GAME CHANGER

HOOFDSTUK 31

De rest van de week spreek ik Hunter niet meer. Buiten school was dat een makkie. Mijn vader en Martha waren weer thuisgekomen, dus ik hoefde niet met andere mee te rijden naar school. Verder werd ik de rest van de dag beziggehouden door kooksessies met Martha, mijn huiswerk, mijn vrienden of filmavondjes waaraan, tot mijn verbazing, ook mijn vader soms aan meedeed.

Op school was het echter een stuk moeilijker om hem te ontlopen. Victoria en Charlie hebben het dan wel niet officieel gemaakt, maar zijn niet van elkaar af te slaan. De hele week heeft hij bij ons zijn pauzes doorgebracht en soms kwamen Hunter en Luke er ook bijzitten. Ja, dat lees je goed. Luke kwam er ook bijzitten. Toen ik op dinsdag weer bij bijles binnenkwam, vroeg Luke of hij naast me mocht zitten. We hebben de hele les gepraat over van alles en nog wat. Op die manier ben ik erachter gekomen dat hij de derde huisgenoot van Charlie en Hunter is. In het begin was ik nogal verbaasd, aangezien Hunter hem in elkaar heeft geslagen. Maar al snel vertelde hij dat hij en Hunter elkaar niet zo liggen, maar hij wel goed bevriend is met Charlie. En omdat Charlie het huis heeft gekocht, had Hunter geen inspraak bij het kiezen van de derde huisgenoot. Hij en Hunter noemen elkaar voor de buitenwereld wel "vrienden", maar eigenlijk mogen ze elkaar voor geen meter. Ik moest er erg om lachen en gaf hem groot gelijk wat voor een deel natuurlijk een leugen was. Ik heb dingen met Hunter gedaan die ik niet met andere zou willen doen, dus ik zal hem nooit écht kunnen haten. Althans, dat denk ik. Ik heb Luke vervolgens verteld waarom ik eerst zo'n hekel aan hem had, waardoor hij moest lachen en zijn excuses aanbood. Tegen het einde van de les was het hem gelukt om me voor de tweede keer mee te vragen op een "vriendschappelijke" date. Ik heb veel tegengestribbeld, maar toen ik erover nadacht, klonk het nog niet zo verkeerd. Zoveel kwaad zal het toch niet kunnen? Daarbij is het puur vriendschappelijk.

Ook zijn Stanley en Lillian weer op school gekomen. Ze mochten van de artsen op z'n vroegst woensdag weer gaan en daar hebben ze allebei gebruik van gemaakt. Ook al zijn het maar halve dagen; ik ben blij dat ik mijn vriend weer vaker zie.

Nu is het alweer vrijdag en hebben we eindelijk weekend. Ik kan niet zeggen dat de week niet ongelofelijk lang duurde en ik niet elke avond in mijn bed heb liggen peinzen over Hunter. Mijn vader is weer weg voor een werktrip. Dit keer voor twee weken lang. Ik had gehoopt dat Martha en ik weer een ijs en filmavond konden houden, maar Martha is voor het weekend weer naar haar tante. Schijnbaar gaat het daar thuis heel slecht en hebben ze aan haar gevraagd om nog een weekend te komen. En dat betekent dat ik, wederom, alleen ben.

'Wat ga je dit weekend doen?' Victoria kijkt me vragend aan. Zij en Charlie zijn meegelopen naar mijn kluisje en brengen me zo meteen naar thuis, aangezien Martha en mijn vader dat nu niet kunnen doen. Ik sluit mijn kluisje en draai me naar haar om. 'Ik denk een boek lezen en alvast wat extra huiswerk maken', antwoord ik. Victoria beweegt nerveus met haar vinger om haar krullen heen en heeft alleen oog voor de lange getatoeëerde jongen. 'Oh leuk', zegt ze droog. Ik rol met mijn ogen en begin te lachen. Ze heeft totaal niet geluisterd naar wat ik zojuist heb gezegd. Voordat Vic een boek lezen en extra huiswerk maken "leuk" vindt, moet ze flink op haar achterhoofd zijn gevallen.

Ze schrikt van mijn lach en maakt haar ogen los van Charlie. 'Shit, sorry. Wat zei je?' Ik haal mijn schouders op. 'Niks bijzonders.' Ze lacht verontschuldigend en ik geef haar een speels duwtje.

'We gaan met ons huis een weekendje naar ons boshuisje. Als jullie zin hebben om mee te gaan? Het is eigenlijk een mannenweekend, maar ik denk dat ze het vast niet erg vinden als er twee mooie meiden meegaan', stelt Charlie met een lach op zijn gezicht voor. Het aanbod is super lief, maar het idee dat ik Hunter dan zal zien en spreken maakt het dat ik een knoop in mijn maag krijg. Mooi niet dat ik dat ga doen. Het is me al een week gelukt hem te ontlopen en ik heb echt geen zin om dat in het weekend te verzieken.

Ik haal mijn schouders op en wil zeggen dat ik er geen tijd voor heb, als Vic me al voor is. 'Superleuk! Wij zijn erbij!'

Ik rol met mijn ogen. Tuurlijk spreekt ze in de "wij" vorm. 'Nou eigenlijk...' Probeer ik. Maar na twee verwachtingsvolle blikken en een pruillip van Vic, kan ik er niet meer omheen.

'Oké dan...' 

-----------------

HEYY, 

WAT DOE JIJ HET LIEFST IN JE WEEKEND? EN WAT VOND JE VAN DIT HOOFDSTUK? LET ME KNOW! 

XXX