Link's

39 BAM

"Laat me los! Wat maakt jou mijn leven uit!" Als twee haantjes staan we tegen elkaar. Ik duw en schuifel, maar hij geeft me geen ruimte.
"Je bent gevaarlijk Louis!"
"Stop!" Ik duw hem enorm hard maar hij reageert weinig, niet zoals ik wil. Zijn armen verstevigen hun greep. "Ga toch bezorgd zijn om Vannessa, dit is mijn leven Harry! Jij hebt er niets over te zeggen!" Hij laat me los, verwilderd en met grote pupillen. Ik adem hevig.
"Dus ik ben niet belangrijk voor je?" Ik reageer niet, bekijk hem enkel. "Mijn advies is je niets waard?" Hij verheft zijn hese stem en duwt me opnieuw tegen de muur. Ik hap naar adem als zijn gezicht dreigend dichtbij is. Even doet hij niets, maar al snel fluistert hij driftig. "Zeg me dan dat dit je niets doet." Zijn warme lippen gaan langs mijn verwarde lichaam, en zetten het in vlam. Hij kust mijn nek, ik weet niet hoe ik me moet verzetten, alles smelt. Na een korte blikwisseling tussen ons, kust hij me volledig, vol overgave. Zijn volle lippen doen de bom ontploffen. Ik voel hoe al mijn spieren zich aanspannen en hoe ik gewillig mee zoen, passioneel, half lustig. Ik grijp naar zijn haren en duw hem aan de andere kant tegen de muur, kort naar adem happend, zijn blik opzoekend. Hij doet niets, wacht af, maar doet dat overduidelijk liever niet te lang. Ik glimlach en kus hem opnieuw. Het is het dat hij een man is want ik voel dingen die ik al een lange tijd niet meer gevoeld heb. Bij een tweede adempauze maak ik me los en wankel ik naar een stoel om op te zitten, die man maakt me gek. Hij bekijkt me zoals enkel hij dat kan, met een paar fris groene ogen en een ondeugende twinkeling.
"Dit is echt niet goed..." Ik wrijf verward over mijn voorhoofd. Als ik naar Harry kijk, slaat mijn lichaam opnieuw op hol, hij ziet er zo geweldig uit. Net zoals ik hem net opgewonden heb. Ik wend mijn blik af.
"Wat is niet goed; gevoelens voor iemand hebben?" Zijn stem schiet de hoogte in, sarcastisch terwijl hij dichterbij komt.
"Ik ben een voetballer, Harry." Ik kijk op en bestudeer hem als hij rond de tafel heen wandelt en knikt.
"Voor mij ben je Louis."
"Ik douche met andere mannen, zij douchen met mij en ik heb een carrière op te bouwen." Harry zucht duidelijk en zet zich neer, tegenover me op een stoel. Hij is te aantrekkelijk en zelfzeker.
"Je denkt nooit aan jezelf, zoals ik al zei; offer jezelf niet op." Hij glimlacht nep, ik twijfel.
"Je hebt vanavond om me te overtuigen, daarna beslis ik." Harry's wenkbrauwen schieten de hoogte in.
"Dus ik krijg wel geteld een paar uur om te bewijzen dat ik alles ben wat jij wilt? Dat is pittig Louis." Hij glimlacht en doet me kort smelten waardoor ik mijn ademhaling vast houd. Elke keer als hij mijn naam uitspreekt, met dat gekke hese accent...
"Dat zei ik niet. Je krijgt de kans me te tonen waarom ik dingen voel en hoe veel dat me waard is." Ik frons. "Ik ben verward." Harry grijnst en staat weer op, onrustig maar hij ziet er ontspannen uit. Losjes.
"Je praat nonsens Lou." Hij fluistert het laag en ik denk dat ik van mijn stoel ga afvallen. Zo aantrekkelijk als hij dichtbij is, met ondeugende ogen en een stiekeme glimlach.
"Doe me dan stoppen met praten." Harry twijfelt niet en kust me teder, kort. Ik kijk hem verward aan als hij bijna meteen stopt.
"Hoe opgewonden ik je ook mag maken, en omgekeerd, lust kan iedereen je geven." Ik slik en zucht, het deels eens, maar mijn lichaam zegt me wat anders.
"Maar dit is niet zomaar lust. Ik denk dat ik zo dadelijk ga komen en je raakt me nog niet aan. Ik word gek gemaakt door andere gevoelens." Ik sta op zodat ik dicht tegen zijn lichaam aan kan staan, Harry lacht kort.
"Wel, Kalmeer dan maar, want dat waren niet mijn plannen.." Hij grijnst en prikt in mijn borst om dan op de zetel te gaan liggen, lui.
"Zo overtuig je me zeker, luilak." Hij lacht opnieuw luid, wat is hij van plan?

BAM. Ze weten het beiden, wie geeft toe?

Omdat het één september is, nog een stukje gepost :)