GECE

BÖLÜM 72

Biz geldik 🎉
Keyifli okumalar ♥️🌸

Günler hızla geçip gidiyordu. Ve ben bundan hiç hoşlanmıyordum. Ben sırf gün bitmesin diye sabahları erken uyanan bir kız haline gelmiştim. Hayatın tadına daha çok varayım diye zamanımı dolu dolu geçirmeyi amaçlayan biri haline gelmiştim. Eski Gece ise bu halimi hayretle izler olmuştu. Çünkü eski Gece zamanın hızla akıp geçmesini isterdi. Çatı katındaki odasına kapanır ve ölmeyi dilerdi. Uyurdu. Saatlerce belki de günlerce uyurdu. Erken kalkmaktan nefret ederdi. Erken kalktığı günlerde ise günün hızla geçip gitmesini dilerdi.

Ben çok değişmiştim. Bu değişimimden memnundum aslında. Ben gerçekten yaşamayı öğrenmiştim. Şimdi ise gerçekten nefes alır olmuştum. Arar sayesinde hayatım bir anda değişmişti. Ölü toprağı üzerimden süpüren ve yerine taze çiçekler serpiştiren Arat'tı. Bu çiçekleri serpiştirirken elinde kalan son toprak kırıntıları üzerime düşse de onları da almayı başarıyordu.

Mutluydum...

Şehrimde çıkan sorunu halletmiştik. Bazı çeteler birikmişti şehrime. Çok boşlamamızdan kaynaklıydı. Arat hepsinin kökünü kazımamızı sağlamıştı. Ve şehrin belli kısımlarına kendi adamlarını yerleştirmişti. Refahı korumak adına.

Hızlı bir şekilde çözülen bu sorunla ben de bir şeylerin farkına daha net varmıştım. Zor değildi. Arat'tan yardım istemek ona danışmak hiç zor değildi.

Şimdi ise ondan kahve yapmasını istemiştim. Mutfak masasına oturmuş kahve yaparken kasılan sırt kaslarını izliyordum. Sesli bir iç çekmekten kendimi alamamıştım.

Omzunun üstünden bana bir bakış atıp "Güzelim gel dokun. Kedinin ciğere baktığı gibi bakmana gerek yok. Ben seninim."

Kahkaha attığımda o da gülmüştü. Hızla kalkıp kollarımı beline doladım. Başım sırtındaki yerini almadan bir öpücük kondurdum. Çok yakışıklıydı. Çok benimdi ve çok seviyordum.

"Bu kadar hızlı bir geri dönüş beklemiyordum. Hoşuma gitti."

Sözlerine kıkırdadığımda kahvelerimize buzları da atmıştı. Geri çekildiğimde bana dönüp dudaklarıma bir öpücük kondurdu.

Dudağında bir tebessüm ile gözleri yüzümü tarıyordu. "Ulan çok güzelsin be!" Bir anda bana yükselmesi ile kahkaha attım. Eli yanağımı kavradığında "Güldüğünde kalbim tekliyor Gece."

Oyunbaz bir tavırla "Hmm bir daha gülmeyeyim o zaman." Dediğimde başını olumsuz anlamda iki yana salladı.

"Sen gülmezsen atmaz bu kalp. Sen hep gül."

Bu kez de benim kalbimin teklemesi normal miydi?

"Bu arada akşam İltay gelecek. Sesi kötü geliyordu. Bahar'la aralarında bir şey olmuş sanırım."

Kaşlarım çatılırken Bahar'la uzun zamandır konuşmadığımı fark ettim. Şehirle ilgili sorunu her ne kadar Arat çözse de benim de üstüme düşen bazı sorumluluklarım olmuştu ve Bahar'ı ihmal etmiştim.

"Bahar'la uzun süredir konuşmadım. Umarım kötü bir şey olmamıştır."

"Umarım."

Aklıma gelen ihtimalle duraksadım. İltay belki de akşam Arat ile dertleşmek istiyordu. Benim yanımda içini rahatça dökemeyebilirdi.

Bu düşüncemi Arat'a söylediğimde "Özellikle senin de olmanı istedi. Fikrini almak istediği bir konu olabilir." Diyerek beni cevaplamıştı.

Akşam için güzel bir masa hazırlamıştık. Masayı balkonumuza hazırlamakla çok iyi bir karar vermiştik. Manzaramız çok güzeldi. Şehir ayaklarımızın altında tüm ihtişamıyla parlıyordu. Batan güneş gökyüzünü turuncuya boyarken hafif esen ılık rüzgarda tenimizde tatlı bir dokunuş bırakıyordu.