GAME CHANGER

HOOFDSTUK 29

Het is nog maar de tweede week op mijn nieuwe school, maar het voelt alsof ik hier al heel mijn leven woon. Ik heb in een week tijd hele hechte vriendschappen gesloten en ik heb een jongen leren kennen die me het gevoel geeft dat ik niet meer alleen ben. Ondanks dat ik hem al sinds vrijdagavond niet meer heb gezien. Ik had stiekem gehoopt dat ik hem vandaag op school zou zien. Vorige week maandag hadden we de eerste les, wat schijnbaar mijn mentoruur was, samen. Echter was hij dit keer niet aanwezig. Ik wilde hem eigenlijk een berichtje sturen, maar ik ben bang dat ik dan opdringerig overkom.

'Rijd jij met mij mee of met Victoria?' Taco haalt zijn autosleutel uit zijn zak en loopt richting de zwarte Jeep. Het liefst had ik een eigen auto willen hebben, maar ik moet nog steeds een keer mijn rijbewijs halen. Ik haal mijn schouders op. 'Maakt mij niet uit.'

'Rijdt maar met Taco mee. Ik moet toch nog even iets regelen voordat ik naar Stan kom.' Taco en ik kijken Victoria verbaasd aan, maar knikken al snel. Ze is immers niet verplicht om alles wat ze doet uit te leggen. 'Is goed. We zien je daar wel', laat Taco weten en we stappen in de auto.

.................................

'Dit is zo cliché', zegt Stanley als Victoria met de ballon binnen komt lopen. We moeten allemaal lachen. 'Maar wel leuk toch?', vraagt Vic sarcastisch. We weten allemaal dat Stanley hier een hekel aan heeft, maar we konden het gewoon niet laten. De blik op zijn gezicht is de belachelijk dure prijs voor die ballon meer dan waard.

Hij rolt met zijn ogen en pakt de ballon aan. 'Als jullie maar niet denken dat je hier zomaar mee wegkomt.' Hij schenkt ons een knipoog en ploft neer op de bank. Het is een fijn idee dat hij zijn humor voor een groot gedeelte weer terug heeft. Als ik Vic en Taco moet geloven was dat in het weekend absoluut nog niet het geval. Misschien heeft het ermee te maken dat hij vandaag uit het ziekenhuis is ontslagen. Ik zou het goed begrijpen als hij dat ziekenhuis allesbehalve prettig vond.

Na een tijdje te hebben gekletst, vertrekken we weer. We hadden alle drie langer willen blijven, maar de moeder van Stan vond het geen goed idee. Ik kan het goed begrijpen. Hij ziet er al ietsje beter uit, maar de wonden op zijn arm zijn nog diep en zijn hoofd heeft een harde klap moeten verduren. Een beetje rust zal hem goed doen.

'Rijd je dit keer met mij mee?' Victoria kijkt me vragend aan. Even kijk ik naar Taco om te zien of hij het niet erg vindt. Ik heb al een klein akkefietje met hem gehad en wil niet dat hij het idee krijgt dat ik hem zo voor Vic inruil. Hij knikt naar me. 'Maak je geen zorgen om mij.' Ik lach naar hem als teken dat ik hem bedank en draai me weer om naar Victoria. 'Is goed Vic.'

...................................................

Ik stap in de witte Mercedes en sla de portier dicht. Ook Vic neemt haar plaats achter het stuur in en start de auto. 'Kunnen we eerst nog even snel ergens langs rijden? Ik ben wat vergeten en het is hier in de buurt', vraagt ze, terwijl we langzaam de oprit verlaten.

Ik haal mijn schouders op en knik. 'Tuurlijk.' Ik vind het geen probleem om nog even ergens langs te rijden. Het is daarbij niet dat ik iets beters heb om te doen. Misschien dat ik thuis nog wat huiswerk doe, maar meer heb ik toch niet op de planning staan. Ik weet dat Martha een berichtje heeft gestuurd dat ze naar huis komt, maar hoe laat heeft ze me niet laten weten. Ik hoop niet al te laat, aangezien we dan misschien nog een filmpje kunnen kijken.

'We zijn er.' Ik schrik wakker uit mijn gedachten. Was de rit nou echt zo snel of ben ik gewoon erg ver in mijn gedachten weggezonken? Ze had wel gezegd dat het dichtbij was, maar dit is maximaal twee straten verder. 'Ga je mee?', vraagt Victoria, terwijl ze uitstapt. Ik knik. Snel maak ik mijn gordel los en open mijn portier. Mijn ogen verkennen de buurt. Wacht. Hoe kan me dit niet zijn opgevallen? Zijn we nou echt voor het huis van Hunter gestopt zonder dat ik het heb gemerkt?

'Kom je nog?', roept ze vanaf de voordeur. Ik slik. 'Ik kom eraan.' Snel sluit ik de deur van de auto en loop naar haar toe. 'Wat heb je hier nodig dan?', vraag ik haar. Ik ben best benieuwd waarom ze hierheen moest. Of beter gezegd: Voor wie ze hierheen moest. Ik zet mijn kansen in op Charlie, maar Hunter is haar broer dus misschien dat ze hier wat heeft laten liggen?

