13. BÖLÜM

217K 10K 873
                                    

Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte rahat uykumu bırakıp döndüğüm kürkçü dükkanın da gözlerimi gezdirdim.

Açtığım gözlerimi tavandan ayırmazken gözlerimin önünde sallanan elle bir anda doğruldum.

Başımın ucunda bekleyen adama şaşkınca baktım.

Gülen gözleriyle bana bakan Shrek gülmeme neden oldu.

Gitsem özleyeceğim birçok şeyden biri o olacağı kesindi.

"Günaydın. İyi misin?"

Gözlerimi kapatıp onaylarca başımı salladım.

Ayağa kalkıp kapıya doğru gitti.

"Hemen geliyorum. Bekle beni. "

Odadan dışarı çıkan Shrek ile birlikte kendimi tekrar yastığıma bıraktım.

Beş dakika kadar sonra açılan kapıyla yeniden doğruldum.

Elinde kahvaltı tepsisiyle giren Shrek şu an o kadar sevimli duruyordu ki gülümsemeden edemedim.

"Bu da ne?"

Kaşlarını hafifçe çatıp konuştu.

"Bu yaptığım aramızda bak. Ağzı gevşekler gibi anlatma her yerde odaya almam."

Bir kahkaha patlattım.

"Demem merak etme. Ayrıca teşekkür ederim. Sen hasta olunca bende sana yapacağım."

Gülerek söylediğim sözlerle yüzü düştü. Önümde duran tepsideki zeytini elime alarak ağzıma attım.

" Ne oldu Şrek? "

"Ulan yalnız ölüp gideceğiz. Hasta olsak bakanımız da yok."

Haklıydı kimimiz vardı ki.

Gerçi ben hep kendi kendime iyileşmeye alışkındım. Onun ailesi olup olmadığını sormak daha önce hiç aklıma gelmemişti.

"Senin de mi kimsen yok."

Gözlerinden geçen hüzün bu iri adamın içindeki yaralı tarafına dokunduğumu anında belli etti.

"Var ya da yok. Kendimi bildim bileli bu evdeyim. Arat beyin babası çok iyi adamdı. Beni sokakta bulup evine almış besleyip büyütmüş. Şu an ise gördüğün gibi."

Üzülmüştüm. Evet, benimde ailem yoktu onun gibi ama yaşadıkları benimkinden beterdi.

Ben en azından annemin babamın yüzünü hatırlıyordum. Kokularını bir kere de olsa çekmiştim içime.

Ne tuhaftı ki bir çocuğu ailesiz olduğu için sahiplenen bu aile benim ailesiz kalmamın nedeniydi.

Yüzümdeki ifadeyi sabit tutmaya çalıştım. Tepsiden bakışlarını ayırmayan Hakkı'nın omzuna elimi koyup hafifçe dokundum.

" Üzülme be Şrek. Belki bizim imtihanımızda budur. "

Anlayışla çıkan sesim bana bile rahatlama hissi verirken anlattıklarının etkisiyle gerilen bedeni elimin altında gevşedi.

"Hadi bitir kahvaltını Arat abi çıkar birazdan."

Dün geceden sonra unuttuğum ayrıntı ile üstümdeki kıyafetlere baktım.

Tamam anlamında başımı aşağı yukarı sallayıp tepsidekilerden az da olsa yemeye çalıştım. Bitiremeyince istemiyorum imasıyla tepsiyi kenara bıraktım.

Yemek yeme hobisi olan Shrek tepside ne varsa süpürmeye başladı.

Bende bu arada odanın içindeki banyoya geçip üstümdeki kıyafetleri çıkarıp takım elbise giydim.

MAFYA KORUMASI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin