Kayıp Snape'in Kızı

Hapis

Uzun bir süre havada uçtuk. Ardından büyük bir evin önüne geldik. Yere adımımı atar atmaz yere çöktüm.
Diana : Sen..... Sen! SEN NASIL BİR APTALSIN!
Barty : Anlaşılan babana çekmişsin.
Diana : Beni derhal babama götür
Barty : Seni kabul eder mi?
Diana : Eder!
Barty : O kadar emin olma. Ancak seni Rowan döndüğü zaman affeder.
Diana :......... Neden buradayız?
Barty : Çünkü burada bir dostum var.
Geldiğimiz ev Malfoyların eviydi.
Diana : Ama burası Malfoyların evi?
Barty : Evet. Lucius Malfoy çok yakın bir dostumdur.
Ayağa kalktım. Bana elini uzattı ancak tutmadım. Eve ilerledik ve kapıyı çaldı. Lucius Malfoy kapıyı açıp bize baktı.
Lucius : Barty? Diana? Ne işiniz var burada?
Barty'i gösterdim.
Diana : Şu senin AŞIRI MÜKEMMEL dostun beni kaçırdı.
Barty : Rowan'ı bulmak istiyordun.
Diana : Sana beni ona götür demedim!
Lucius : İçeri gelin.
Dışarı durmaya devam ettim.
Diana : Ben babamı istiyorum.
Lucius : Baban?
Diana : SNAPE! SEVERUS SNAPE!
Lucius : Güzel! Hadi şimdi içeri. Yorgun gibisin. Hadi sen bir odaya götüreyim. Biz Barty ile konuşurken sen dinlen.
Asamı çıkarıp ona doğrulttum.
Diana : Beni derhal babama götür!
Bellatrix : Awwwww! Bu küçük kızda kim böyle!
Simsiyah bir elbise içinde kıvırcık siyah saçlı biraz manyağa benzeyen (ztn öyle) bir kadın bana yaklaştı. Gittikçe yüzüme geldi ve saçımı kokladı.
Bellatrix : Aoww aynı..... Tıpkı bir..... Ahh olamaz! Bu Chris kokusu! Ahahahahha! Ve sen... Sen.... Onun kızısın. Annen benim çok yakın bir dostumdu!
Geriledim.
Bellatrix : Senile çok eğ...
Lucius : UYKU! UYUMASI LAZIM. Barty onu kucağına al gidelim.
Barty beni alıp omzuna attı. Çırpınarak kurtulmaya çalıştım.
Diana : İNDİR BENİ YERE SENİ SAPIK!
Barty : Ağzına hiç böyle sözler yakışmıyor.
Diana : İNDİR DEDİM!
Uzunca koridorlardan geçtik. Soğuk yerlerden. Aralık bir kapının arkasında tuhaf birini gördüm. Arkasını dönmüştü. Uzun boyluydu. Hızla orayıda geçtik ve beni bir odaya gelince Barty beni yatağa attı. Asamı ona doğrultmama rağmen üstüme geldi. Burunlarımız birbirine değdi.
Barty : Canımı yaktın prenses. Bir daha olmasın.
Bana sarılmaya çalıştığı anda onu geri ittim. Hala zorluyordu.
Lucius : Bırak onu Barty. Bırakalım dinlensin.
Barty geri çekildi.
Barty : Peki.
Lucius : Bunu iç daha rahat uyursun.
Diana : Hayır gerek yo....
Ağzıma zorla bir sıvı döktü. Uykum yavaş yavaş gelmeye başladı. Barty köşede gülümsüyordu. Lucius ise gözümü kapatmam için bekliyordu. İstemsizce kapanan gözüm yeniden açılmadı. Son duyduğum ise tuhaf bir sesin "Tam istediğim gibi" demesi oldu.
Gözümü açtığımda zifiri karanlıktı. Biraz sonra kendime geldim ve uçurumun kenarında olduğumu gördüm. Önümde ise Rowan üstü kan içinde bana bakarak oturuyordu.
