GAME CHANGER

HOOFDSTUK 23

'Hoe laat zei je dat hij zou komen?' Victoria kijkt me vragend aan terwijl ze haar jurkje gladstrijkt. Het staat haar prachtig. Het is een zwart kort jurkje die strak om haar taille zit. Met haar roodrossige haar dat erover valt, lijkt ze net een model. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op haal lichaam, maar ja, wie niet.

'Hij kan er elk moment zijn', antwoord ik haar en kijk op mijn telefoon om te zien of Charlie me al een berichtje heeft gestuurd. Nog niks...Hij had wel beloofd hier op tijd te zijn, maar ik ken hem nog te kort om zeker te weten of hij zich ook aan zijn afspraken houdt.

'Je ziet er echt goed uit Bel!', zegt Victoria met een grijns op haar gezicht. Ik glimlach naar haar en kijk nogmaals in de spiegel voor de zekerheid. Ik weet eigenlijk niet goed waarom het me zoveel interesseert en waarom ik zo mijn best heb gedaan. Het is niet dat er iemand van de jongens bij zit waarvan ik wil dat ze me aantrekkelijk vinden. Er is er maar eentje waarvan het me uitmaakt...en die jongen heb ik al de hele dag niet gezien.

'Dankjewel.' Trots kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Ik draag een rood jurkje dat bij mijn heupen uitloopt. Het uitlopende is typisch iets voor mij. Dat geeft me namelijk het gevoel dat ik slanker lijk. Zeker naast het perfecte figuur van Vic. Mijn bruine haar heb ik in een subtiele krul gezet en valt precies goed over mijn schouders. Het zal in de loop van de avond nog wel uitzakken, maar dat vind ik niet zo'n probleem.

'Ik wil je niet storen Bella, maar volgens mij krijg je een berichtje', merkt Vic lacherig op. Groot gelijk heeft ze. Het zal ook een best grappig beeld zijn geweest dat ik zo lang naar mezelf aan het staren was. Ik wend mijn blik van de spiegel en richt me op mijn telefoon.

*Charlie: Ik ben er.

'En?' Victoria komt naast me staan en kijkt ook in de spiegel om te zien of ze ermee door kan. Ze lijkt te twijfelen, waardoor ik haar zou willen slaan. Ze is echt prachtig en onzeker erover zijn is echt nergens voor nodig.

'Hij is er', laat ik haar weten. 'Kom, de rest zal zo ook wel arriveren.' Victoria strijkt nog een keer over haar jurk, maar volgt me al snel naar beneden. Als ik dichter bij de voordeur kom, besef ik me ineens dat ik de drank wel geregeld heb, maar het eten volledig ben vergeten. Shit. Er moet vast nog wel wat in de voorraadkast liggen. Althans dat hoop ik.

'Kan jij het misschien even open doen? Ik moet nog wat te eten halen.' Victoria knikt en loopt naar de voordeur. Ik snel me naar de keuken en open de deur van de voorraadkast. 'Groenten in blik...rijst...pannenkoekenmix...', mompel ik in mezelf. Kom op, er moet toch wel íéts te snacken zijn? Ik schuif alles aan de kant en ga op mijn tenen staan zodat ik de bovenste plank beter kan zien. JA! Ik slaak een klein kreetje als ik drie zakken chips zie liggen. Martha moet boodschappen hebben gedaan voordat ze vertrok, want dit lag er vorige week nog niet. Met de diepvries pizza's die we nog hebben liggen, moet het wel genoeg zijn.

Ik loop met de drie zakken richting de voordeur in de veronderstelling dat Vic de drank al heeft aangenomen en nu wel bezig is met het klaarzetten ervan. Maar dat is allesbehalve. Mijn ogen worden groter als ik zie wie er in de deuropening staan te praten met mijn roodharige vriendin.

'Shit! Bella, ik schrok me dood.' Victoria slaat haar hand voor haar mond en kijkt me verschoten aan. Wat doet hij hier? Woede en enthousiasme schieten door me heen. Wacht. Waarom ben ik enthousiast?! Hij heeft me de hele dag niet opgezocht of desnoods contact gezocht. Hij heeft me laten zitten...

Ik knipper met mijn ogen om mezelf weer naar de realiteit te brengen en zie de drie zakken voor mijn voeten op de grond liggen. 'Shit', mompel ik en ik buk me voorover om de zakken op te rapen als twee andere handen me al voor zijn. 'Ik moet met je praten', klinkt zijn lage hese stem. Ik zet vlug een stap naar achteren en sta weer op. Ik moet zo snel mogelijk bij hem uit de buurt zien te komen. 'Ik...ik moet nog wat regelen.' Ik draai me om en snel me naar de woonkamer. Waarom wil hij met me praten? We zijn zo goed als uitgepraat. Althans, er zijn geen woorden gewisseld, maar als het aan mij ligt is dat ook niet meer nodig. Hij moet bij mij uit de buurt blijven en ik bij hem.

