adopted by little mix part 2

deel 16

Emma pov
Er gaan dagen voorbij en nog steeds voel ik me enorm depressief. Ik weet niet hoe het komt. Maar het nare gevoel gaat maar niet weg. 'Emm ga je mee naar de interview?' vraagt Jade. Ze komt naast me zitten op de bank 'nee sorry'. Ze kijkt me bezorgd aan 'zeker?' ik knik. Ze staat op 'oke maar eet en drink genoeg' ik knik. 'Ja mam' ze glimlacht. Ze geeft me een kus op mn hoofd 'girls ready?' Perrie,Jesy en Leigh knikken. Jesy geeft me nog een knuffel 'gaat het echt wel?' ik knik. 'Ja maak je maar geen zorgen' en ik glimlach kleintjes. Ze knikt en ze geeft me nog een knuffel. Ze lopen met zn vieren de bus uit. Een zucht verlaat mn mond. Wat moet ik doen? Ik kon wel mee gaan maar ik heb gewoon nergens zin in. Ik ga wel gewoon slapen. Ik sta op en loop naar de 'slaapkamer'. Ik ga op het bed van Jade liggen en krul me helemaal op onder de dekens. Er rollen langzaam een paar tranen naar benenden. Een harde snik verlaat mn mond. Nu rollen er meer tranen naar beneden. Opeens zie ik beelden van ouders toen ik heel klein was.

5 jaar oud..
Ik zit in mn slaapkamer naar de deur te staren. Wanneer papa en mama eindelijk weer thuis komen. Ik wacht een uur lang. Maar dan zijn ze er nog steeds niet weer. Zo wacht ik uur naar uur....

Ik schrik en ik schiet omhoog. Waarom zie ik dit nu allemaal ineens? Ik zag de hele kamer weer voor me...
Langzaam rollen er weer een paar tranen naar beneden. Ik leg mn gezicht in mn handen en ik begin hard te huilen. Harde snikken verlaten mn mond. Ik verstop me helemaal onder de dekens en ik begin nog harder te huilen.

Mn ouders stormen de slaapkamer binnen, eindelijk na 4 uur wachten....
'Je moet weg Emma!' ik kijk ze alleen maar stil aan. Mn moeder loopt naar me toe en ze hurkt voor me neer 'we kunnen niet meer voor je zorgen Emm' ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Je gaat naar een weeshuis in Engeland' zegt me vader die nu voor me staat. Mn moeder kijkt hem boos aan 'dat zeg je niet!' sist ze. 'Ww-waarom?' spreek ik uit. 'Het spijt me meis' en ze gaat met haar vinger over mn wang. Ze tilt me op en ze brengen me weg naar Engeland.

Ik schrik wakker en barst in het tranen uit. Waarom? Wilden ze me niet meer? Of konden ze echt niet meer voor me zorgen? Die vragen spoken ineens door mn hoofd. Waarom deden ze me weg? Zelfs dat weet ik niet ineens. Ik voel me super fijn bij Jade maar toch wil ik het graag weten. En het zijn niet eens mn echte ouders. Al die jaren dacht ik dat het mn ouders waren. Ze hebben gewoon tegen me gelogen. Ik kan het me gewoon niet voorstellen...

Al die tijd heb ik er geen last van gehad. Maar nu ineens. Hoe kan dat toch? Wat is er allemaal gebeurt waardoor ik me zo voel? En waarom wil ik het allemaal weten? Jade is de beste moeder die ik me maar kan voorstellen. Ja ze deed me weg maar ze moest. Ze was 16 ofzo en het moest van oma.

