freedom 3 : beginning of the end

e71

تاعو سری تکون داد

-اینطوری ما ازدواج کردیم... تقریبا سه سالی کنار هم بودیم... زندگی مشترکمون... یه زندگی کاملا عادی و ساده بود... مثل همه ی برده ها کنار هم کار میکردیم و بعد برمیگشتیم خونه... کم کم... بعد از ازدواجمون... جفتمون متوجه شدیم که همدیگه رو دوست داریم... و بعد...

جین پرسید
-بعد چی؟

تاعو اروم گفت
-می پنج ساله شد و اربابمون... قصد داشت همون کارایی که با من کرده بود رو با اونم انجام بده پس... پس از ییفان خواستم...نه... یه جورایی مجبورش کردم فرار کنیم... و بعدشم که میدونی...

جین سری تکون داد
-متاسفم تاعو...

تاعو سری تکون داد
-نه... من... خوبم... این قضیه مال خیلی وقت پیشه... و حالا... من و ییفان برگشتیم پیش هم پس... همه چیز خوبه‌...

جین لبخندی زد
-خوبه... خوشحالم که خوبی...

#

لان ژان اروم از ون چینگ تشکر کرد و وارد جایی که تخت های بیمار ها قرار داشت شد...

کنار تخت هوان نشست و اروم پرسید
-بیداری؟

هوان تکون نخورد اما اروم گفت
-اره...

لان ژان کمی جلو تر اومد
-صدات گرفته... گریه کردی؟

هوان چند ثانیه ای چیزی نگفت و بعد اروم گفت
-هوم...

لان ژان در جریان همه چیز نبود...
فقط ون چینگ بهش گفته بود که مینگجو بعد از اینکه هوان رو رسونده سر چیزی باهم دعواشون شده و مینگجو الان رفته...

در حقیقت...
وانگجی یه جورایی از این قضیه خوشحال بود...

اون پسره مینگجو...
اصلا ادم درستی نبود...

بهش حس خوبی نمیداد...
تمام این مدت چیزی نگفته بود چون نمیخواست برادرشو ناراحت کنه...

ولی اصلا از این وقت گذروندن های هوان و مینگجو کنار هم خوشش نمی اومد!

حالا که دعواشون شده... اگه این دعوا منجر به پایان رابطه شون بشه لان ژان واقعا خوشحال میشد‌.‌..

پس گفت
-چرا؟ چرا گریه میکنی؟ مینگجو واقعا ... ادم مناسبی نبود! همون بهتر که رفته... مطمئنم تقصیر اونه که اینطور حالت بد شده!

شیچن چند ثانیه ای مکث کرد و بعد گفت
-تقصیر اون نبود... اون حق داشت...گفت... که دیگه نمیخواد همو ببینیم...

لان ژان نفس راحتی کشید
-بهتر... هوان بیا بریم خونه... بعد از اینکه یکم بهتر شدی... مطمئنم افراد دیگه ای رو پیدا میکنی که خیلی ازش بهترن...

و به شوخی گفت
-بازم خوبه اینبار بچه ای از اون نداری...

هوان نگاهش کرد...
بعد اروم پرسید
-منظورت چیه؟