'Heb je lekker gegeten meis?' Ik knik enthousiast en slik de laatste hap spaghetti door mijn keel. 'Het was heerlijk mevrouw...' Maar voordat ik mijn zin af kan maken, doet de moeder van...ja...je weet wel wie het. 'Hannah.' Ze glimlacht en ik knik als toezegging dat ik haar voortaan Hannah zal noemen. Het lijkt wel alsof alle moeders dat hier het liefst willen dat ik ze bij hun voornamen noem. De moeder van Stanley wilde het namelijk ook al. Niet dat ik het erg vind. Het geeft juist aan dat ze willen dat ik me welkom genoeg voel en gelukkig is dat hier zeker het geval.
Afgezien van het feit dat het eten heerlijk is en de gesprekken aan tafel super leuk waren, blijf ik me ongemakkelijk voelen bij hun. Ik bedoel, ik zit hier te eten met de moeder van Hunter, zonder Hunter. En als dat nog niet gek genoeg was, begon ze ook enorm enthousiast over haar zoon te vertellen. Ik heb het hele eten zitten luisteren en knikken. Voor een moment voelde ik me nogal beladen, aangezien ze duidelijk niks wist van het feit dat Hunter en ik een stel zijn geweest...
'Wij gaan ons klaarmaken', roept Victoria, terwijl ze met een ruk opstaat en mij aan mijn arm meetrekt. 'Is goed meiden. Wij gaan zo naar bed, maar alvast veel plezier vanavond!', zegt de vader van Victoria en hij schuift ook zijn stoel van tafel. Ik schenk ze nog een laatste vriendelijke glimlach, voordat we uit zicht verdwijnen.
'Het spijt me zo erg', verontschuldigt Victoria zich als we op haar kamer aankomen. Ik lach en schud mijn hoofd. 'Het is niet erg', laat ik haar weten en ik loop richting haar kast. Ten eerste, omdat ik echt opzoek moet naar een outfit voor vanavond. Ik ben meteen uit school met Victoria meegegaan en heb niks anders bij me. En ten tweede, omdat ik zo snel mogelijk over een ander onderwerp wil praten. Ik vind dat ik het allemaal nog aardig droog houd, maar als ik nog meer over Hunter moet horen, weet ik niet voor hoe lang ik het nog volhoud.
'Welke mag ik lenen?', vraag ik haar snel. Ze begrijpt de boodschap en loopt met een lach richting de kast. 'Die daar!' Ze wijst naar een mooi strak zwart jurkje. Ik slik. 'Ik ga daar nooit inpassen', suggereer ik en veeg een pluk haar uit mijn gezicht. Dat jurkje ziet eruit alsof alleen een model het past. Ik wil niet zeggen dat ik mega dik ben, maar zo mager ben ik al helemaal niet.
'Tuurlijk wel!' Victoria trekt het uit haar kast en houdt het jurkje voor me. 'Probeer hem eens.' Ik zucht diep en kijk haar met een als-jij-het-per-se-wil blik aan. En dat is dan ook de reden dat ik het doe. Ik weet dat ze er niet over op zal houden, totdat ze met haar eigen ogen ziet dat het echt niet past. En, helaas voor haar, is die kans vrij groot.
Ik trek mijn huidige kleding uit en gooi het zwarte jurkje over mijn hoofd. Gelukkig heb ik een zwarte bh aangetrokken, want de stof is dun genoeg om een andere kleur er dwars doorheen te zien. Als ik hem volledig aanheb, trek ik het jurkje aan de onderkant nog strak, voordat ik me naar Victoria omdraai. Haar mond valt open en haar ogen worden groot. 'Wauw Bel!' Ik kijk haar ongelovig aan. Oké, de stof heeft veel stretch, maar dat betekent nog niet dat het echt goed zal staan. Ik loop vol twijfel naar haar spiegel, maar dan valt ook mijn mond open. Hij...hij...past?! En goed ook. De stof loopt perfect langs mijn lichaam en accentueert mijn rondingen op een mooie, maar subtiele manier.
'Ik zei het toch', fluistert Vic en ze legt haar hand op mijn schouder. 'Met zo'n lichaam zou ik je aanraden zoiets vaker te dragen.' Ze schenkt me een knipoog en loopt dan weer naar de kast om zelf een jurkje uit te zoeken. Vol ongeloof sta ik nog steeds naar mijzelf te staren. Ik herken mezelf helemaal niet. Het staat...sexy?
Nadat ook Victoria haar jurkje heeft uitgekozen en aangetrokken, werp ik eindelijk mijn blik los van de spiegel. 'Nu nog je make-up', roept ze enthousiast. Ik rol met mijn ogen en lach naar haar. 'Ik vind dat ik al genoeg uit mijn comfort-zone ben gegaan', laat ik haar weten, waardoor ze moet lachen. 'Klopt, dus waarom niet ook met dit?' Ze zwaait met een eyeliner en een lipgloss en trekt haar wenkbrauwen uitdagend omhoog. Oké, zoveel kwaad zal het toch niet kunnen? En daarbij, Victoria ziet er altijd mooi uit, dus ze weet vast wat ze doet. Ik geef eraan toe en knik. 'Maar niet té overdreven', laat ik haar weten en ik leg de nadruk op het woordje "te". Ze grinnikt, maar geeft geen antwoord, waardoor mijn angst wordt aangewakkerd. Als ze maar geen gekke dingen gaat doen. Ik hoef geen barbiepop te worden...
Ik neem plaats op de stoel en blijf zo minstens een half uur zitten, voordat Victoria klaar is. Het meeste wat ze bij me op heeft gedaan, gebruik ik zelf soms ook. Maar een hele hoop wist ik niet eens de naam van. Als het maar niet erg is, zeg ik tegen mezelf.
'Ben je klaar om jezelf te zien?', vraagt Victoria met een grote grijns. Ik kijk haar onderzoekend aan en knik. Ze draait een spiegel om en alweer valt mijn mond open. 'Vind je het wat?', vraagt ze me vol spanning. Ik knik en lach. 'Het is echt...echt...' Ik kan niet de juiste woorden vinden. Zo mooi vind ik het. 'Echt Bella?' Maakt ze mijn zin vragend af. Ik knik enthousiast. Dat is het goede woord. Het is echt precies iets voor mij, alleen dan op een meer opgemaakte manier. Snel werp ik een blik op mijn beste vriendin en vlieg haar in de armen.
'Dankjewel Vic!'
Ze lacht en omhelst me terug. 'Ja, ja, ja. Zolang je maar bij Charlie uit de buurt blijft', zegt ze knipogend. Ik lach en schud mijn hoofd. 'Belooft.'
-------
HEY GUYS,
WEER EEN NIEUW HOOFDSTUKJE. SORRY DAT HET ZO LANG HEEFT GEDUURD, MAAR IK BEN EINDELIJK VERHUISD!! VANAF NU KUNNEN JULLIE WEER VAKER NIEUWE HOOFDSTUKKEN VERWACHTEN!
P.S. SORRY VAN HET SAAIE HOOFDSTUKJE, MAAR DE VOLGENDE WORDEN ZEKER WETEN BETER!
XXXX
JE LEEST
GAME CHANGER
ChickLit*dit boek bevat seksueel getinte scenes en grof taalgebruik. Als je daar niet tegen kan, raadt ik je aan het niet te lezen.* Ik slik. 'Wat wil je van me Hunter?', vraag ik hem voorzichtig. Ik wil hem niet wegjagen. Nee, sterker nog, ik wil dat hij b...