FALL OR FLY?

CHAPTER XLIV

JESSEY’S POV

 

 

Nakatayo ako ngayon sa harapan ng altar, habang pinagmamasdan ng mga kaibigan ko. Katabi ko na ngayon si Carlo at tumingin sya sa akin, tinitigan ko naman sya. Nakikita ko sa mga mata nya ang lungkot..ang lungkot na alam kong makikita rin ng sino man sa aking mga mata. Niyakap ko sya at biglang tumayo ang ilang mga bisita para pumalakpak.

Buti pa sila at masaya sa mangyayari, samantalang kami…hay….Diyos na lang ang nakakaalam kung may naghihintay pa bang kasiyahan para sa amin.

Habang kayakap ko si Carlo ay may ibinulong sya sa akin.

CARLO: Louie is here…

Hindi pa siya natatapos magsalita, nang biglang bumukas ang pinto ng simbahan..Para akong nakakita ng anghel ng makita ko si Mika mula rito, pero bigla syang sumigaw habang umiiyak.

MIKA: JESSEEEEEEEEEEEYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY!!!!!!HINDDDDDDIIIIIIIIIIIIIIIIIII……….

Gusto ko syang lapitan at yakapin, gusto kong sabihin sa kanyang ‘wag syang umiyak dahil nandito lang ako para sa kanya. Pero natatakot akong lapitan sya, dahil baka kung anong gawin sakanya ng ate ko o sabihin na lang nating ng tunay kong ina. Kaya nyang barilin si Mika sa harapan ko sa oras na ito at ayokong mangyari ‘yun, hindi ko kayang i-give up ang pagmamahal ko para kay Mika, pero mas hindi ko kayang isakripisyo ang buhay nya.

Habang nakatingin ako kay Mika ay muli akong niyakap ni Carlo, ginantihan ko naman ito ng yakap dahil alam kong , tatapusin nya pa ang sinasabi nya sa akin, pero ng makita ni Mika ang ginawa namin ay nakita kong tumakbo na si Mika papalayo.

CARLO: Habulin mo si Mika..Louie is here with my dad, at tanggap nya na kami. Sinabi nya sakin kanina na, nasasa akin na kung itutuloy ko pa ito o hindi, and whatever my decision is, igagalang nya daw ito. Please Jessey..chase her..don’t worry about your mom, ako na ang bahalang pumigil sa kanya. Just run, before this ceremony starts.

JESS: Thank you.

Kiniss ko si Carlo sa cheeks, pagkatapos ay tumakbo na ko para habulin si Mika.

JESS: MIKAAAAAAA……hintayin mo ako!!!!