond', biedt Hunter aan als Ada de keuken heeft verlaten. Ik schud mijn hoofd. 'Dat is echt niet nodig. En sterker nog ik vind het hier veel fijner om te overnachten dan in één of ander creepy hotel', geef ik toe, terwijl ik hem een speels duwtje geef en de laatste dingen in de vaatwasser zet. Hij lacht en legt zijn handen op mijn heupen. 'Ik zou je echt niet in "één of ander creepy hotel" laten slapen, hoor.' Hij maakt met zijn vingers aanhalingstekens om mij na te praten. 'Als ik je mee zou nemen naar een hotel, zou het minstens vier sterren moeten hebben', voegt hij eraan toe. 

Ik rol met mijn ogen. 'Van welk geld?', grap ik, maar hij krult echter alleen zijn mondhoeken omhoog wat me verteld dat hij wel degelijk het geld ervoor heeft. Ik kijk hem verbaasd aan. Ik weet dat hij werkt, maar als negentienjarige kan je toch niet zoveel verdienen? Hij lacht en tilt me met een soepele beweging op het aanrecht. 'Na de dood van mijn opa, heb ik een hoop geld geërfd Bella', laat hij me weten. Zijn opa...dat is helemaal waar... Ik voel me stom dat ik dat was vergeten en sla mijn ogen neer. Eindelijk verteld hij me iets persoonlijks en dat vergeet ik het weer...

'Maar je weet het dus zeker?', vraagt hij snel, terwijl hij mijn kin omhoogduwt waardoor ik niet anders meer kan dan hem in die prachtige ogen aan te kijken. Hij heeft het altijd meteen door als ik me ongemakkelijk voel en weet het altijd weer van me weg te nemen. Ik knik. 'Geen luxe hotel kan op tegen de gastvrijheid van jouw oma', laat ik hem weten, waardoor ook hij een lach niet kan onderdrukken en me een kus op mijn voorhoofd geeft. 

--------

HEY GUYS, 

WEER EEN NIEUW HOOFDSTUKJE VOOR JULLIE. NIET EEN HELE DENDERENDE, MAAR IK WILDE VOOR JULLIE TOCH IETS POSTEN, OMDAT JULLIE ER ZO OM VROEGEN! HOOP DAT JULLIE HET ALSNOG WAT VONDEN!

XXX