Ik ga rechtop zitten en ik hoor de meiden de bus binnen komen. Heb ik zolang geslapen? 'Emm?' hoor ik Jade zeggen. 'Ja?' zeg ik zacht. Ik dacht dat ze me niet hoorde maar ze komt de kamer binnen. 'Hey Emm, was je moe?' ze komt dichterbij. 'Was is er?!' vraagt ze bezorgd. Ze komt bij me op het bed zitten. 'Nachtmerrie' zeg ik zacht. 'Ah meid' en ze komt naast me zitten. 'Kom' zegt ze zacht. Ik glimlach kleintjes en ik kruip in haar armen. 'Its gonna be alright' fluistert ze. Ik knik enkel en klem me vast aan haar. 'Het gaat echt niet of wel?' ik schud mn hoofd. Ze aait over mn hoofd. 'Zullen we vanavond een filmavond houden?' ik haal mn schouders op. 'Kan wel' zeg ik zacht. Ze trekt me strak tegen haar aan. 'Ik hou zoveel van je Emm' ik glimlach. 'Ik hou ook heel veel van jou mam' zeg ik zacht. Ze gaat weer verder met over mn hoofd aaien. 'Heb je zin in wat eten?' vraagt ze. Ik knik voorzichtig 'gelukkig dan bestellen we pizza' ik lach zachtjes. 'Kom' en ze geeft me nog een kus op mn hoofd. Ik knik en we staan allebei op. Ze trekt me in een knuffel 'Emm als je ergens mee zit vertel het me dan direct okey?' ik knik. 'Kom' en ze pakt mn hand en we lopen naar de andere meiden. 'Hey Emm' en Jesy loopt naar me toe. 'Hoe gaat het nu?' Ik knik. 'Wel goed' Jesy kijkt Jade twijfelent aan maar Jade knikt. Jesy glimlacht en trekt me in een knuffel. 'GROEPSKNUFFEL!' gilt Perrie. Ze komt bij de knuffel net zoals Jade en Leigh. Ik grinnik 'ik word geplet' piep ik. Ze lachen en laten alle 4 los. 'Dankje' zucht ik. Jade kijkt me glimlachend aan 'DISNEYY!' gilt Perrie. Jesy en Leigh zuchten en Jade springt blij heen en weer. Ze klapt trots in haar handen. Ik facepalm mezelf. 'Juist' mompel ik. 'Wat?' vraagt Jade zacht. Ik schud lachend mn hoofd 'Disney?' vraagt Perrie weer. 'Pezz!' roepen Jesy en Leigh tegelijk. 'Okey het is nu 2 tegen 2' zegt Jade. Opeens kijken ze me alle 4 smekend aan. 'Disney he Emm!' roept Perrie. Jade knikt hyper 'Nee!' roepen Jesy en Leigh. 'Kies voor een Science fiction film!' roept Leigh. 'Neeee!' roepen Jade en Perrie. Nu roepen Jade, Perrie en Leigh door elkaar heen. Jesy en ik staan er droog bij. We kijken elkaar aan 'zullen we samen een film uitkiezen?' fluistert ze. Ik knik en we lopen zonder dat de meiden het door hebben naar de tv. We klikken op Netflix en zoeken een film uit. 'Watvoor film?' vraagt Jesy. 'Hmm' en ik maak een denkend gezicht. 'Misschien geen film maar een serie?' en ik kijk haar aan met een grijns. 'Goed idee' en ze klikt de series aan. (We doen dit via de tv en niet via de telefoon). 'Oke welke serie' mompeld Jesy. Ik draai me om naar de meiden. Die nog steeds niks door hebben en nog steeds door elkaar aan het roepen zijn. 'Ik weet wat' fluister ik. Jesy kijkt me aan met een grijns 'ik denk dat ik weet wat je van plan bent' ik begin nu ook te grijnzen. 'Orphan black' zeggen we tegelijk. Deze serie keken we altijd samen toen ik nog bij Jesy woonde. Ze zoekt hem op en we laten ons vallen op de bank. 'Meiden komen jullie?' grijnst Jesy. Maar er komt geen reactie 'HEYY!' gil ik. Ze kijken ons alle 3 aan en ze kijken ons vragend aan. Ik voel ineens alle geluk wegvallen. Ik voel een brok in mn keel. Ik wil niet huilen waar iedereen bij is. Dus ik sta op en loop zonder wat te zeggen naar de 'slaapkamer'. Ik ga op een bed zitten en verberg mn gezicht in mn handen. Waarom voel ik me ineens zo? Jesy komt de kamer binnen lopen. 'Hey wat is er?' ze hurkt voor me neer. Ik haal mn schouders op 'ik voel me ineens heel naar' mompel ik. Ze kijkt me bezorgd aan. Ze komt naast me zitten en trekt me in een knuffel. 'Hoe kan het dat je je je steeds zo naar voelt?' vraagt ze zacht.

