FALL OR FLY?

CHAPTER LXXIX.I

MIKA’S POV

Feels like I’m on a dreamland, wala nang problema. I already got what I wanted, and what’s left are apologies. Haha, I caused a lot of trouble sa mga kasama ko, and ngayong masaya na ko, it’s payback time.

May training kami today, and I was running late. Sinadya ko talagang magpahuli, ilang araw na akong hindi umaatend ng training pero lahat sila araw araw parin akong kino-convince na bumalik sa team. I really don’t know kung part pa rin ba ako nito, the last time na nag usap kami ni coach, I was resigning,at hindi sya pumayag, sabi nya I should clear my mind before stating that kind of thing. At ngayon alam ko na ang gusto ko, it’s time para magusap kami ulit.

Parang tumigil ang ikot ng mundo pagpasok ko ng gym, nagddrills sila pero huminto ang lahat ng makita ako. Lahat nakatingin sa akin, ilang segundo silang tahimik at tunog lang ng bola ang naririnig ko.

COACH RAMIL: *clap* clap* Girls, balik sa training.

Pare-pareho silang sumunod sa sinabi ni coach, at ramdam kong masaya naman sila na makita ako.

MIKA: Coach, I’m sorry. Can I go back to the team?

COACH RAMIL: Magbihis ka na, and do 50 laps aroud the gym. Matagal tagal ka ring wala kaya I’ll double your training time.

MIKA: Thank you coach.

Niyakap ko si coach, sa sobrang tuwa. Now I’ve got Jessey back, naisip kong, hindi ko rin naman kayang iwanan ang team. Sila yung second family ko, during the times na malungkot ako sila yung nagbibigay sakin ng pagasa para lumaban ulit.

COACH: Hindi ako madadala nang paglalambing mo, my decision is final. Kailangan mong magtraining ng doble. Sige na magbihis ka na dun.

MIKA: Okay coach, magttraining ako kahit abutin pa tayo ng bukas dito. Thank you po ulit.

COACH: No, thank you for coming back to us. *ngumiti.*

Argghh…nakaka 30 laps pa lang ako pero parang hindi ko na kaya. Ito ang problema pag matagal na napahinga eh, nakakainis nahihilo na ko. Lahat sila na nakaupo na para sa break, pero ako ito kailangan pa ring tumakbo.