YEKBUNUM (TAMAMLANDI)

19. BÖLÜM

   Ninemin dışarı çıkabilmesi için yardım ettim. Onu çardağa oturttuktan sonra gülleri sulamaya başladım. Yoldan geçen iki kişinin sesi vardı. Bir kız, bir erkekti. İkisi de sürekli olarak didişiyordu. Seslerin bizim eve yöneldiğini duydum. Elimdeki imbiği bıraktığım sırada kapıdan içeri Hira ve Çağın girdi.

"Yekbun!" dedi ikisi de. Şaşkın gözlerle onlara baktım.

"Buradayım. Sakin." Diyerek onlara doğru adımladım.

"Yekbun. Benimle gelmen gerek." Dedi Hira.

"Hayır. Benimle gelmelisin."

"Hayır. Benimle."

"Kes. Benimle." Çağın ve Hira didişmeye devam ettiler. Ortaya yine gürültü çıkmıştı.

"Hey, Hey, hey! Arkadaşlar. Sakin olun bir ya. Ne oldu?"

"Yekbun benimki acil lütfen." Hira hemen yanıma gelip koluma girdi. Çağın ise göz devirdi.

"Tamam. Hira ile işimi halledeyim sonra hemen senin yanına gelirim Çağın."

"Pekala. Bende sizinle geleyim o zaman."

"Hayır Çağın. Biz kız kıza özel konuşacağız." Diyerek ekledi Hira.

"Çağın sen nerede olursun işim bittiğinde?"

"Damda. Bizim bahçeye gelirsin."

"Tamam. Orada görüşürüz." Hira mutlu bir suratla Çağın'a dil çıkardı. Çağın'da umursamaz bir bakış atıp bahçeden çıktı. Hira hemen koşarak içeri girdi ve babaannemden izin aldı. İzini kapıp benim kolumdan tutup çekiştirerek bahçeden çıkardı.

"Ne oldu Hira? Yavaş."

"Sahra benimle konuşmuyor. Onunla aramı düzeltmek için hemen Anıl ile olacak konuşmayı yapmam gerek."

"Peki, tamam. Bak ilk nazik olacaksın. Zorlama gibi bir olay olursa kırarsın. Tamam mı?"

"Tamam."

"Şimdi, şöyle diyeceksin: Anıl, sen iyi bir arkadaşsın-

"Ama iyi bir sevgili değil."

"Lan, Hira. Sus bi." Ağzına gizli bir fermuar çeker gibi yaptı.

"Anıl. Sen iyi bir arkadaşsın ama ben seni sadece arkadaş olarak gördüm. Lütfen böyle hisleri aramıza sokma. Bunu yapma. Senin için doğru kişi ben değilim."

"Bu kadar?"

"Bu kadar. Git bunları de. Sonra sana bir şey anlatacağım. Sonra Sahra ile konuşacağız. Ardından Sahra ile Anıl'ın arasını yapacağız."

"Peki Rüzgar ile ben?"

"Sen git ilk konuş. Bakalım Rüzgar ile aran hemen olsun isteyecek misin?"

"O ne demek kız? Bak beni delirtme dökül hemen."

"Sabırsız olma be. Git konuş. Bak Anıl orada hadi." diyerek on o tarafa ittirdim.

Hira Anıl'a seslenip yanına ilerledi. İkisi konuşmaya başladılar. Bende kenardan izledim. Anıl dinlerken yavaş yavaş yüzü düşmeye başladı. Hayalleri yıkılmıştı.

Acaba Çağın beni neden çağırmıştı? Neden bu kadar önemliydi? Sadece süt için olmamalıydı. Sahra ile Anıl'ın arasını yapmak için ne yapabilirdik ki? En doğru şey neydi? Köpekler neden benden nefret ediyordu? Acaba annem hayatında mutlu muydu? Kafam çorba gibiydi ve başım ağrımaya başlamıştı. Bunları düşünmek bile beni etkiliyordu.