GAME CHANGER

HOOFDSTUK 40

De autorit is stil en ongemakkelijk. Ik durf niks tegen hem te zeggen en hij begint geen gesprek. Al het stressen was trouwens ook nog eens voor niks, want mijn tas lag gewoon nog in de auto. Als ik nou gewoon mijn mond had gehouden...

'Wat ben je aan het doen?' Ik kijk op als ik Hunter na een uur eindelijk iets hoor zeggen. Zijn blik rust bezorgd op mijn handen. Schijnbaar heb ik van de zenuwen al mijn velletjes naast mijn nagels weg zitten pulken en bloed het hier en daar een beetje. Het is iets wat ik vroeger onbewust ook deed. Mijn vader irriteerde zich eraan, waardoor ik het heb afgeleerd...tot dit moment dan. Ik zucht en kijk uit het raam.

'Niks', breng ik vermoeid uit. En dat ben ik ook. Ik mag dan niks fysieks hebben uitgevoerd of veel hebben gepraat; mijn hersenen draaien overuren.

Met een ruk zet Hunter de Range Rover aan de zijkant van de snelweg. 'Wat doe je?!', gil ik angstig. Waar is hij mee bezig?! Hij zet de auto op de handrem en zet de motor uit. 'Ben je helemaal gek geworden?!', voeg ik eraan toe. Hij draait zijn hoofd met een ruk mijn kant op. 'Ja Bella. Voor als je het nog niet door had. Ik ben inderdaad gek aan het worden. Jij maakt me helemaal gek!', roept hij op harde toon. Zijn handen klemmen zich rondom zijn stuur en ik val stil. Ik wist niet dat hij die oude gewoonte van mij zo vervelend vond...

'Sorry...', breng ik zachtjes uit, terwijl ik naar het verwoeste veld rondom mijn nagels kijk. 'Daar heb ik het niet over,' laat hij me weten. Ik kijk hem verbaasd aan. 'O.'

Een stilte vult de auto, totdat Hunter zijn hand rustig van het stuur haalt en die op de mijne legt. 'Ondanks dat het wel een slechte gewoonte is', brengt hij uit. Ik krul mijn mondhoek omhoog. Zijn aanrakingen, zelfs de lichtste, zijn zo fijn. 'We kunnen problemen krijgen als we zo blijven staan', zeg ik zacht. Ik hoop dat hij niet boos wordt, maar ik heb geen zin in óók nog een boete. Hij negeert mijn opmerking. 'Wat was er vanochtend allemaal aan de hand?'

Ik slik. Bang om hem de échte reden te vertellen. 'Bella...?'

Zijn blik is vragend en afwachtend. Ik ben bang dat ik er nu echt niet meer onderuit kan...

'Ik was bang dat mijn tas nog in het huisje lag', geef ik toe. Hij haalt zijn schouders op. 'Die hadden Vic en Charlie toch mee kunnen nemen?' Ik slik en neem een diepe hap lucht. 'Klopt, maar...', begin ik. 'Mijn boeken zaten erin', geef ik toe. Zijn ogen worden groter en zijn wenkbrauwen schieten omhoog. 'Je had je boeken meegenomen?' Ik kijk hem aan en zie in plaats van de vragende blik nu een geamuseerde. Meteen geef ik hem een speels duwtje. 'Hou je mond oké. Ik wil gewoon niet achterlopen', leg ik uit. Hij lacht nu ook hardop. 'We hadden vanmorgen ruzie, omdat jij bang was dat je geen boeken bij je had?' Gegeneerd knik ik. 'Ongeveer wel ja.'

'Dus het had niks te maken met het hotel?', vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ook een beetje.' Hij kijkt me verward aan. 'Bella, je zal echt even iets duidelijker moeten zijn.'

Ik zucht, maar geef hem wel gelijk. Ik moet inderdaad misschien iets duidelijker zijn. 'Ik was gewoon overvallen oké? Ik plan veel en je gooide mijn hele planning overhoop.'

Hij knikt en likt zijn lippen op een sexy manier. 'Wat?', vraag ik hem. 'Je bent gewoon zo anders dan al die andere meiden', legt hij uit. Ik voel een kleine steek door me heen gaan bij het woordje: "andere". Hij mag dan wel de enige jongen zijn die mij ooit heeft aangeraakt; ik ben dat niet bij hem. Ik wend mijn blik af en staar naar buiten. 'Bella, kom op. Zo bedoelde ik het niet.'

Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik. Kan je nu gewoon weer gaan rijden?' En dat lieg ik niet. Ik weet dat hij het hoogstwaarschijnlijk niet zo bedoelde, maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. 'Jouw probleem is dat je te onzeker bent', brengt Hunter uit, terwijl hij de auto start. 'Je bent anders op een goede manier. Een veel betere zelfs.'

Ik rol met mijn ogen, maar laat die boodschap wel op me inwerken. Ben ik echt zo onzeker? Is dat een van de problemen waar we in onze "relatie", of wat het dan ook is, tegenaan lopen? 

Voor ik het weet, begint de auto weer te rollen en rijden we weer over de lange snelweg. 

----------

HEY GUYS, 

NOG EEN HOOFDSTUKJE VOOR JULLIE! HOOP DAT JULLIE HET BOEK TOT NU TOE LEUK VINDEN! LET ME KNOW! 

XX