Co skrywa prywatna szkoła z internatem?
Ten budynek stwarza pozory i może się wydawać idealnym miejscem, o którym śnią młodzi ludzie, ale ściany skrywają wiele tajemnic. Uczniowie tworzą hierarchię, która potrafi zniszczyć najsłabszemu życie.
Hanna...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Busan, maj 2013 r.
Hanna kuca na betonowym murku, rękoma obejmując kolana. Z uśmiechem na twarzy patrzy na krajobraz przed sobą. Towarzyszy jej siostra, która przez cały czas ignoruje połączenia od chłopaka. Jest zła na niego, wcześniej się pokłócili i nie zamierza tak szybko mu wybaczyć. Dahyun ma trudny charakter i ciężko jest się z nią dogadać. Potrafi być bardzo egoistyczna, a jej pomysły zazwyczaj są szalone. Nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo krzywdzi ludzi. Mimo tego Hanna jest nią zachwycona i w ostatnim czasie zaczęła się do niej upodabniać. Wpadła nawet na pomysł, by rozjaśnić sobie włosy i tym sposobem stała się blondynką, jak jej bliźniaczka.
- Wciąż nie mogę uwierzyć w to, że mnie odnalazłaś. Nie miałam pojęcia o twoim istnieniu. - Oczy Hanny zaczynają błyszczeć, gdy przypomina sobie dzień, jak Dahyun stanęła w progu jej drzwi.
- Szukałam cię od dłuższego czasu, jak tylko dowiedziałam się od mamy, że zostałyśmy rozdzielone. Ty jako pierwsza zostałaś zabrana z sierocińca. Podobno twoja matka przez długi czas rozważała, czy zaadoptować nas obie, ale twój ojciec był temu przeciwny.
- Skąd o tym wiesz? - Hanna jest oburzona jego decyzją. Nie dość, że później i tak znalazł sobie inną kobietę i przestał się nią interesować, to przez niego została rozdzielona z bliźniaczką.
- Opiekunka w sierocińcu była okropną plotkarą.
Obie dziewczyny śmieją się głośno.
- Czy twoja rodzina wie, że jesteś w Busan? - Dahyun kiwa głową.
- Moja mama wie o wszystkim. Poprosiłam ją, by na razie zatrzymała to dla siebie i nie mówiła o niczym swojemu partnerowi. Nie ufam temu facetowi i wiem, że on mnie nie lubi.
- Co masz na myśli? - Hanna nie rozumie, co może mieć z tym wspólnego.
- Zamierzam uciec od nich i przeprowadzić się do Busan, żeby być blisko ciebie. Mam przyjaciela, który mi w tym pomoże.
- Mówisz poważnie?
- Tak, zrobię to po ukończeniu szkoły w czerwcu. Skoro moja mama jest z nim szczęśliwa, to niech wezmą ślub. Ja odseparuje się od nich, a przede wszystkim od Jina.
Hanna nie potrafi zrozumieć, jak łatwo przychodzi jej planowanie i podejmowanie ważnych decyzji. Tak po prostu zamierza opuścić rodzinę i chłopaka, którego kocha?
- Zamierzasz zerwać z Jinem? - Ściąga brwi, kiedy jej siostra wzrusza ramionami.
- Mam szesnaście lat. W tym wieku to nie jest jakaś wielka miłość.
- Ale tyle mi o nim opowiadałaś... Tak dużo, że wiem o nim dosłownie wszystko. Po tych historiach jestem przekonana, że on bardzo cię kocha, a ty tak po prostu zamierzasz go rzucić? Czy tobie w ogóle na nim zależy?
- Jasne, że tak. - W jej odpowiedzi nie wyczuwa żadnej szczerości. Rozumie, że Dahyun przez cały czas bawi się chłopakiem. - Coś tam do niego czuję, ale on się domyśla, że jestem typem gracza. Lubię się bawić.
