GAME CHANGER

HOOFDSTUK 83

Mijn ogen worden groter en alles om me heen staat stil. Geluiden verdwijnen, mensen verdwijnen, zelfs alle auto's verdwijnen. Het voelt alsof iemand een spreuk heeft gebruikt die alle energie en emotie uit mijn lichaam heeft gezogen. Alsof er een steen zich in mijn maag heeft geplant die alle adem in mijn lichaam ontneemt. Ik krijg geen lucht meer. Misschien omdat ik vergeet adem te halen en misschien omdat mijn hart voor een moment stilstaat. Ik beweeg niet, ik praat niet, ik doe verdomme helemaal niks. Zelfs niet nadat de wereld om me heen volledig is ingestort. Waarom doe ik verdomme helemaal niks?! 

Wazen van bezorgde blikken van mijn vrienden vinden mijn ogen, maar volledig binnenkomen doet het niet. Ik sluit mijn ogen en in plaats van in het moment te leven, keer ik me in mijn gedachten. Alles wordt me nu duidelijk. Die keer bij het houten hutje toen Vic, Charlie en Hunter in discussie waren. Die keer bij Hunters oma thuis, toen Victoria huilend voor de deur stond. Alle angst om mij en Hunter die samen waren. Alle verbaasde blikken, alle bezorgdheid. Alles wordt zo helder. Hoe kan ik zo blind zijn geweest...? Al die tijd heeft hij me gebruikt. Hij heeft me gewoon gezien als een stuk speelgoed uit een goedkope kinderwinkel. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik zo stom ben geweest om in alles wat hij zei te geloven. En het erge is, het is hem nog gelukt ook. Ik ben om hem gaan geven, ik heb mijn best gedaan voor onze "relatie". Schaamte overspoelt me bij die gedachten. Tuurlijk hebben we nooit echt een relatie gehad. Iets waarvan ik dacht dat ik eraan moest werken om er samen beter en sterker uit te komen, was voor hem slechts een onderdeel van een ziek spelletje. 

Ik voel mijn wangen nat worden en besef me dat ik eindelijk een kleine vorm van emotie begin te voelen. De leegte vult zich met een immense vorm van verdriet en teleurstelling. Niet eens zo zeer om hem, maar vooral om de gedachten dat ik mijzelf heb voorgelogen. Ik heb mezelf wijsgemaakt dat hij van me hield, terwijl iedereen me ervoor heeft gewaarschuwd. Ik dacht dat het bij mij anders was...hoe kan ik zo dom zijn geweest... 

'Bella?' Hoor ik ergens vaag naast me. Mijn zicht is wazig, dus wie het zegt weet ik niet. En dat maakt ook niet meer uit. Het is klaar. Alles is over. Mijn vriendschappen, mijn kans op liefde. Het is allemaal in rook opgegaan. Ik heb ruzie gemaakt met mijn vader voor hem, ik heb alles op het spel gezet wat me lief is. Hij had beloofd me niet nog eens te kwetsen.... En ergens klopt dat ook. Ergens heeft hij zich daar ook aan gehouden. Want dit...dit gaat namelijk zoveel verder dan kwetsen. Hij heeft me kapot gemaakt. Niet alleen mentaal maar ook fysiek. Ik heb mij helemaal aan hem gegeven...en voor wat? Een fucking weddenschap.

'Bella luister naar me, alsjeblieft...'

Rustig kom ik weer terug naar de realiteit en draai me met ongeloof om naar het geluid dat al tot twee keer aan toe mijn aandacht heeft geprobeerd te trekken. En daar staat hij dan. Met zijn perfecte lichaam, zijn perfecte haar, zijn perfecte ogen... maar een lelijk, donker innerlijk. Ik kijk niet meer naar hem met iets wat ik voor hem voelde. Iets waarvan ik dacht dat het liefde was en wederzijds. Ik kijk nu naar hem met walging. Niks wat hij nu zal zeggen, zal goedpraten wat hij heeft gedaan. Nooit meer.

Ik draai me om en doe het enige waarvan ik op dit moment denk dat het het juiste is om te doen: Ik ren. Ik ren zo hard als ik kan naar een zo ver mogelijke plek hiervandaan. Ik wil dat niemand me volgt en dat niemand van die groep ooit nog bij me in de buurt komt. Dit is wat je dus krijgt als je vrienden maakt. Alleen maar pijn en ellende. Niemand die echt om je geeft, want waarom zouden ze. Ze kennen me pas net. Wat dacht ik? Dat ik binnen no time beste vrienden kon maken? Ik moet vast een grap zijn geweest voor hen en alle andere op school. Iedereen wist ervan. Iedereen behalve ik...

Hij heeft me kapot gemaakt. Ik heb me aan hem gegeven, volledig. Ik dacht dat dat mijn zwakte was, totdat ik erachter kwam dat ik een andere zwakte had. En zelfs die zwakte, waarvan ik dacht dat hij die nooit kon afpakken, heeft hij afgepakt. Hij heeft me gebroken. 

-------------

HEY GUYS, 

DIT WAS HET DAN. HET LAATSTE HOOFDSTUK VAN GAME CHANGER IS GEPOST! WAT EEN BIZARRE 3 MAANDEN. VAN HET BEGIN VAN HET SCHRIJVEN VAN DIT BOEK TOT NU, IS ER ZO ONGELOFELIJK VEEL GEBEURD. IK HAD NOOIT VERWACHT DAT ZOVEEL MENSEN MIJN BOEK ZOUDEN LEZEN EN HET OOK ECHT LEUK ZOUDEN VINDEN. DOOR JULLIE RAAK IK ELKE KEER WEER GEÏNSPIREERD EN GEMOTIVEERD EN DAAR WIL IK JULLIE ENORM VOOR BEDANKEN! 

EN OM JULLIE TE BEDANKEN VOOR ALLE SUPPORT, HEB IK EEN LEUKE VERASSING.....

PREPARE YOURSELF VOOR HET TWEEDE BOEK DAT AL IN DE MAAK IS! 

IK WIL JULLIE VRAGEN ZOVEEL MOGELIJK TE STEMMEN. (DIT KAN DOOR OP HET STERRETJE ONDERAAN ELK HOOFDSTUK TE KLIKKEN) HOE MEER MENSEN ZULLEN STEMMEN, DES TE SNELLER ZULLEN VOOR JULLIE DE EERSTE HOOFDSTUKKEN VAN HET TWEEDE BOEK BESCHIKBAAR KOMEN. 

IK HOOP DAT JULLIE HEBBEN GENOTEN VAN MIJN BOEK EN DAT JULLIE ZIN HEBBEN IN DE TWEEDE! 

XXXX