FALL OR FLY?

CHAPTER LXXVI

 

ARA’S POV

Ngayon ang araw ng Championship, isa sa amin ang uuwing luhaan. Is it us or the Lady Eagles? Pride ng school ang nakataya, pero kay Mika, it is more than that, dahil for her it is also a battle for her heart.

MIKA: Promise me, we’ll win this game.

HInila ako ni Mika sa isang sulok, kasama na rin si ate Kim. Seryoso ang kanyang muka habang nangingilid sa kanyang mata ang luha, na agad naman nyang pinunasan.

KIM: Mika, may problema ba?

MIKA: *huminga sya ng malalim bago nagsalita.* Jessey’s mom told me, na hindi na sya tututol sa relasyon namin ng anak nya.

KIM: REALLY?

ARA: That’s good news. Pero bakit parang hindi ka masaya?

MIKA: It’s  under one condition.

KIM: Sus, isang kondisyon lang pala eh, madali na yan.

ARA: Oo nga, sa dami nang napagdaanan mo, ano pa ba ang hindi mo kayang gawin hindi ba?

Nagkangitian kami ni ate Kim, sabay apir sa isa’t isa , dahil alam naming kakayanin naman talaga ni Mika kahit na anong kondisyon pa ang ibigay sa kanya.

MIKA: We have to win the game. That’s her condition.

ARA & KIM: What?

MIKA: Kailangan nating mag-Champion. Kaya naman natin di ba?

KIM: Mika. *sad face, sabay ngiti at akbay kay Mika.* Syempre kaya natin, tayo pa ba? Lady Spikers, ata ‘to. Hahaha.

ARA: Oo nga, kaya natin yan. Natalo na natin sila ng maraming beses, kaya for sure matatalo natin ulit sila ngayon.

KIM: Ibibigay namin ang best namin, para sa game na ‘to Mika. Kaya wag kang mag alala, dahil sa araw na ito, hindi lang championship trophy ang maiuuwi mo, pati na rin ang trophy ng puso mo. Yieeee..

ARA: Ako, I’ll give my very bestest. Para sobra sobra na. Hahaha.

KIM: Oo nga sobra na yan, wala pa yan sa dictionary ha? Pero pag nanalo tayo, ipapalagay na natin.

MIKA: Thank you, buti na lang kaibigan ko kayo. *hug*

Sa wakas, kahit papano ay ngumiti na si Mika, pero kita pa rin sa mata nya ang kaba.