"Neden?" Sakin kalmaya çalışıyordu ama bana her an bağıracakmış gibi duruyordu. Seni bu derece sinirlendiren ben miyim Ay'ın Oğlu?
"Sevmiyorum." Sana gerçeği söyleyemezdim. Seni o kızdan deli gibi kıskanıyorum diyemezdim. O kız bakışlarıyla bana mey...
Biz geldik🎉 Nasılsınız? Bu bölüm benim için çok özeldi. Bölümde geçen yeşilçam filminin yeri bende çok ayrı. İzlemeyenler için izlemenizi şiddetle tavsiye ederim.
Bölüm şarkısı: Selvi Boylum Al Yazmalım - Jehan Baybur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur... Turgut Uyar. Karan'ın bana aldığı şiir kitabında çizdiğim bu satırda kendimden bir parça bulmuştum farkında olmadan.
Yaşadıklarım, duyduklarım, gördüklerim beni yıpratmıştı. İnce bir ipliğe bağlı heyecanımda kopup gitmişti benden. Umut ise... onu kaybedeli çok oluyordu.
Kafamı nereye çevirsem görmek istediğim adamı, görmek istemediğim kadınla görüyordum. Bars... Onu görmek için heyecanla turladığım sokaklar artık korkularımın kurbanı olmuştu.
Ben sadece seviyordum ama neden bu kadar acı çekiyordum? Sevgi acıtmamalıydı. Benim ise onu kalbime misafir ettiğim günden beri canım yanıyordu.
Ama anlamıştım ki kimse vazgeçilmez değildi. Onu seviyordum evet! Ama kendimi daha çok seviyordum.
Kitaba gömülmüş Karan'ın yanına adımlayıp uzandığı koltukta onu sıkıştırıp yanına kıvrıldım. Karan benim her şeyimdi. Her ne olursa olsun koşup sığınabileceğim ve koşulsuz güvendiğim biriydi.
Tek koluyla beni sarıp kitabını okumaya devam ettiğinde göğsündeki kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Ciddi bir ifadeyle gözleri satırlarda geziniyordu. Bu durum beni gülümsetti.
Yüzüme huysuz bir ifade yerleştirip göğsünde hareketlendim "Off başım acıyor ama böyle. Ne bu kaslar yiğidim?" Dediğimde birkaç saniye durup kahkaha attığında hareketlenen göğsüyle kafam gidip gelmişti.
"Serseri." Diyerek belimdeki elini sıkılaştırıp kitabı kenara koyup saçlarımı karıştırdı. Cırlamalarım ile durduğunda. Yüzü ciddileşti "Nasılsın güzelim?" Sorusuyla yutkunup gerçekten nasıl olduğumu sorguladım. Yorgundum ama iyiydim. Sadece zamana ihtiyacım vardı. Biliyordum zaman beni daha da iyi yapacaktı.
"Harikayım." Diyerek sırıttığımda Karan da burukça tebessüm etmişti. Telefonum çaldığında hızla kalkıp arayan İltay'ı cevapladım. İltay ile birlikte sinemaya gidecektik. Beni götürmek istediği bir yeşilçam filmi varmış. Kesinlikle izlemeliymişim. Kültürlenmeliymişim ve o da rehabilitasyonunu layıkıyla yerine getirmeliymiş. Deli çocuk.
Karan'ın yanağına bir öpücük kondurup hızla evden çıktım.
"Bak Saye'cim bugün özel bir gün. Neden mi? Çünkü benim gibi harika bir varlık ile sinemaya gidiyorsun. Herkese nasip olmaz bak." Gözlerimi devirirken gülmeden de yapamamıştım.
