ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီးနောက် ငါ့ရဲ့နတ်ဆိုးဆန်တဲ့စိတ်ကနိုးထလာတယ် [ဘာသာပြန်]

Part 27

"ခွင့်လိုချင်လို့? မင်းအတည်ကြီးပြောနေတာလား။
မကြာသေးခင်ကမှ ခွင့်တောင်းထားတာ ဘယ်နှခါရှိပြီလဲ!?..
မင်းလို ကျောင်းသားတွေအများကြီး တွေ့ဖူးတယ်..
မကြာခင်က မင်းစာမှာရလဒ်တွေကောင်းလာတယ်ဆိုပေမဲ့ ကျေနပ်မနေနဲ့..မင်းဒီအတိုင်းဆက်သွားနေရင် မင်းအတန်းကျသွားမယ်လို့ငါထင်တယ်"

ရုံးခန်းထဲမှာ သင်ကြားရေးဆရာက လင်းဖန်ကို နားချဖို့ကြိုးစား နေသည်။

လင်းဖန်က မကြာခင် ပြန်ထွက်မည့်အတွက်ကြောင့် သူအလွန်စိတ်မချမ်းသာဖြစ် နေသည်မှာသိသာ‌ နေသည်။

လင်းဖန်က ချောင်းဆိုးလိုက်ပြီး
"တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်း ခွင့်မတောင်းချင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဆရာလည်းသိတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော် လူရမ်းကာတစ်ချို့ရိုက်တာခံလိုက်ရတယ်လေ"

"ကျောင်းက ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဖြေရှင်းပြီးပြီမို့လား"

'ဟမ်း..ဟုတ်တာပေါ့ ကျွန်‌တော်နဲ့သူတို့ကြားက ပဋိပက္ခတွေက စာနဲ့ရေးခိုင်းပြီးတောင် ပြန်မေးသေးတယ်'

လင်းဖန်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ‌နက်မှောင်သွားပေမဲ့ ငြင်းဆန်တာမျိုးမလုပ်ခဲ့ပေ။

"ဟုတ်ကဲ့ ဒီကိစ္စကပြီးသွားပါပြီ။
ဒါပေမဲ့ ကျွန် တော်ဆေးရုံကိုသွားပြီး ဆရာဝန်နဲ့ပြလိုက်တော့ ဆရာဝန်က ဦးနှောက်မှာထိခိုက်သွားတဲ့အတွက် အပတ်တိုင်း ဆေးရုံကိုလာခိုင်းနေပါတယ်။
ဒီမှာကျွန်တော့်ရဲ့ဆေးမှတ်တမ်းပါ"
ထိုသို့ပြောပြီး လင်းဖန်က သူ့ရဲ့ဆေးမှတ်တမ်းကို သင်ကြားရေးဆရာကိုပေးလိုက်သည်။

တကယ်တော့ လင်းဖန်က ဆေးရုံကိုမတက်ခဲ့ပါဘူး။
သူကကုဇီမင်ကို သူ့အတွက် ဆေးမှတ်တမ်းလုပ် ပေးဖို့တောင်းဆိုလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီလူတွေဆီက ဆေးဖိုး တောင်းချင်လို့မဟုတ်ပဲ ခွင့်တင်ချင်တဲ့အတွက်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။

"မင်းတကယ်ပြောနေတာလား?"
သင်ကြားရေးဆရာက လင်းဖန်ကို ယုံတစ်ဝက် မယုံတစ်ဝက်ဖြင့် မေးလိုက်ပြီး ဆေးမှတ်တမ်းကိုကြည့်လိုက်တာ လင်းဖန်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန် တော်အရင်က‌‌ထက်တော့ ပိုကောင်းလာပါပြီ။ဒါပေမဲ့ ဒီမနက်တံခါးနဲ့တိုက်မိပြီး ခေါင်းပြန်ကိုက်နတယ်။"