MAFYA KORUMASI

55.BÖLÜM

Kim bilir, belki de doğuştan çilekeşimdir?

"Bak, canım, şurada leke var. İyice sil."

Beklediğimiz gerçekleşmiş ve sevgili kayınvalidem yanımıza taşınmıştı. Ha, unutmadan, bonus olarak da görümce vardı yanında.

Arat'ın evden çıkmasının ardından sil süpür ovala üçlüsüyle baş başa kalmıştım.

Oğlunun gitmesini kolluyormuş resmen. O gider gitmez başıma çöreklendi.

Bana kurnaz diyordu ama kendi neydi acaba? Esra'ya izin vermesinin amacını anlamıyordum sanki.

Beşinci defa sildiğim sehpayı sabırla silmeye devam ettim. Ben bu bezdirme oyununa gelir miydim? Tabii ki gelmezdim.

"Oldu mu?"

Yorgunlukla elimi belime koydum.

"Eh işte."

Oha! Ahşabı deldim silmekten, hâlâ eh mi?

"Ay, yoruldum. Biraz uzanacağım ben."

Şaşkınlıkla bakakalmıştım. Ulan sabahtan beri kıçını devirip oturan kimdi?

Yerinden kalkıp mutfağa geçen kadına gözlerimi devirdim. Arat'ın kardeşi ise bana alttan bakışlarını yolladı. Bana baktığına şaşırmıştım açıkçası. Çünkü genelde elindeki telefondan başka bir şeye bakmıyordu.

Mutfaktan gelen kırılma sesiyle birlikte panikle koştum. Mutfağa girmemle öfke bedenimi kapladı.

Sabır, sabır derken bu kadın abartıyor artık!

"Canım, sen halledersin buraları."

"Affedersin", "pardon", "kusura bakma", "yanlışlıkla
oldu" gibi sözler yerine bunu söylemesi fıttırmama neden olmuştu.

Canım, diyor bir de! Bana bir şeyler oluyor... Resmen dalga geçiyor benimle. Ulan hadi beni sevmiyorsun da bari Allah'tan kork, nimet o. Sokakta aç yatan insanlar var. Müsrif karı, ne olacak!

Mutfaktan çıkıp giden kadınla yere dökülen bir sürahi dolusu vişne suyunda gözlerimi gezdirdim. Her yere saçılmış, hatta damla damla lekeler oluşturmuştu.

Beyaz mutfak dolaplarını silsem geçerdi de halı biraz şüpheliydi.

İnadına yapıyordu, anlamayacak kadar mal değildim.

"Sabır, Deniz... Ya sabır..."

Kendi kendimi teskin ederken giriştim temizlemeye. Bir saat kadar da burada uğraşmıştım. En zoru da halıyı silmek olmuştu ama zafer benimdi, çıkmıştı lekesi.

Cebimdeki telefonun sesiyle irkildim bir anda. Arat arıyorsa seni şikayet edeyim de gör sen, kötü kaynana!

Öyle bir şey tabii ki de yapmazdım. O kötü diye ben de olacak değildim ya.

"Deniz."

Arayan Biricik'ti. Benim yorgunluğuma karşılık onun
sesi gayet neşeli ve enerjik geliyordu. En azından aramızda iyi olan birileri vardı, ne güzel...

"Biricik."

Nefes nefese kaldığım için sesimi sabit tutmaya çabalayarak adını söylemiştim.

"Barışmışsınız, hayırlı olsun."

Doğrudan mevzuya giriş yapan arkadaşım dikkatimi başka konuya vermeme neden olmuştu. Sağ olsun, yorgunluk falan uçup gitmişti.

"Sen nerden biliyorsun?"

Biraz merak biraz da şaşkınlık ses tonuma yansımıştı.

"Hakkı ve Arat bizden çok görüşüyor. Ayrıca bizim yapmamız gereken dedikoduyu bizden önce yapıyorlar."