adopted by little mix part 2

deel 71

Perrie pov
Ik loop het wc hokje binnen en doe mijn boodschap. Ik hoor wat gepraat maar ik kan niet verstaan wat er gezegd wordt. Ik frons maar reageer er niet zo op. Zou wel iemand zijn met wie Jade praat.

Ik spoel door en trek mijn jurk recht. Ik open de deur en loop het hokje op. Mijn ogen worden groot, ik zie Jade op de grond liggen. Terwijl een paar meiden tegen haar aan zitten te trappen. 'Hey!' roep ik kwaad. Ik duw ze bij haar weg en buk neer voor Jade. De meiden beginnen te lachen 'flikker op!' Roep ik boos. Ze lachen en lopen dan de toiletten uit. Ik zucht diep en richt me op Jade. Haar gezicht zit onder het bloed en ze kijkt me met betraande ogen aan. 'Ik moet de ambulance bellen' zeg ik gestrest. Ik pak mijn telefoon en Jade legt haar hand op die van mij. 'Hoeft niet' zegt ze zacht. 'Jawel Jade' antwoord ik. Ze schud haar hoofd 'Hoeft niet babe' zegt ze weer zacht. Ik zucht diep en help haar op te staan. Ze verliest haar evenwicht en ik vang haar snel op. Ze verbergt haar gezicht in mijn nek. 'Ik bel wel een ambulance voor je' zeg ik vastbesloten. Ze is te moe op het moment om te reageren. 'Weet je wat, we gaan zelf langs het ziekenhuis' zeg ik. Ze mompelt wat en ondersteun haar onderweg naar de auto.

We lopen naar buiten en er komen gelijk allemaal fotograven op ons af. Ze stellen allerlei vragen en maken foto's. Ik zucht 'willen jullie misschien geen foto's maken?' Vraag ik geïrriteerd. Ze knikken en maken geen foto's meer. We komen aan bij de auto en ik laat Jade zitten. Ik doe de gordel bij haar vast en sluit dan de deur. Ik ga naast haar zitten en kijk haar bezorgd aan. Ik zucht diep en zonder dat ik het wil rollen er tranen over mijn wangen. Ik veeg ze weg en start de auto. Met volle snelheid rijd ik naar het ziekenhuis. Af en toe kijk ik snel naar Jade. Die met haar hoofd leunt tegen het raam. Ik leg ondertussen mijn hand op haar been en ze kijkt kort op. Ik glimlach en richt me weer op de weg. Ik rijd door rood heen en sla linksaf.

We komen aan bij het ziekenhuis en ik parkeer snel de auto. Ik stap uit en loop naar Jade haar kant. Ik maak de gordel bij haar los en help haar uit de auto. Ik ondersteun haar naar de ingang. We lopen naar binnen 'ik heb hulp nodig' zeg ik bij de balie. De vrouw staat snel op 'kom maar mee' ik loop achter haar aan. We lopen een kamer binnen waar de dokter het over neemt. Die legt haar neer op een bed 'kom maar mee' zegt de vrouw van achter de balie. 'Maar ik wil bij haar blijven' mompel ik. 'Dat gaat niet mevrouw, uw moet wachten in de wachtkamer' zegt ze. Ze neemt me meer de kamer uit. Ik kijk nog snel achterom naar Jade. Die op het bed ligt 'u mag hier zitten" en ze wijst naar de wachtkamer. Ik zucht diep en ga op een stoel zitten. Verder zit er maar 1 man in de wachtkamer die mij niet opmerkt. Er rollen steeds meer tranen over mijn wangen en ik begin te bijten aan mijn nagels.

Na een klein uurtje komt er een dokter de wachtkamer binnen lopen. 'Mevrouw Edwards?' Vraagt hij. Ik sta snel op en loop naar hem toe. 'U mag met mij mee' zegt hij vriendelijk. Ik knik en loop achter hem aan. We lopen naar de zelfde kamer als net. Hij blijft even voor de deur stil staan 'er is verder niks aan de hand met Mevrouw Thirlwall' zegt hij. Ik zucht opgelucht 'ze heeft alleen een kleine hersenschudding maar ze kan straks zo weer mee naar huis' zegt hij vriendelijk. Ik zucht weer opgelucht en hij opent de deur. Ik loop gelijk op Jade af die mij ziet, de dokter loopt weer de kamer uit. 'Hey' zeg ik zacht. Ik druk een kus op haar lippen. 'Hey' mompelt ze. Ik glimlach en op een stoel naast het bed zitten. Ik pak haar hand vast en kijk haar aan. Het blijft even stil en we blijven elkaar aan kijken. 'Sorry Jade' zeg ik uiteindelijk. 'Schat het is niet jouw schuld' zegt ze zacht. Ik zucht diep en staar naar onze handen. 'Babe' zegt ze. 'Kijk me eens aan' fluistert ze. Ik kijk haar aan terwijl er tranen over mijn wangen rollen. 'Het is echt niet jouw schuld' zegt ze zacht. Ik knik enkel en ze veegt mijn tranen weg. Ik glimlach kleintjes 'ik hou van je Jade' fluister ik. 'Ik ook van jou' fluistert ze terug. Ik glimlach 'je mag straks weer mee naar huis' zeg ik zacht. Ze knikt 'gelukkig' zegt ze zacht. Ik knik instemmend en ik wrijf met mijn duim over haar hand. Er rollen ook tranen over haar wangen en ik veeg ze weg. Ze glimlacht kleintjes en ik zie dat haar ogen steeds bijna dicht vallen. 'Ga maar slapen babe' fluister ik. Ze knikt en haar ogen vallen dicht. Ik blijf naar haar kijken hoe ze rustig ligt te slapen.