Diana : Rowan? ROWAN!
O da bana doğru seslendi ancak ağzı bağlıydı. Uzun boylu o gördüğüm kişi gelip Rowan'ı havalandırdı.
Diana : Hayır! Yapma!
Tuhaf Kişi : Puhahahah! Karanlık Lord'a emir veremezsin. Ancak küçük bir şey karşılığında kardeşini kurtarabilirsin. Bunu yapacak mısın?
Diana : Ne istiyorsun sen!
Tuhaf Kişi : YAPACAK MISIN! YOKSA KARDEŞİNİ Mİ KAYBEDECEK?
Diana : Bırak bizi!
Tuhaf Kişi : Ah peki.
Rowan'ı bıraktı. Rowan aşağı doğru düşerken bense uçurumun kenarına geldim.
Diana : ROWAN! HAYIRRRR!
Arkamı dönüp o kişinin kim olduğuna baktım. Yüzü görünmüyordu. Benide aşağı itti. Çığlık atmaya başladım.

Çığlık atmaya devam ederken birinin sesini duydum ve sarsıldım.
Barty : Prenses! Aç gözünü.
Gözümü açtım. Odadaydım. Barty başımdaydı. Elini başıma atmış seviyordu. Elini itip hızla doğruldum.
Diana : Götürün beni buradan! Babamın yanına gitmek istiyorum.
Barty : Sakin ol. Rowan'ıda alıp gideceğiz.
Diana : Hayır! Şimdi istiyorum!
Dizlerimin üstüne çıkıp yatağın diğer ucuna gittim. Beni tutup çekti ve yeniden yatağa atıp yatırdı. Dizini yanıma atıp üstüne eğildi.
Barty : Buradasın. Babana götüreceğiz ancak önce Row....
Diana : Rowan'ı bu kadar neden önemsiyorsun?
Barty : Çünkü ben seni önemsiyorum ve sen de Rowan'ı önemsiyorsun.
Bunu dediğinde ona gözlerimi açıp baktım. Oysa dudağını diliyle yalayıp üstüme eğilmeye başladı. Boynuma ilerlerken geri itmeye çalışıp çığlık attım. O sırada kapı açıldı ancak o bunu takmadı.
Lucius : Barty!
Lucius'a baktı ve hızla çekildi. Çünkü onun peşinden başka biri daha girmişti. Uzun boylu birisi, kırmızı gözleri ile korkunç birisi. Geriye çekildim.
Voldemort : Benden korkma Diana.
Diana : Adımı nerden biliyorsun!?
Voldemort : Her şeyini biliyorum,hepsini görebiliyorum hepsini.
Bana eğilip işaret parmağıyla çenemi tuttu.
Voldemort : Ahh kız kardeşi için çabalıyor, aynı zamanda babasının yanında olmak istiyor, maalesef herhangi birine karşı ilgi duymuyor.
Eline dokunmak istemiyordum. Biraz daha geriye çekilince duvara yaslandım. O sırada içeri o psikopat gibi davranan(ztn öyle) kadın ve Narcissa girdi. Kadın bana gülümsüyordu.
Voldemort : Bellatrix onu sana emanet edebilir miyim?
Bellatrix : Tabi ki Lordum.
Voldemort : Güzel. Ona iyi bakın.
Diana : Sen kimsin ve ne istiyorsun!?
Voldemort : Bana sesini yükseltme.... Veya yükselt sınırını görmek istiyorum. Ne kadar sinirlisin bakayım?
Diana : Beni rahat bırak! Narcissa! Babamın yanına gitmek istiyorum!
Voldemort : Maalesef baban seni bulamaz.
Diana : İsterse bulur!
Voldemort : Sence seni istiyor mu? Yıllarca bırakmış... Geri almamış......
Diana : Çünkü döndüğünde başka bir aileye evlatlık verilmiştim ve sen bunu nasıl biliyorsun!?
Voldemort : Söyledim. Ben her şeyi biliyorum, herşeyi.
