Jak wygląda wspólne życie Evaka po odkryciu choroby u Evena? Czy uda im się przetrwać ciężkie chwile?
Opowiadanie jest zbiorem krótkich historii opowiadających o życiu Isaka i Evena. Czasem są najszczęśliwsi na świecie, a chwilę później wszystko się...
Kolejna obiecana część :) Mam ich jeszcze kilka w zanadrzu, ale bardzo Was proszę- dajcie mi znać co sądzicie o moich opowiadaniach. To dopiero moja pierwsza opowieść, więc każda uwaga będzie mile widziana, na pewno wezmę je sobie do serca.
Wolicie rozdziały z perspektywy Isaka czy Evena? 😈😈 ______________________________
L ø R D A G
1 1 : 3 7
Leżymy leniwie na łóżku. Właśnie skończyliśmy oglądać jakiś głupi program w telewizji. Od czasu do czasu moje usta spotykają usta Evena. Nie mamy żadnych planów na popołudnie. Chcę po prostu leżeć z Nim w moim łóżku i przytulać się cały dzień.
-Chyba muszę się powoli zbierać.- Oznajmia nagle mój ukochany.
-Jak to? Gdzie się wybierasz?- Lekko się podnoszę i opieram na łokciach. Spoglądam na Jego twarz.
-Nie mogę siedzieć u Ciebie cały czas. Chyba powinienem odwiedzić rodziców. Rozmawiałem dziś z mamą, bardzo się martwi, stęskniła się za mną. Powinienem ją odwiedzić, może zostać w domu przez kilka dni. Tobie też przyda się odpoczynek ode mnie... Pewnie masz już mnie dość.- Śmieje się gładząc moją twarz.- Ostatnie dni były ciężkie, poświęciłeś mi cały swój czas, może zrób teraz coś dla siebie?- Spogląda na moją twarz.- Spotkaj się ze znajomymi, zaproś Jonasa i chłopaków, dawno się nie widzieliście.
To prawda, ostatnio widzimy się jedynie w szkole. Nie chodziłem na żadne imprezy ze względu na Evena. Nie chciałem zostawiać go samego. Z resztą... Nie bawiłbym się bez Niego dobrze.
-Słońce, nie mam Ciebie dość, możesz zostać tu ile tylko będziesz chciał, ale rozumiem, że chcesz odwiedzić rodziców.- Łapię go za rękę i delikatnie gładzą dłoń.- Pojedź do nich, ale szybko do mnie wracaj, bo nie wytrzymam bez Ciebie za długo.
-Dobrze, wrócę tak szybko jak tylko będę mógł.- Powoli wstaje z łóżka i całuje mnie w czoło.
Tak się do Niego przyzwyczaiłem, że serio będzie mi ciężko wytrzymać kilka dni samemu. Wyciągam telefon i piszę do chłopaków. Zapraszam ich do siebie. Wypijemy kilka piw, zapalimy blanta i porozmawiamy. Dawno tego nie robiliśmy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