Jesy pov
'Hoe kan het dat je je steeds zo maar voelt?' vraag ik zacht aan Emma. Ze haalt haar schouders op en kijkt naar beneden. 'Emma je kan me alles vertellen' ze knikt. 'Weet ik' zegt ze zacht. Ik probeer haar aan te kijken maar ze blijft naar beneden kijken. 'Kijk me is aan' zeg ik zacht. Ze kijkt me aan en ik zie dat ze elk moment kan breken. 'Kom hier' en ik trek haar bij me op schoot. 'Je hoeft het niet in te houden Emma' ze knikt. Ze verbergt haar zicht in mn nek. Ze begint zachtjes te huilen. Ik wrijf over haar rug 'het komt allemaal goed' fluister ik. Ze begint alleen maar harder te huilen. Binnnen een paar seconden is Jade in de kamer. Ze zit ons zo zitten en ze kijkt me bezorgd aan. Ik glimlach kleintjes naar Jade. 'Ik weet het gewoon niet meer' snikt Emma. Dat deed heel pijn om te horen en ik zie dat Jade precies het zelfde voelt. Onze wereld zakt helemaal in elkaar. Dat Emma zich zo voelt doet zo zeer. Om haar zo zien te breken...dat kan ik gewoon niet. Wat is er gebeurt waardoor ze zich zo voelt? Ik trek haar strak tegen me aan en Jade komt naast ons zitten. 'Je moeder is er' fluister ik. Emma kijkt me aan en dan ziet ze naast ons Jade zitten. 'Mam' zegt Emma haast onhoorbaar. Jade glimlacht kleintjes en wrijft over Emma haar wang. 'Im here for you' fluistert ze. Ik vind het mooi on te zien hoe Jade het doet. Ze weet niet half hoe zo'n goeie moeder ze is. Ze helpt Emma overal mee. Ze doet alles voor Emma. 'Zullen we eten?' vraagt Emma droog. Jade en ik kijken elkaar aan en lachen zachtjes. 'Wat is er?' vraagt Emma zacht. Maar dan lacht ze zachtjes. 'Ik heb gewoon trek' zegt ze droog. Jade glimlacht 'ik ben al lang blij dat je lacht Emm' Emma glimlacht kleintjes. 'Laten we pizza gaan eten' stelt Jade voor. Emma en ik knikken. Ik tilt Emma op en ik loop met haar weg. 'Jes mag ik op de grond?' vraagt Emma. 'Ja hoor' en ik loop door naar Perrie en Leigh die op de bank zitten. 'Jes zet me dan op de grond' lacht Emma. 'Oh nu?' vraag ik droog. 'Jaa!' roept Emma lachend. 'Oh nee dat kan niet' zeg ik. 'JESSS!' gilt ze. Ik grinnik en ik ren door de bus heen. 'JESYYYY!' gilt ze weer. Ik schiet in de lach en ren lachend door. Emma giert het uit en dat doet me goed. Dat ze weer lacht en lol heeft. Ik stop en leg haar op de bank. Ik plof naast haar neer 'moest dat?' zucht ze. Ik knik tevreden 'ja' zeg ik droog. Jade komt lachend naast Emma zitten. 'Wtf was dat?' lacht Perrie vanuit de andere bank. 'Een Jesy die mij niet neer wou zetten' en Emma kijkt me zuur aan. Ik schiet in de lach 'sorry Emm' en ik geef haar een knuffel. 'Gaan we eten?' zeurt Perrie. We kijken haar allemaal aan en ik begin als enige te lachen. Nu kijken ze allemaal mij aan. 'Waar heb jij last van?' vraagt Jade als ik uitgelachen ben. 'Geen idee' en ik kijk haar droog aan. Na een paar seconden beginnen we allebei te lachen. Emma kijkt ons raar aan 'ik ken jullie niet' zegt Emma droog. Ik lach zactjes 'ik bestel de pizza voor ons' zegt Perrie droog. Jade lacht zachtjes. Perrie staat op en pakt haar telefoon. Jade staat op en loopt naar Perrie die belt in de keuken. Ik sla mn arm om Emma heen 'hoe gaat het nu?' ze kijkt me aan met een kleine glimlach. 'Wel goed' mompeld ze. Ik ben even aan het twijfelen maar ik geloof haar toch.