FALL OR FLY?

CHAPTER LXVII

Nakatayo si Jessey sa labas ng simbahang madalas nilang puntahan dati ni Mika, kinuha nya ang kanyang cellphone mula sa bag nya,dahil baka nag text na ito. Simula ng anniversary nila ay ngayon lang ulit nya ito makakausap ng sarilinan at totoong kinakabahan sya.

Pagtingin nya sa kanyang telepono ay wala naman itong mensahe, pero hindi nya na ito ibinalik sa bag. Pumasok sya sa loob ng simbahan para magdasal muna. Lumapit sya sa pinakamalapit na upuan, pagkatapos ay lumuhod.

JESS: (Lord, I didn’t know your plans for us two , pero ngayon pa lang ay nagpapasalamat na ko sa’yo sa pagkakataong ito, hindi ko akalaing sya pa yung mag iinsist na magkita kami, sobrang thank you po talaga, no matter what happen tonight kahit pa sabihin nyang..uhmmm…hay alam nyo na po yun, mahirap man, tatanggapin ko na lang, kahit marestore na lang yung friendship namin malaking bagay na po sakin.)

MIKA: Anong pinagdadasal mo jan? Na hindi kita sungitan? Don’t worry, kalmado ko ngayon. *ngumiti sya kay Jessey.*

Nagulat si Jessey na makitang nakatayo na si Mika sa likuran nya, agad syang tumayo at hindi sinasadyang titigan ako.

MIKA: Okay ka lang?  Tara na, nagugutom na ko eh.

JESS: Hindi ka ba magdadasal?

MIKA: For what?

JESS: Ahh..okay!! *sumunod na sya sa naunang lumabas ng simbahan na si Mika.* (totoo nga pala ang sinabi nila, nawalan ng pananampalataya sa Diyos si Mika ng dahil sakin, sorry Lord it’s all my fault ilista nyo na lang to sa mga kasalanan ko please, wag mo na syang dagdagan ng burden, alam ko namang kasalanan ko ‘to lahat) .

Nang makalabas na sila ay muling humarap si Mika kay Jessey, pero hindi ito direktang makatingin sa muka nito.

MIKA: Where’s your car?

Itinuro naman ni Jessey kung san ito nakaparada.

MIKA: You want me to drive?

JESS: Sure.

Kinuha ni Jesse yang susi sa bag nya at inabot yun kay Mika, pero pagkaabot nya dito ay biglang hinila ni Mika ang kamay nya kaya nalaglag ang susi.