SHE'S THE VICTORIOUS

Chapter 2

Chapter 2: AnderSon Mall

______________________________________

Natutulog lang ako sa eroplano nang may nanggsing sakin. Agad kong kinuha yung shuriken ko sa may sapatos ko kaso agad ko din binalik, knowing i'm in the airport. Wala akong choice kundi magising nalang.

"What?" I asked her coldly. Napa-gulp naman siya. Ang bilis naman neto matakot.

"Uhm, we have arrived the philippines, ma'am" sagot niya. Tumango nalang ako at tumayo na.

Bumaba na ako ng airplane bitbit ang bag ko na may lamang importante sa buhay ko. Like gadgets, killing stuffs, money, and whatever. Don't worry, no one will notice all these. Merong invention sa loob na hindi nila matratrack yung mga killing stuffs.

Alam kong may body guard akong nakasunod sakin at hindi si george, alam ko din kung bakit hindi niya ako ginising kanina. Kasi kung siya yun, iisipin ko na wala kami dito at nasa kwarto lang ako natutulog ng mahimbing habang siya ay nanggigising ng isang demonyo.

Humarap ako sa kanya at tumango. Gets niya na yun kaya ayun, umalis na.

Pumunta ako sa isang shop na seven eleven. What? Alam ko ito dahil meron kaming ganito sa america noh!

Kumuha lang ako ng tatlong sandwich at tatlong japanese potato chips at nagbayad na sa counter.

Habang pumunta ako sa labas ay may nakabungguan ako. Grr- *sighs* act natural samantha!

Hay, bwisit. Bugbog sarado na yung babaeng iyon kapag hindi ko na-control sarili ko eh. 

Lumabas na ako at dumiretso sa sasakyan ko. Limousine lang muna gamit ko ngayon dahil tinatamad akong mag-drive.

Habang kumakain, tinitignan ko lang yung mga dinadaanan namin.

May mga napansin din naman ako, gaya ng isang malaking campus na halata sa gate. At isang preschool na feeling ko ang mahal ng tuition fee. Isang bahay na may nakalagay na "HOUSE AVAILABLE! please call" ganern ganern.

Tss, sinong bibili sa makalumang bahay na yan? Wala.

May mga nadaanan din kaming stalls gaya nang cafroozzo, lattitude cafe, castal de rio, at madami pang iba. Dati, gustog gusto kong pumunta sa mga ganyan, but I guess, people change.

Well, some of them...

Dumating na rin kami sa mala-mansion kong bahay na dati pag-aari ni mama at papa. May inenter na code yung driver at bumukas yung gate. At sa pagbukas na yun, nawala yung lasers at kung ano ano pang trap na invention ni daddy.

Wala akong ganang matulog ngayon dahil nawala na eh. Malapit na din namang mag-8 dahil sa bwisit na traffic kanina. Hindi pa kasi nila ginamit yung shortcut. What? I lived here for 8 years, what do you expect?

"Ilagay niyo na yung gamit ko sa room" sabi ko.

Memorize ko pa naman ang daanan ko papunta sa room. Kahit tulog pa ako. Tss, easy as eating a cake!

Umupo ako sa couch at inon yung television. Wag kayo, may katulong kami dito. Nakakatamad lang pansinin.

"Princess, someone is calling you" sabi nung isang babae habang nakayuko.

"Quit the bow thing! At alam kong tinatawag mo ko" sabi ko habang nakapokus yung attention ko sa television. Lipat lang ng lipat ng channel eh.

Tumapat naman ito sa  news, "Breaking news, Mr. Alford wa---"

Shinut down ko na. Pake ko dun? Kung namatay siya, edi namatay siya. Kilala ko ba yun ha? Di ko naman kaano ano yun eh.