"Neden?" Sakin kalmaya çalışıyordu ama bana her an bağıracakmış gibi duruyordu. Seni bu derece sinirlendiren ben miyim Ay'ın Oğlu?
"Sevmiyorum." Sana gerçeği söyleyemezdim. Seni o kızdan deli gibi kıskanıyorum diyemezdim. O kız bakışlarıyla bana mey...
10 beğenide yeni bölüm gelecektir. Yorumlarınız da bekliyorum.
Kalbin ne söylediğini kim bilebilirdi? Kalbimin sesini dinlemeyi öğrendiğimde gerçeği öğrenebilecek miydim?
Peki ya gerçekleri öğrendiğimde... gitmek istersem? Gidecek yerim var mıydı? Çalacak bir kapım peki? Beni benden başka kim kurtarabilirdi? Kim beni gerçekten anlayabilirdi?
Beni benden başka kimse kurtaramazdı. Hayatıma bir yere kadar müdahale edebilirlerdi. Bir sınır vardı. O sınırdan sonrası da o sınır da dahil olmak üzere bana aitti. Tek başıma savaşmayı çok küçük yaşta öğrenmiştim. Ve bunu bana öğreten Karan'dı.
Her zaman yanımda varlığını hissettiren Karan. Tek bir bakışımla her şeyi anlayan Karan. Tek bir sözümle benim için ölümü bile göze alacak Karan.
Karan, düştüğümde beni kaldırmasını çok iyi bilirdi ama ben ondan yardım isteyene kadar bana elini uzatmazdı. Tek başıma ayağa kalkacağımdan emin olurdu. Gerçekten de kalkardım. Dizlerim kanardı, canım çok yanardı ve işte o zaman Karan gelirdi. Yaramı sarar, acımı dindirirdi.
Şimdi ise öyle bir haldeydim ki Karan'dan delicesine yardım istemek istiyordum ama bunu yapmak istemiyordum da aynı zamanda. Tek başıma savaşmam gereken bir konu olduğunu biliyordum. Ve kalbimin derinlerinde bir ses bu konuda Karan'dan yardım alma konusunda tereddütlüydü.
Kalbim.. onu anlayamaz olmuştum. Derinlerdeki ses mantığıma öyle ters düşüyordu ki. Kalbim ve aklım bir savaş içindeydi. Aslında ben hayatım boyunca bu savaşı vermiştim. Karan bunu bilmiyordu. O bana dışarıya karşı savaşmayı öğretmişti. Bunun kontrolünü vermişti ellerime. Peki ya kalbim ve aklım arasındaki savaş? Bunun kontrolünü nasıl sağlayacaktım? Karan bunu öğretmemişti evet ama ben kendim öğreniyordum. Bu akşam ise bunu netleştirecektim.
Benim iyi niyetimi aptal olduğuma yoruyorlardı. Ben çoğu şey olmuştum belki ama aptal bunlar arasında bir seçenek bile olmamıştı. Bu akşam bunu da herkese gösterecektim.
Aynanın karşısına geçip bordo rujumu dudaklarıma sürdüm. Savaş boyalarımı sürmüş, zırhımı kuşanmıştım. Aynadaki kadın işte şimdi savaşmaya hazırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah eldivenlerimi de giydim. Onların çirkinliğine çıplak ellerle dokunmak istemiyordum.
Düz bir şekilde omuzlarımdan dökülen saçlarımı geriye attım. Belime gelen saçlarım ile derin bir nefes aldım.
Şimdi gidebilirdim. Karan'ın düğüne katılacağımdan haberi yoktu. Tüm gün birlikteydik ve ben düğüne katılacağımı ona söylemeyi ertelemiştim. Tam söyleyeceğim sırada ise gelen telefon ile apar topar çıkmıştı. Benim suçum yoktu(!)
Kimi kandırıyorum söyleyemeyecektim. Aslında bunu sesli dile getirmeye hazır değildim. Karan gitmeseydi ise ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.