'Hey, wat is er meid?' Victoria knielt zich voor me neer, waardoor ik me besef dat ik me tegen de muur naar beneden heb laten glijden. 'Je zei toch trouwens dat je iemand anders had geregeld voor de drank?' Haar blik is wijkt niet af van mijn gezicht en staat zoekend.

'Dat had ik ook', breng ik stilletjes uit. En ik lieg niet. Ik had het aan Charlie gevraagd met een goede reden. Maar nu ik er zo over nadenk, is het logisch dat Hunter er dan ook achter zou komen. Ze zijn nota bene huisgenoten Bella.

Ik sta weer rustig op. Vic volgt mijn bewegingen en als we weer staan vraagt ze zachtjes: 'Wil je erover praten?'

Ik schud direct mijn hoofd. Ik wil er niet over praten. En al helemaal niet met Victoria. Ze zal me haten. Ik ben intiem geweest met haar broer...en...ik genoot ervan.

'Oké, zullen we dan de drank aanpakken en alles klaarzetten?', vraagt ze terwijl ze een haar uit mijn gezicht strijkt. Ik knik. 'Is goed.'

We lopen samen de hal weer in waar de twee jongens afwachtend met hun rug tegen de muur staan. Ze hebben ons nog niet door, waardoor ik de tijd heb om te kijken waar de chipzakken zijn gebleven. Mooi niet dat ik ze van Hunter aan ga nemen. 

Tot mijn opluchting, zie ik ze alweer netjes op het tafeltje in de hal liggen en slaak een stille zucht. Ik voel me dit keer een stuk veiliger en zekerder, omdat Victoria in de buurt is en mijn arm vast heeft gepakt. Hij zal echt niet waar Victoria bij is iets intimiderends zeggen. Niet dat hij bang is voor haar, maar hij weet even goed als ik dat Victoria hem dan direct weg zou sturen of een scène gaat trappen. En die gedachten maakt me aan het lachen. 

Als Hunter ons eindelijk opmerkt, neemt hij vrijwel meteen een actieve houding aan. Ik snuif en schud mijn hoofd. Alsof het hem ook maar iets interesseerde wat er net gebeurde. Hij is gewoon meegekomen om in mijn gezicht te wrijven dat hij me heeft gebruikt en ik in zijn domme spelletje ben getrapt. 

'Eikel', mompel ik.

'Wat?', vraagt Vic. Ik schud mijn hoofd en kijk of de jongens het hebben gehoord. Gelukkig hebben ze niks gehoord en wend ik me weer tot Vic. 'Niks.' Met een glimlach probeer ik ervoor te zorgen dat ik geloofwaardig overkom en dat lukt.

'De volgende keer dat ik drank voor je haal, mag je me best ook uitnodigen in dit gigantische huis.' Ook Charlie neemt een ietwat actievere houding aan en overhandigt me de plastic zak. 'Je kan hier echt zieke feesten geven', voegt hij er aantoe. Tuurlijk is dat hetgeen wat hij denkt bij dit huis. Ik glimlach en pak de zak aan. 

'Dan blijven jullie toch ook?', stelt Victoria voor. Ik kijk haar geschrokken aan. Wat stelde ze nou voor? De jongens hier laten blijven? Hunter hier laten blijven? Dacht het niet. Ik wil net mijn mond opentrekken en haar vertellen dat dat geen goed plan is, als ik de glinstering in haar ogen zie. Mijn blik gaat van haar naar Charlie en terug. Zou er iets tussen die twee spelen? Als dat zo is, zou zij er erg gelukkig van worden als hij hier ook blijft...

Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Prima.' Ik durf niet in de richting van Hunter te kijken, maar in mijn ooghoek heb ik door dat hij ook zijn mondhoeken zelfingenomen omhoog krult. Het irriteert me dat hij denkt dat ik dit voor hem doe. Ik krijg de nijging hem alsnog weg te sturen, maar Charlie zou hem nooit alleen weg laten gaan en dat wil ik Vic niet aandoen. Kom op Bella, zo erg is het niet. Je doet Victoria er een plezier mee en als je gewoon uit zijn buurt blijft is er niks aan de hand. 

------

HEY, 

MEGA LEUK DAT JULLIE ENTHOUSIAST AAN HET LEZEN ZIJN! IK ZAL VAKER GAAN SCHRIJVEN VOOR JULLIE! LAAT ME WETEN WAT JE ERVAN VOND! THERE'S SO MUCH MORE TO COME!

XXX