'Oh gewoon', antwoord ze. Het is een vaag antwoord, waardoor ik door wil vragen. Maar op het moment dat ik mijn mond weer opendoe, vliegt de voordeur open.

'Hey lekkerding.' Mijn blik gaat van Charlie naar Victoria en terug. En dat is voor mij antwoord genoeg. De blik waarmee hij naar haar kijkt, spreekt boekdelen. Zijn ogen stralen en zijn lach wordt steeds breder. 'Hoi', zegt Victoria verlegen. Ze speelt met haar krullen en ook haar lach wordt steeds groter.

Het duurt even voordat Charlie ziet dat ik er ook bijsta. Hij schrikt en zet een stapje naar achteren. 'Bella. Ik had je helemaal niet gezien.' Joh? Dat had ik nog niet gemerkt. Ik lach naar hem. 'Geeft niet.' Victoria begint te lachen en Charlie maakt met een beweging de weg naar binnen vrij. 'Kom binnen.'

Ik volg Victoria, totdat we in de woonkamer zijn. 'Blijf maar eventjes hier dan haal ik snel mijn spullen,' zegt ze en ze loopt achter Charlie aan de gang in. Ik rol met mijn ogen en plof neer op de bank. Niet dat ik het erg vind om hier alleen te zijn. Het is technisch gezien niet de eerste keer dat ik hier alleen zit, maar dat weet zij niet. Of althans, ik denk dat ze dat niet weet. Nu ze, duidelijk te zien, met Charlie aan het daten is, heeft hij het haar misschien wel verteld.

'Wat doe jij hier?' Ik schrik en sta op van de bank. Hunter is dus niet ziek. Of althans, zo ziet hij er niet uit. 'Vic was iets vergeten en ik...'

'Je kwam gewoon mee zonder mij iets te laten weten?', maakt Hunter mijn zin af. Zijn stem is hard en emotieloos. Anders dan vrijdag. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik wist niet dat ze hier iets moest halen', geef ik toe. 'Waar was je vandaag?', voeg ik eraan toe.

'Dat gaat je niks aan.' Hij kijkt me strak aan en loopt daarna naar de keuken. Ik besluit hem te volgen om erachter te komen waarom hij ineens zo doet. Ik bedoel hij heeft wel vaker stemmingswisselingen, maar dit is wel een heel groot contrast met vrijdagavond. 'Wat is er?', vraag ik zachtjes. Ik wilde het op een zelfverzekerdere manier vragen, maar dat lukt me niet. Met hem om me heen word ik nou eenmaal onzeker.

Hij snuift en lacht sarcastisch. 'Omdat ik je iets niet vertel is er meteen iets?' Ik haal een haar uit mijn gezicht. 'Nouja, vrijdag deed je nogal anders dus ik dacht...'

'Dus je dacht dat ik ineens alles met je deel?' Hij leunt ongeïnteresseerd op het aanrechtblad. Waarom doet hij ineens alsof hij niks om me geeft? Dat stadium zijn we toch wel voorbij nu? 

'Wat heb jij ineens?' Dit keer is mijn stem wel op het gewenste volume. 'Vrijdag was je nog mega lief tegen me en nu ineens niet meer?!'

'Wat heb ik? Wat heb jij!' Hij neemt weer een actieve houding aan en zet een stap mijn richting in. 'Eerst ga je zonder het te zeggen naar die sukkel van een Stanley. En dan kom je verdomme onaangekondigd naar mijn huis.'

Dus dat is het. Hij is gewoon jaloers. 'Jij hebt verdomme niet het recht om jaloers te zijn! Volgens mij was jij degene die in het ziekenhuis met Lillian stond te zoenen!', laat ik hem weten. 'Denk je nou serieus dat ik jaloers ben?' Hunter lacht en zet weer een stap achteruit. Ik kijk hem verbaasd aan. Tuurlijk denk ik dat. Hij spreekt het net toch zelf uit? 'Dat is toch wat je net zegt!', merk ik op.

'Jaloers kan je pas zijn als je daadwerkelijk om iemand geeft groentje', snauwt hij. En met die woorden, raakt hij me harder dan ik zelf had gewild. Ik hap naar adem en zet geschrokken een paar stappen achteruit. Zei hij dat nou echt? Na het afgelopen weekend waarin we het fijn hadden? Ik laat zijn woorden tot me inwerken en kijk hem strak aan. 'Je bent een klootzak.' Ik draai me om en loop naar de voordeur. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. 

-----

HEY, 

SORRY DAT IK GISTER NIKS HEB GEPOST. IK ZAL VANDAAG MIJN BEST DOEN OM MEER TE POSTEN ALS COMPENSATIE! LAAT ME WETEN WAT JE VAN HET BOEK VINDT TOT NU TOE. IK BEN MEGA BENIEUWD NAAR JULLIE MENING! LAAT OOK EEN STEM ACHTER ALS JE HET BOEK LEUK VIND. DAT ZOU IK ERG WAARDEREN!

XXX