အကြီးဆုံးသမီး👩

1.9K 124 0
                                    

Chapter 133

မနက်စာစားနေသည့်အတောအတွင်း ကျန်းယန်ရှန့် သူ့ဖုန်းကိုငေးကြည့်နေမိသည်။ ရှုလီချန်က စာတိုလေးတစ်စောင်တောင် မပို့ထားတာက သူ့အတွက် နည်းနည်းတော့ထူးဆန်းနေ၏။

ဒီဘဝမှာ သူတို့တွေ အတန်းချင်းမတူတော့ အခေါ်အပြောလဲမရှိလို့ဖြစ်မည်ထင်သည်။ ရှုလီချန်က သူမကို အရင်ဘဝတုန်းကလောက် သဘောမကျတော့ဘူးဆိုတဲ့ သဘောများလား။

အရေးတော့မကြီးပါဘူး။ လူတိုင်းမှာ သူ့ဘဝနဲ့သူရှိပြီးသား။ အရင်ဘဝတုန်းကတောင် ဘွဲ့ယူတဲ့နေ့ပြီးသွားတာနဲ့ သူတို့တွေ ဝေးသွားတာမလို့ ကံစီမံရာကို လက်ခံထားတာ အကောင်းဆုံးပင်။

နေလည်စာစား ကျောင်းဆင်းချ်န်၌ ကျန်းကျစ်ယွမ်နှင့် ကျန်းယန်ရှန့်တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ခဲ့ကြသည်။ သူမက ဘာမှမဆိုဘဲ ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဘေးဘက်ကို လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။

ကျန်းကျစ်ယွမ်က အနည်းငယ်ကျော်သွားပြီးမှ ရပ်ပြီး မေးသည်။

“ မနေ့က မှတ်စုတွေအကုန်လုံး မင်း လုပ်လာခဲ့ရဲ့လား ”

“ လုပ်လာခဲ့တယ်။ ကျေးဇူးပဲ ”

ကျန်းကျစ်ယွမ်က ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက်

“ မင်း နားမလည်တဲ့နေရာရှိရင် ငါ့ဆီလာမေးလို့ရတယ်နော် ”

ဒီအခြေနေကြီးက သိပ်အဆင်မပြေပေ။ ရိုင်းစိုင်းတယ်လို့ ထင်သွားလောက်ပေမဲ့ ကျန်းယန်ရှန့်က “ အင်း ” ဟုသာ အေးစက်စက်ပြန်ဖြေသည်။ ဒါက သူမ ကောင်းဖို့အတွက်ပဲမဟုတ်လား။ 

ကျန်းကျစ်ယွမ်ကတော့ သူမ၏အေးစက်နေတဲ့စကားလုံးတွေကို သတိထားမိပုံတောင် မပေါ်ပေ။

ကျန်းယန်ရှန့်က ပုံမှန်ဆို မာနကြီးကာ အေးစက်စက်နိုင်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ တော်ရုံ စကားပြန်မပြောတတ်။

အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းမတွေကတော့ သူမကို မကြောက်ကြဘဲ သူမကို အုပ်စုလိုက် ဝိုင်းစနောက်ရတာကို ကြိုက်ကြသည်။ ကျန်းယန်ရှန့်က အကူညီမဲ့ပုံပေါ်လေ သူတို့တွေ ပိုပျော်လေပင်။

အကြီးဆုံးသမီး👩Onde histórias criam vida. Descubra agora