adopted by little mix part 2

deel 76

Emma pov
Het is weer maandag en ik zit met een zuur gezicht aan tafel. 'Ook goedemorgen' lacht Jade. Ze komt tegenover me zitten en ik staar voor me uit. 'Geen zin in vandaag?' Vraagt ze lachend. Ik schud mijn hoofd 'nee het is veelste vroeg' en ik neem een slok van mijn thee. 'Mee eens' hoor ik Perrie mompelen. Die net de woonkamer komt wandelen 'ik heb al thee voor je' en Jade houdt een kop thee omhoog. Ze glimlacht dankbaar en drukt een kus op haar lippen. Ze komt naast haar zitten 'jij en rust' zeg ik tegen Jade. Ze grinnikt 'nope en ik kan haar niet tegen houden' zucht Perrie. Ik grinnik 'ja maar je weet hoe ik ben' zegt Jade. Perrie knikt 'dat is juist waarom ik je niet tegen kan houden' zegt Perrie. Jade lacht zacht 'je staat echt vast aan je standpunt' zucht Perrie die blaast in haar thee. Jade knikt trots 'ik ga vandaag ook mee naar het interview' zegt ze vrolijk. Ik kijk naar Perrie die diep zucht. 'Mam je moet nog een week rusten' zeg ik. Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Lieverd ik kan echt niet meer een week lang thuis zitten' zegt ze. Ik kijk naar Perrie 'Pez zeg er wat van' zeg ik. Ze zucht diep 'al geprobeerd' en ze neemt een slok van haar thee. Ik rol mijn ogen 'als je maar rustig aan doet' zeg ik. Ze knikt 'ja mam komt goed' zegt ze serieus. Ik kijk haar aan en ze schiet in de lach. 'Mam ik meen het' zeg ik. Ze knikt 'Komt goed lieverd' zegt ze met een glimlach. Ik knik en sta op 'ik ga maar eens naar school' zucht ik. Ze knikt 'is goed' zegt ze met een glimlach. Ik geef haar een knuffel en geef daarna Perrie ook een knuffel. 'Nou tot vanmiddag!' roep ik vrolijk als ik mijn jas heb aangetrokken. Ik doe mijn rugzak op mijn rug 'tot vanmiddag!' Roepen ze in koor terug. Ik lach zacht en loop naar buiten. Ik sluit de deur achter en pak mijn fiets. Ik stap op mijn fiets en fiets de straat uit. Al snel zie ik een paar fotograven en ik zucht. Ze rennen op mij af waardoor ik af moet stappen.  Ik zucht diep en stap af. Ze komen allemaal om mij heen staan 'waar zijn Perrie en Jade?' Vraagt er een. Ik rol mijn ogen 'thuis' antwoord ik droog. Ze maken een aantal foto's van mij en ik zie veel flitsen. Ze komen dichterbij 'mag ik misschien gaan?' Weet ik zacht uit te brengen. 'Hey laat haar met rust' hoor ik de stem van Perrie zeggen. Ik wil reageren maar er worden nog veel meer foto's gemaakt. 'Laat haar gewoon met rust' hoor ik vaag. Ik mompel wat zacht en dan wordt alles zwart.

Ik open mijn ogen en ik zie twee bezorgde hoofden voor mij. Het zijn Perrie en Jade 'hey je bent wakker' zegt Jade zacht. Ik glimlach kleintjes en ga rechtop zitten. 'Ik heb je ziek gemeld voor school' zegt Perrie met een glimlach. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik. 'Weet je dat niet meer?' Vraagt Perrie. Ik zucht diep 'ja iets vaags' mompel ik. 'Er waren fotograven die je niet met rust wouden laten' legt ze uit. Ik knik enkel 'hoe voel je je?' Vraagt Jade bezorgd. Ik haal mijn schouders op 'heb veel hoofdpijn' zeg ik zacht. Ze kijken me allebei aan met medeleven 'dan blijf ik vandaag wel thuis' zegt Jade met een kleine glimlach. 'Mam ik red het wel' zeg ik. Ze schud haar hoofd 'nee straks val je flauw' zucht ze. Ik zucht diep en zeg niks meer. Omdat ik weet dat ik dit toch niet ga winnen. 'Anders kan ik ook blijven' zegt Perrie twijfelend. Ik schud mijn hoofd 'nee joh we redden het wel' zegt Jade met een glimlach. Perrie kijkt haar even twijfelend aan en kijkt dan mijn kant op. Ik knik met een glimlach 'oke dan' zucht ze. Jade komt bij mijn voeteneind zitten. Ik glimlach naar haar en Perrie ploft neer op de andere bank. 'Hoelaat moet je naar dat interview dan?' Vraag ik. 'Ik kan elk moment worden opgehaald door onze bodyguard en de meiden' antwoord ze. Ik knik 'Wat zullen we vanavond gaan eten' zegt Perrie. Jade en ik kijken elkaar en schieten dan in de lach. Perrie kijkt ons onschuldig aan 'wat is er?' Vraagt ze met een pruillip. Ik grinnik 'jij moet altijd gelijk weer aan eten denken' lach ik. Ze knikt trots 'ja tuurlijk' zegt ze met brede glimlach. Jade en ik beginnen weer te lachen 'maar even serieus' zegt Perrie weer. Jade en ik stoppen met lachen en kijken elkaar stil aan. Dan beginnen we weer hard te lachen 'doe nou is lief' zegt Perrie met een pruillip. 'Oké oké' zeggen Jade en ik in koor. We lachen zacht 'maar oké ja wat gaan we eten' mompelt dan Jade. Ik kijk even bedenkelijk 'misschien pizza' geef ik als antwoord. Jade en Perrie kijken mij tegelijk aan 'kunnen we doen' zegt Perrie bedenkelijk. 'Maar niet zoveel zin in?' Vraag ik. Ze haald haar schouders op en ik zucht. 'Wat willen jullie eten dan?' Vraag ik. 'Uhmm' mompelt Perrie. Ik zie ze allebei diep nadenken. 'Kunnen ook iets Nederlands eten' stel ik voor. De twee meiden knikken 'als jij alles voor mij opzoekt wat we moeten hebben, ga ik vandaag wel naar de winkel' zegt Perrie. Ik knik 'en hoeft niet gelijk hoor want ik kom eerst nog thuis na het interview' glimlacht ze. Ik knik en glimlach. De deurbel gaat 'Ohh dat zouden ze wel zijn' zegt Perrie. Ze staat op en geeft Jade een lange kus. Ik rol mijn ogen en lach zacht. Ze geeft mij een knuffel 'doe je rustig aan?' Vraagt ze als ze me los laat. Ik knik 'komt goed' zeg ik zacht. Ze glimlacht en loopt naar de gang. Ze trekt haar jas aan 'nou tot straks!' roept ze vrolijk. 'Tot zo!' Roepen Jade en ik terug.