Başını biraz sağa yatırdı.
Voldemort : Ya sen ne biliyorsun? Ama ben onlarıda görüyorum.
Korkunç bir kahkaha attı. Yerimden fırlayıp asamı aradım. Ama cebimde yoktu. Lucius'un arkasındaki masadaydı. O tarafa koşup Lucius'un altından kaydım. O arkasını döner dönmez asamı kapıp bende döndüm. Herkes asasını çıkarmıştı.
Voldemort : Bir daha düşün Diana.... Sence en çok acıyı kim çekecek. Sen mi? Ben mi? Yoksa o çok sevdiğin kardeşin mi?
Rowan ters bir şekilde havada uçarak odaya girdi. Her yeri bağlıydı. Yer yer kan izleri vardı.
Diana : Rowan......
Barty bile asasını bana doğrultmuşken hareket yapmam imkansızdı.
Diana : Ne istiyorsun?
Voldemort : Küçücük bir şey Diana. Küçücük. Önce sana bir büyü öğreteceğiz. Ve daha sonra ise o büyüyü çok özel birinde kullanmanı isteyeceğiz.
Diana : Kim bu? Ve ne büyüsü?
Voldemort : Büyük güçte bir büyü. Ve çok büyük güçte biri. 11 yaşında olmana rağmen o gölü havaya kaldırman büyük güç ister. Ve sende o güç var. Yardım edecek misin? Edersen bende sana yardım edeceğim.
Yardım edecek ve alacak kişi. İşte o kişi bendim. Diana Snape. Bu büyü neydi? Ne yapacaktım? Kimin üzerinde deneyecektim. Bilmiyordum. Asamı iyice tuttum.
Diana : Immobul....
Bellatrix : Crucio!
Acı içinde kendimi yere attım. Kıvranıp acının bitmesini bekledim ancak geçmedi. Bellatrix gülüyordu.
Voldemort : Vah vah. Kötü bir seçim. Zindana götürün onu!
Acı yavaş yavaş giderken birisi beni kucağına aldı. Kıpırdayamıyordum. Gözüm birisi tarafından kapatıldı. Soğuk bir yere geldik. Beni yere bıraktılar.
Bellatrix : Onu bana emanet etti Barty.
Barty umursamaz.
Bellatrix :Hey!
Voldemort : O da bakabilir Bellatrix. Ben odamda ona nasıl bakarsak bizden biri olur onu düşüneceğim. Acaba bize iyi davranırsa iyi mi davransak? Yoksa bize kötü davranırsa kötü mü davransak? Ha Barty? Senin için çok mu zor kötü olmak?
Barty duraksadı.
Barty : Emin değilim.
Beni zincirlemeye devam etti. Belimden,iki kolumdan ve iki bacağımdan zincirlendim.
Voldemort : Diğerini okula gönderin. Peşimize daha fazla kişi takılsın istemeyiz. Neden bunu yapmıyorsun Barty?
Barty : Bay Malfoy efendim. Eminim ki oğlunu görmek isteyecektir.
Voldemort : Ah peki.
Bellatrix : Lordum. Onunla bi güncük olsun annesi gibi eğlenebilir miyim?
Voldemort : Sadece bu günlük. Onu öldürme.
Bellatrix : Tabi ki! Crucio!
Voldemort gider.
Acı ile yeniden bağırdım.
Barty : YAPMA! CANINI YAKIYORSUN!
Bellatrix : Evet aynı annesi gibi ahahahhha!
Birisi elimi tuttu.
Barty : Şşşş sakin ol ona izin vermeyeceğim.
Bellatrix : Neden? Yoksa kar....
Barty : GİT BURADAN BELLATRİX!
Bellatrix : Ahahahha peki bu kadar eğlence bu günlük yeter. Akşama görüşürüz.
Barty saçımı okşadığı sırada uyuyakaldım.

Tamam Barty'i seviyorum ve ana karaktere düşman olmasını istemiyorum. Ehehhe.