GAME CHANGER

HOOFDSTUK 14

'Gaat het weer een beetje?' Vic, Taco en Stanley staan bij hun kluisje en merken me vrijwel meteen op als ik op ze af kom gelopen. Ik knik. 'Sorry van gister jongens...' Ik veeg een pluk haar uit mijn gezicht en schuif hem achter mijn oren. 'Ik had even wat tijd nodig', geef ik toe.

'Geeft helemaal niet', laat Stanley weten en hij legt zijn arm over mijn schouders. Ik glimlach vriendelijk, maar ik voel me schuldig over het achterhouden van bepaalde dingen over mezelf en het op het laatste moment afhaken van gisteren. Zij zijn tot nu toe altijd eerlijk geweest en ik was dat niet.

'Er zijn een aantal dingen die ik jullie niet heb verteld', biecht ik op en ik wend mijn blik naar de grond. Stanley haalt rustig zijn arm van mijn schouder en gaat tegenover me staan bij de andere twee. 'Wat dan?', vraagt Victoria. Ik friemel wat nerveus met mijn vingers tegen elkaar aan en kijk ze dan alle drie aan.

'Ik had voor dat feest nog nooit gedronken. Het was, sterker nog, het eerste feestje waar ik ooit heen ben geweest. Mijn vader is er nooit, dus het incident van gister was niks nieuws, maar blijft elke keer weer pijnlijk en...' Bij de laatste zin moet ik eerst een keer goed slikken en een diepe hap adem nemen. Ik heb de rest zo aan elkaar zitten ratelen dat ik deels buiten adem ben. 'En wat Bella?', vraagt Victoria voorzichtig.

'En...jullie zijn de eerste mensen die met mij bevriend willen zijn', geef ik zachtjes toe.

Alle drie staan ze me met grote ogen en opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken. Ik kan er niet uithalen of ze boos of verbaasd zijn en ik vestig al mijn hoop op het tweede...

'Ten eerste...', begint Taco. '...van die drank en dat feestje had je ons inderdaad gewoon kunnen vertellen.' Hij haalt zijn schouders op. 'We hadden je niet bevooroordeeld en, sterker nog, we hadden je beter in de gaten gehouden.'

'Klopt', bevestigd Victoria. 'En wat betreft die twee andere dingen...', vervolgd zij. '...we zijn er voor je Bella. Als je wil praten of juist niet, laat je het ons maar weten en we komen! Toch jongens?' Victoria kijkt de twee jongens vragend aan die al volmondig ja knikken.

Mijn mondhoeken krullen onzeker omhoog. 'Jullie zijn de beste, wisten jullie dat?', laat ik ze weten, waarna ze me alle drie stevig omhelzen. 'Het spijt me dat ik niet eerder eerlijk ben geweest over alles', verontschuldig ik me.

'Doe niet zo gek Bel', laat taco me weten en aait me speels over mijn hoofd, waardoor mijn bruine stijle haar alle kanten op gaat staan. 'Ik kan gewoon niet geloven dat iemand zoals jij nooit een hechte vriendengroep heeft gehad', biecht Stanley ongelovig op. Om eerlijk te zijn kan ik ook niet geloven dat ik dit nooit eerder heb opgezocht. Het voelde altijd zo veilig om gewoon alles alleen te doen, dat ik dit al die tijd heb gemist...

--

Het is pauze en we nemen onze vaste plek in de aula in. Een grote rode tafel aan de achterkant. Dat is dan eerlijk gezegd ook het enige moment dat ik Lillian en Mason spreek, of althans, zie. Lillian zegt wel veel, alleen nooit tegen mij. En wat betreft Mason...hij is volgens mij van zichzelf gewoon wat stiller.

'Wat doen jullie vrijdagavond?', vraagt Taco plots. Ik kijk op en zie Stanley zijn schouders ophalen. 'Geen idee nog, hoezo?', vraagt hij aan Taco.

'Ik dacht dat het misschien leuk was om iets met z'n alle iets te doen', stelt Taco voor. De groep knikt instemmend. 'Goed plan', laat Victoria hem weten, terwijl ze wat met haar eten aan het spelen is.

'Bij wie thuis?', vraagt Mason. Ik denk dat dit serieus één van de eerste keren is dat ik zijn stem hoor. 'Mijn ouders zijn thuis, dus bij mij kan het sowieso niet', Laat Lillian weten terwijl ze aan haar haar friemelt en voor zich uitstaart.

Ik kijk om me heen of iemand anders uit de groep iets gaat zeggen, maar het blijft akelig stil. Taco zakt verder achteruit in zijn stoel en een teleurgestelde blik onttrekt aan zijn gezicht.

'Het kan wel bij mij', laat ik de groep snel weten in de hoop dat Taco zich dan prettiger zal voelen. 'Ik ben toch alleen thuis', leg ik uit.

Gelukkig werkt het, want niet veel later gaat Taco weer rechtop zitten en tekent een grote grijns op zijn gezicht. 'Super!' Victoria kijkt me echter verbaasd aan. 'En Martha dan?', vraagt ze snel.

'Martha is op bezoek naar haar tante voor het weekend', laat ik haar weten.

'Oké, dus...vrijdag acht uur bij jou Bella?', vraagt Stanley.

Ik knik. 'Is goed.' 

----

OKE GUYS, 

PERSOONLIJK VOND IK DIT HOOFDSTUK WAT SAAIER OM TE SCHRIJVEN. WAT VONDEN JULLIE ERVAN? LET ME KNOWW!

XX