Biz geldik.
SINIR 50.
Yorum ve oy atmayı unutmayın. İyi okumalar.
Bölüm Altmış: "Affetmek"
Gözlerimi onun dışında her yerde dolaştırmaya devam ettim. Uyandığımdan beri benden özürler diliyordu, affettiğimi söylesem de kırıldığım şeyler olmuştu. O da bunu biliyordu zaten.
"Ne tatlı istersin? Aldırtayım." Birkaç gündür iyileşme aşamasında olduğumdan yataktan çıkamıyordum. Bir haftam zaten komple hastanede geçmişti ve uyumadığım zaman dilimi çok azdı. Yeni yeni toparlıyordum, son birkaç gündür.
"Gerek yok, istemiyorum." diye fısıldadım ve yatağa uzanırken sırtımı ona döndüm. Bir şey demedi bir süre. Eli yavaşça saçlarıma daldığında ne kadar ona küs olsam da içimin huzurla dolmasını engelleyemedim.
"Affetmedin mi beni?" Olumsuz anlamda başımı salladım.
"Söyledim ya, affettim seni." Yatağa girdi yavaşça, engellemedim. Arkamdan belime sarılıp beni göğsüne çektiğinde gözlerimi yumdum sıkıca.
"O zaman neden bana hâlâ kırgınsın?" Bir şey demedim. Gözlerimin dolmasını engelleyemiyordum. Cidden bir an ayrılacağız zannetmiştim, bana bok gibi davranmasını sindirmiştim o yüzden. Ama şimdi yaşadıklarıma baktığımda haksız değil gibi geliyordum. Kalbimi çok kırmıştı.
"Beni umursamadın bile." Sesimin titremesini engelleyemedim. Beni kendine çevirmeye çalıştığında dudaklarımı ısırırken ittim elini. "Geceleri yatağa gelmedin, yanlız bıraktın. Seni kullandığımı düşündün."
"Düşünmedim."
"Düşündün işte!" diye bağırdım boğuk sesimle, göz yaşlarım yastığa düşmeye başladı. "Benim her zaman seni kullandığımı düşündün!" Elini ittim belimden. Gözlerimi sıkıca yumarken hıçkırmamak için örtüyü avcumun içini aldım, sıktım.
Beni kendine çevirmeye çalıştığında engel olmaya çalıştım, işe yaramadı. Ona dönmek zorunda kaldığımda örtüyü yüzüme kadar çektim ama ona da izin vermedi. Yaşlar boşalan gözlerimle gözlerine baktım, yanaklarımı kavradı ve göz yaşlarımı silmeye başladı. "Düşünmedim." Bir şey demedim. "Sadece benimle yatmaya başlama nedeninin bu olması beni sinirlendirdi. Benden hoşlandığın için benimle birlikte olduğunu düşünmüştüm, ilk seferde bile."
"Zaten senden..."
"Biliyorum. O sinirle anlamak istemedim. Sonra sakinleşip, başka biri ile konuştuğumda fark ettim. Benden korktuğun için yaptın ama ben değiştikçe benden hoşlanmaya başladın. Sonra eski yaptıklarımı düşündüm ve sana hak verdim. Bana ne yaparsan haklıydın, sana yaptıklarımın yanında hafif bile kalırdı."
"Ben, seni hep kullandığımı düşündün zannettim." Olumsuz anlamda başını salladı ve yanaklarımı bir kez daha silerken dudaklarıma eğildi. Ufak bir öpücük bıraktığında içimin yumuşamasını engelleyemedim.
"Hayır. Öyle bir şeyi asla düşünmedim." Başımı salladım ve ona yanaştım biraz daha. İçimdeki yük hafifçe kalkmıştı.
"Özür dilerim." dedim gözlerine bakarak. "O zamanlar çok korkuyordum. Başka çıkış yolu bulamamıştım." Başını salladı ve saçımı geriye taradı ağır ağır. Alnımdan öptüğünde gözlerimi kapattım.
"Önemli değil avukat." Kollarımı boynuna dolayıp ona sarıldığımda karşılık verdi. Bir süre öyle durduk.
"Trilleçe." dedim. "Trilleçe istiyorum." Gülerek ayrıldı benden. Yanağımı okşadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
killer in my bed •[bxb]
FanfictionKaranlık ve sırlarla dolu bir hayatı olan Dylan, hayatına almak zorunda kaldığı avukata daha önce hiç hissetmediği şeyler hissetmeye başlar.