GAME CHANGER

HOOFDSTUK 62

De volgende ochtend word ik wakker van het geluid van mijn wekker. Ik wrijf in mijn ogen en knipper een paar keer om mijn zicht te verscherpen. Ik ben nog steeds doodmoe, maar aan mijn lichaam voel ik dat de slaap me wel ietwat goed heeft gedaan. Voor zover ik heb geslapen dan. Ondanks dat het namelijk oplucht om te weten dat ik geen ruzie meer heb met Vic of mijn vader, is er één persoon waar ik maar over blijf piekeren...

Waarom? Dat is het enige wat ik wil weten. Hij had beloofd me niet nog eens teleur te stellen... En het erge is dat ik er weer in ben getrapt. Hij is in mijn hoofd gekropen als een spreuk die niet ongedaan kan worden gemaakt. Alsof alles wat ik zie me aan hem doet denken.

Voorzichtig sta ik op uit bed en loop naar mijn aangrenzende badkamer. Ik draai de kraan van de douch open en besluit in de tijd dat de douch warm wordt, mijn kleding alvast uit te kiezen. Nog half slaapdronken open ik de grote deuren van mijn kast en scan de kleding erin. Voor zover ik snel uit mijn raam naar buiten heb gekeken, zal het vandaag een warme dag worden. Mijn ogen vallen op een wit jurkje met spaghetti bandjes. Snel pak ik het van het haakje met nog een bh en een slipje. Dezelfde bh als waar hij me inzag toen we gingen... niet aan denken Bella! Ik zucht en loop met mijn kleren hoofdschuddend naar de badkamer die zich inmiddels met een warme condens heeft gevuld. Voor even geniet ik van de warmte op mijn huid en leg dan mijn kleding op een stapeltje op de wastafel.

'Bella?' Ik schrik en draai me naar de opening van de deur die naar mijn kamer leidt. Echter zie ik tot mijn verbazing helemaal niemand, terwijl ik zeker weet dat het geluid uit mijn kamer kwam. Snel loop ik naar mijn slaapkamer en prijs me gelukkig dat ik me nog niet uitgekleed had, als ik ineens een bekend gezicht tevoorschijn zie komen.

'Luke?' Ik kijk hem verbaasd aan en veeg snel een pluk haar uit mijn gezicht. 'Wat doe jij hier?'

Hij lacht en kijkt me van top tot teen ongegeneerd aan. Eerst wil ik hem een les leren en zeggen dat dat onbeschoft is. Maar dan ineens besef ik me wat ik aanheb en dat zijn reactie niet raar is. Ik was helemaal vergeten dat ik alleen een shirt en een slipje aan had.... Snel trek ik mijn shirt naar beneden en voel dat ik rood aanzet.

'Dat is niks om je voor te schamen hoor', zegt Luke met een zelfingenomen lachje. Ik durf hem niet aan te kijken, maar ik voel zijn ogen op mijn lichaam branden. 'Draai je om Luke!', beveel ik hem. Weer ontsnapt een lach aan zijn mond, maar gelukkig draait hij zich wel om. Zo snel als ik kan, pak ik een short uit mijn kast en trek hem aan.

'Kan ik me al omdraaien?', vraagt Luke ongeduldig. Ik knik, maar besef me dan dat hij het niet kan zien. 'Je kan', laat ik hem weten en meteen draait hij zich om. 'Wat doe je hier Luke?', begin ik. 'En hoe ben je hier binnengekomen?'

'Nieuwsgierig typje ben je', zegt hij zonder antwoord te geven. Ik weet dat hij dat alleen maar doet om mij meer te irriteren. En ik moet zeggen, het lukt hem redelijk. Ik kijk hem met een genoeg zeggende blik aan en sla mijn armen over elkaar.

'Oké oké', begint hij met een grote glimlach. 'Ik dacht dat je misschien wel een lift kon gebruiken naar school.'

Ik kijk hem ongelovig aan. Hij maakt mij echt niet wijs dat hij helemaal hierheen is gekomen om half zeven in de ochtend om mij een lift te geven. Al snel heeft hij door dat ik zijn smoes niet geloof en gaat hij verder.

'En ik dacht ook dat we misschien nu dat tweede afspraakje konden doen?', geeft hij toe op een vragende manier. Ik kijk hem verbaasd aan. Is hij helemaal zo vroeg hiernaartoe gekomen om een kopje koffie met mij te kunnen drinken? Hij is niet onzeker of iets, maar ik merk wel dat hij benieuwd is naar mijn reactie als hij zenuwachtig met zijn vingers gaat spelen.

Even twijfel ik. Ik moet namelijk toegeven dat ik een steek van pijn door me heen voelde gaan bij het woordje "afspraakje".  Ik kan er namelijk niet goed uithalen of hij een "date" of een "vriendschappelijke afspraak" bedoeld. In het geval van het eerste scenario zou het kunnen betekenen dat Hunter tegen de jongens heeft gezegd dat we uit elkaar zijn. En dat zou betekenen dat hetgeen waarvoor ik al zo erg vreesde nu werkelijkheid is geworden. Ondanks het feit dat het niet onverwachts is en misschien ook hetgeen wat het beste is, doet dat toch even pijn...

'Ik neem aan dat dat een "nee" is', zegt Luke teleurgesteld. Ik schrik op uit mijn gedachten en schud snel mijn hoofd. Ik weet niet of ik er spijt van krijg, maar ik kan niet voorgoed stil blijven staan bij hém. Ik kan niet continue aan hem blijven denken en me alleen maar rot voelen...

'Nee, het lijkt me juist erg leuk', laat ik hem met een lach weten. 'Laat me even douchen, dan kom ik zo naar beneden.' Zijn mondhoeken krullen omhoog en hij knikt. 'Ik wacht in de auto op je.'

-------------------

HEY GUYS,

SORRY DAT IK GISTEREN NIKS HEB GEPOST. IK KREEG TE HOREN DAT IK GESLAAGD WAS, DUS IK HEB HET GISTER EVEN FLINK GEVIERD!!

LAAT ME WETEN WAT JE VAN DIT HOOFDSTUK VOND! PROMIS U THERE WILL BE SO MUCH MORE FUN STUFF!

XXX