killer in my bed •[bxb]

KIMB -11-

Dün gelecekti ama wattpad de sıkıntı varmış galiba atamadım.

Bu arada yarın Another Time Final Bölümü gelebilir :')

SADECE BİR kişiden yorum almak istemiyorum. Yorum ve vote gönderin.

İyi okumalar aşklarım.

Bölüm On Bir: "Elini Kırarım"

Dylan'ı nasıl beni daha çok dinlemeye meyilli hâle getirebilirdim? Dylan benden ne istiyordu?

Gözlerimi kısıp tavana bakmaya başladım dudaklarımı büzerken. Birini nasıl daha fazla önemsemeye başlayacağımı düşündüm. Galiba birini önemsemeye, onu cidden sevdiğimde başlardım.

Dylan beni sevebilir miydi? Arkadaş olacağımızı hiç zannetmiyorumdum ama... Kaşlarım çatıldı.

Beni ciddi anlamda severse, daha çok umursamaya başlardı. Kendimi ona sevdirmek için benim de onu sevmem lazımdı ve buna bir yerden başlamalıydım. Belki de denersek arkadaş olabilirdik. "Hey." diyip ona döndüğümde kaşları çatıldı ve bana döndü. "Arkadaş olmaya ne dersin?" Uzaylı görmüş gibi bana bakmaya başladı.

"Ne saçmalıyorsun?" Dirseklerimi yatağa yaslarken ellerimi de çeneme yasladım ve ona bakmaya devam ettim.

"Arkadaş olabiliriz." dediğimde bana yaklaştı ve yüzünü yüzümün dibine sokup olumsuz anlamda salladı başını.

"Benim arkadaşım olmaz." Tekrar bilgisayardaki işine döndüğünde gözlerimi kıstım. Ardından tekrar düzelttim.

"Arkadaş edinmeye benle başlayabilirsin." dediğimde derin bir nefes alıp bilgisayarının kapağını kapattı ve ayağa kalktı. Ben de kalktım ardından ve odadan çıktık, onu takip etmeye başladım. "Arkadaşlarım benimle eğlenceli vakit geçirdiğini söyler." Çalışma odasına girdi ve masasının başına oturdu.

"Ya başımdan git, ya da sus avukat." Masa üstü bilgisayarını açtığında işinin olduğunu anladım. Derin bir nefes alarak ofisindeki koltuğa oturdum ve kapıyı incelemeye başladım. Üstümdeki bakışlarını hissettiğimde hemen gözlerimş ona çevirdim tekrar.

"Arkadaşım olmak istedin?"

"Kes sesini."

Kapıya tekrar bakışlarımı çevirdim gözlerimi devirirken. Düşündüğümden daha zorlu bir rakipti. "Bu akşam dışarı çıkalım mı?"

"Bakarız." dediğinde ayağa kalktım hızla. Saat beşi on geçiyordu. Bu sefer o istemese bile dışarı çıkacaktım. Arkamdan gelip beni yakalamadığı sürece beni durduramazdı. Gece hayatımı özlemiştim.

Onu takmadan, "O zaman ben hazırlanmaya gidiyorum." dediğimde arkamdan homurdandı ama umursamadan çıktım ofisinden. Odamıza yürümeye başladım.

Kıyafet bakarken giysi odasının kapısından ses gelmesiyle döndüm oraya. Kapıya yaslanmış bana bakıyordu. "Sana bakacağımı söyledim, dışarı çıkacağımızı değil." Sakin kalmaya çalışarak derin bir nefes çektim içime.

"Her akşam dışarı çıkıyorsun zaten." dediğimde bana bakmaya devam etti sert bir şekilde.

"Sana uygun mekanlara gitmiyorum." dedi elimdeki gömleği çekip alırken. Dolaba geri koyduğunda sesimi çıkartmadım ama bu benim için oldukça zordu. Üzerimde hakimiyet kurmaya çalışmasından nefret ediyordum.