adopted by little mix part 2

deel 42

Emma pov
Ik zucht 'Oké ik heb tot mijn vierde bij die adoptie ouders gewoond in Nederland' begin ik. Ze kijken me allebei gespannen aan 'ze waren er nooit eigenlijk' zucht ik. Ze kijken me net medeleven aan. 'Ze moesten altijd weg dus de buurvrouw paste altijd op me' zeg ik met een kleine glimlach. 'Ze hadden nooit echt geld. Alleen het geld dat ze hadden gaven ze uit aan drank en drugs' zucht ik. 'De buurvrouw zag het en wilde er iets aan doen maar mijn adoptie ouders bedreigden haar als ze er iets aan zou doen' mompel ik. 'Toch heeft ze de kinderberscherming ingelicht en mijn adoptie ouders waren woest' zeg ik. Ze kijken me allebei nog steeds gespannen aan 'toen mijn buurvrouw zeker wist dat ik naar het weeshuis ging in Engeland is ze wezen verhuizen' zeg ik. ' Maar waarom is zij niet voor je wezen zorgen?' vraagt Perrie lief. Ik glimlach 'ze kon niet voor me zorgen ze was te oud' zeg ik dan. Ze knikken 'toen hebben mijn adoptie ouders mij gebracht naar het weeshuis in Engeland' zeg ik er achteraan. 'Maar waarom in Engeland?' vraagt Jade. 'Zodat ze zeker wisten dat ik niet weer bij ze terecht zou komen' antwoord ik. Ze knikken 'ik ben trots op je' en Jade trekt me in een knuffel. Ik knuffel haar terug 'bedankt mam' glimlach ik. 'Laten we nou maar een kerstfilm gaan kijken' zeg ik om het onderwerp te veranderen. De meiden knikken en we kiezen een kerstfilm uit. Als we een gekozen hebben begint Jade weer te praten 'als je er nog over wilt praten kan altijd he' zegt ze lief. Ik knik dankbaar 'komt goed dankje mam' zucht ik. Ze glimlacht en Perrie start de film. Jade kruipt weer tegen Perrie aan en ik kruip weer tegen Jade aan. Ik kijk naar de film maar mijn gedachtes gaan al weer naar het verhaal wat ik net aan hun vertelde. Ik zucht waarom denk ik hier ineens weer zoveel aan? Ik wil het vergeten maar op een of andere manier lukt dat niet helemaal. Ik heb er niet meer zoveel last van als eerst maar toch. Het is wel een deel van mijn leven geweest en dat kun je niet ineens wegstoppen.

Na de film is het 10 uur en ik begin te gapen. 'Ik ga op bed' mompel ik. Jade knikt begrijpelijk 'Hoelaat moet je morgen naar school?' vraagt ze. 'Uhm gewoon het eerste uur' zucht ik. Ze knikt 'dat wordt dus een lange schooldag' zegt ze lachend. Ik knik 'ja helaas wel' zucht ik. Perrie komt net van de wc weg lopen en ik sta op. Ik geef Jade een knuffel 'Weltrusten mam' zeg ik zacht. 'Weltrusten lieverd' en ik laat haar los. Ik loop naar Perrie 'ik ga maar eens op bed' zeg ik. Ze knikt en ik geef haar een knuffel 'Weltrusten' zeg ik zacht. 'Slaaplekker' zegt lief. Ik laat haar los en glimlach. Ik loop naar boven 'slaaplekker!' roep ik nog. 'Slaaplekker!' roepen ze terug. Ik loop mijn slaapkamer binnen en trek mijn onesie uit en mijn pyjama aan. Anders wordt het echt veelste warm. Ik ga in bed liggen en kijk nog even op mijn telefoon of ik berichtjes heb. Ik beantwoord de appjes van Sarah en zet daarna mijn wekker aan. Ik leg mijn telefoon op het nachtkastje en knip het licht uit. Ik sluit mijn ogen en val langzaam in slaap.

Ik loop door het huis heen en ik zie de buurvrouw in de keuken staan. 'Hey Emma je bent wakker' glimlacht ze. Ik glimlach 'ja waar zijn mama en papa?' vraag ik. Ze zucht 'die zijn even weg lieverd ik pas even op je' zegt ze lief. Ik zeg niks en ga op de bank zitten. 'Wil je wat eten?' vraagt ze. 'Nee' zeg ik enkel. Dan komen mijn ouders binnen 'hoe kon je dit doen Anna!?' hoor ik mijn vader roepen. Ik kijk achterom en ik zie mijn vader boos op Anna de buurvrouw stappen. Ik kijk ze bang aan 'je weet dat dit niet langer kan' zegt Anna. Hij schud zijn hoofd 'ze is onze dochter!' roept hij kwaad. 'Dat is niet zo en dat weet je!' sist Anna. Ik hoorde niet echt wat ze zei maar mijn vader slaat haar hard in het gezicht. 'Papa!' roep ik bang. Hij kijkt mijn kant op en zegt niks. Hij duwt Anna op de grond en begint haar te schoppen. 'Je bent ook echt ondankbaar he!' roept hij. Anna begint te schreeuwen en mijn moeder haalt hem bij haar weg 'Harm dit kan niet dat weet je' sist ze. Anna staat bang op en ze heeft overal bloed. Ik kijk bang naar mijn ouders. 'Ga naar je kamer Emma!' roept mijn vader hard. Ik schud mijn hoofd en hij loopt kwaad op mij af. 'Nee!' roep ik hard.