SHE'S THE VICTORIOUS

Chapter 28

Chapter 28: Jarred the stalker

______________________________________

Victoria's POV

Monday. Worst day. Another day to start class. Anyone get my feeling?

I got up from my bed and onto the shower I go. What the hell did I dream?

Well, I dreamt that 2 people in my life will come back. That is kinda crazy and impossible, but I was kinda hoping too.

Sinuot ko na yung school uniform ko and back to the nerdy style. Hindi naman dumudugo yung side ng tiyan ko kaya hinayaan ko nalang muna. Nakaband aid pa naman ang pisngi ko at kamay ko. Wala naman sigurong makakapansin eh.

Lumabas na ako ng bahay at sumakay sa veyron ko. Dumiretso ako sa bahay kong simple lang. Pinark ko ito sa underground parking ko at umakyat na papunta sa kwarto ko. Nilagyan ko ng magic cream yung batok at leeg ko para hindi na makita yung tattoo ko.

Lumabas ako ng bahay at sakto, nung nasa kanto na ako ay naabutan ako ni Jansen.

"Good morning!" Bati niya. Tinanguan ko nalang siya at sabay na kaming pumasok sa campus.

Pinagtitinginan nila kami na parang pinandidirian pero hinayaan nalang namin.

They're not enough to waste my precious time.

"Kamusta sugat mo?" Tanong ko sa kanya at tinignan ko ang oras. Maaga pa naman ng konti.

"Okay naman na. Hindi rin naman siya malala at halata. Yung sayo paano?" Tanong niya. Hindi ko nalang muna sasabihin sa kanya ang sugat ko sa tiyan. Ayaw ko siyang magalala para sakin. Namanhid na rin naman na ito eh.

"Okay lang yan. Natatakpan naman sila oh" sabi ko. Sakto nagbell na. Pumasok naman na kami sa room at as usual, pa-vip naman yung buong phantoms. Bahala sila diyan sa buhay nila.

Kung pa-vip sila, mas pa-vip yung pinsan ko. Late yata siya ngayon ah?

Napapansin ko namang napapatingin sila sakin kaya humarap ako kay jansen. Napatingin din naman siya sakin.

May tinu-turo yata yung mata niya. Siguro sabi niya tignan ko iyon. Tinignan ko naman yung tinuturo niya, si Jeydon pala. Nakatingin lang siya sakin.

"Stop staring at me" sabi ko at inirapan siya.

"Wag kang feeling, hindi ikaw" sabi niya at napatingin na lamang sa harap.

"As if" sabi ko.

"Y-yung s-sugat mo" panimula niya pero humarap na lamang din ako. I realized that, kaya naman tinago ko yung kamay ko.

"Don't mind that" sabi ko.

He shrugged, "Okay, suit yourself, nerdie"

Tss, kahit kailan talaga. Bakit andaming isip bata sa mundo? Tss.

Lumipas ang ilang oras at time na para pumunta sa computer room. Okay lang sana kaso by two yung seats kaya nagkatabi kami ni Jeydon. Nagbunutan kasi eh. Nakakaasar na. Lagi kaming pinagtatabi ng unggoy na to.

Nasa pinakaduluhan kami, katabi ko yung window sa left at siya sa right ko. Hindi naman mahahalata ni ma'am na may hindi nakikinig sa kanya dahil nakaharang yung computer ko.

Tumingin nalang ako sa window. I wonder what it feels like kung kung  walang tinatagong problema at may masayang pamilya?

"Hey" sabi ng unggoy na katabi ko. Bahala siya diyan. Kausapin niya sarili niya

"Pst, mamansin ka naman oh" sabi niya. Tumingin ako sa kanya at tinaasan ko siya ng kilay.

"What?"

"Dumudugo gilid ng tiyan mo, hindi mo ba napapansin?" Sabi niya. Tinignan ko naman ito, ampula na nga. Hindi naman pwedeng lumabas ng nakaganito at baka may makaalam pang iba. Malay mo gangster sila at napanuod nila yung laban namin diba?

"Hayaan mo na, ketchup lang yan" palusot ko. Humarap ulit ako sa window, ignoring the pain near my stomach.

"Okay, class dismissed" sabi nung teacher at nagsialisan naman yung mga nandito. Phantoms, si Jansen, at ako lang natira ng may nag-call sakin.

Shet, yung iphone 6 ko pa talaga!

"Hello?" Sabi ko. Nasa harap naman sila, hindi naman nila mapapansin na may nagcall kasi nakatakip ng computer.

"Baby~ naayos mo na ba problema?" Tss, si Tanda lang pala.

"Huh? Anong problema?" Tanong ko.

"Dun sa company! Ayokong mawalan ng investor dun huhuhu" sabi niya. Eh? Wala siyang trust sa mga nagtratrabaho dun? Meeting lang naman yun eh. 

"Osige na, aayusin ko na yung meeting tanda" sabi ko at inend yung call. Baka pindutin niya pa kasi yung nasa remote eh. Kinuha ko na yung bag ko at pinuntahan si Jansen na nilog-out yung computer.

Dumiretso naman kami sa canteen at nag-order ng makakain. Nagkwento lang naman siya patungkol sa kapatid niya at usual, tango lang ako ng tango.

"Absent muna ako ngayong hapon. AS fashion company, meeting. Send mo nalang kung ano yung mga assignme-"

Saktong nagsasalita ako ay nag-ring ang phone niya.

"Teka, sagutin ko lang. Si nanay eh" sabi niya. Tumango ako at lumabas muna siya. Maingay kasi sa canteen. Pupunta yan sa garden kahit malayo para mas marinig. Tch, ewan ko ba sa kanya.

Uminom ako sa nestea ko nang may lalaking umupo sa harapan ko. Narinig ko naman yung bulungan ng iba.

"Agh! Why is Jarred sitting with that freaking nerd?!"
"I swear, I'll kill that freak!"
"How dare she!"

Oh diba? Most favorite comment yan dito. Napairap nalang ako at tinignan si Jarred.

"What?" I coldly asked.

"Who are you?" Tanong niya. Didn't he listened when I introduced my name in front of the class?!

"Victoria Anderson" sabi ko lang at napairap. This boy, really. Tsk.

"Victoria Anderson? I hacked some sites but still your name hasn't been found" sabi niya. What the hell?

"Are you stalking me?" Nandidiring sabi ko. Like ew.

"Stalking? No. Just looking for informations. I even did a research on some hospitals, you know?" Sabi niya na parang pagod na pagod na.

Sinamaan ko lang siya ng tingin.

"Easy. I have connections" sabi niya na parang proud sa sarili niya.

"Proud na proud ka jan. Tss, hindi mo mahahanap yung private kong hospita--" sabi ko pero agad niyang pinutol.

How dare he?!

"Maybe I did" sabi niya habang naka smirk. Napa-smirk din ako.

"Oh really, how did it go for stalking- Oops, 'Looking for some informations' about me?" Asar ko.

"Well, you as a nerd? I would never stalk you. But maybe, if you are a model, I may" sabi niya at ngumiti na parang may alam.

S-so... No way! Don't play his game, tory!

"Oh, sadly I am..... I am not a model" sabi ko.

"I have researched names with your name. Victoria Anderson, or should I say..... Victoria Samantha Anderson?" Sabi niya. And with that, readers, made my world go crashing down.

He knows, but he's not sure. Now I know that I have to make my moves clear. Walang kahina hinala.