GAME CHANGER

HOOFDSTUK 13

De hele rit blijft het stil in de Range Rover. Stiekem ben ik daar wel blij mee. Op die manier kan ik alsnog even nadenken over alles wat ik eigenlijk tijdens het lopen wilde doen. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik vaak afgeleid word door de knappe verschijning naast me. Soms spant hij uit het niet zijn kaken aan en komt de strakke kaaklijn nog beter naar voren dan hij al deed.

Na een tijdje stopt hij de auto en vindt zijn blik de mijne weer. 'We zijn er Bella', zegt hij en hij wijst naar de navigatie die aangeeft dat we inderdaad op de bestemming zijn. Ik kijk uit het raampje en zie het grote huis met de grote voortuin. Ik neem het in me op en probeer er meer in te zien dan een leeg en pijnlijk gevoel, maar dat lukt niet.

'Gaat het?', vraagt hij terwijl hij het slot van de deur haalt. Ik draai mijn hoofd weer naar hem toe. 'Het voelt nogal raar om nu in dit bizar grote huis alleen met Martha te zijn', geef ik toe.

'Martha?', vraagt hij. 'Martha is onze dienstmeid, maar ze voelt meer als een moeder', leg ik uit. 'Ik ken haar al mijn hele leven.'

Hij knikt als vorm dat hij het begrijpt. 'Dus jullie zijn met zijn tweeën in dit gigantische huis?', vraagt hij ter bevestiging.

Ik knik. 'Overdreven hé?', vraag ik hem lachend. Hij krult zijn mondhoeken omhoog en het valt me op dat hij twee kuiltjes in zijn wangen krijgt. 'Het lijkt me vooral...' Hij haalt zijn hand door zijn haar en zoekt naar de juiste woorden.

'Eenzaam?', help ik hem. Hij knikt verontschuldigend. 'Ik wilde het niet op die manier brengen', geeft hij lachend toe.

'Hunter die dingen niet op een directe manier brengt?', vraag ik lachend vol ongeloof. 'Wie ben jij?'

Hij lacht en strijkt met zijn vingers over het stuur. 'Ik doe mijn best oké?', laat hij me weten. We moeten allebei zachtjes grinniken, waarna het volledig stil wordt in de auto.

'Wil je mee naar binnen?', vraag ik, waarna ik mezelf wel voor mijn kop kan slaan. Waarom zou hij mee naar binnen willen?

Zijn ogen worden groter en zijn mondhoeken krullen omhoog. 'Ik had eigenlijk beloofd de andere jongens zo te ontmoeten bij de snackbar', geeft hij toe. 'Ander keertje?', vraagt hij meteen na zijn afwijzing. Alsof het nog niet pijnlijk genoeg was...

Ik sluit mijn ogen voor een seconden om mezelf te vervloeken dat ik hem heb uitgenodigd en hij me keihard heeft afgewezen. 'Is goed', zeg ik uiteindelijk en ik open de portier.

'Bella?', zegt hij nog snel voordat ik uitstap. Ik draai me om en kijk in zijn prachtige ogen. 'Ja?' Hij twijfelt en tikt nerveus op zijn dashboard. 'Zie ik je morgen?', vraagt hij uiteindelijk. Ik schenk hem een lach en knik. 'Tuurlijk.'

------------

HEY GUYS, 

HOOFDSTUK 13 IS EEN IETWAT KORTER HOOFDSTUK DAN JULLIE VAN MIJ GEWEND ZIJN. WAT VINDEN JULLIE ERVAN? IK BEN BENIEUWD!

XX