Link's

24 Weer samen

*3de persoon*
Harry kleedt zich traag om, niet zeker of dit wel de kleding was die Louis bedoelde. Om verduidelijking vragen gaat al niet meer doordat de man zich in een diepe slaap verkeert. Hij gaat naast de jongere kerel liggen en merkt op hoe gespierd hij eigenlijk wel niet is, en vermoeid. Je ziet de problemen van vanavond nog op zijn huid zitten. Vanaf het moment dat de adviseur gaat liggen, begint Louis vage dingen te mompelen. Een buitenstaander verstaat er niks van, maar Harry wel. Hij weet perfect wat de jongen mompelt en bekijkt hem kort, gefascineerd. Louis arm vindt die van Harry, hij grijpt hem stevig vast en duwt zijn ontblote borstkas er tegen aan, op zoek naar steun. Harry negeert het en probeert te slapen.

Als ik wakker word en merk dat ik Harry losjes vast heb, laat ik hem voorzichtig los zodat hij niet wakker wordt. Hij kan zijn slaap ook wel gebruiken. Ik kleed me aan voor mijn allerlaatste examen en eet met de samenvatting naast me. Ik weet dat ik het kan, ik moet het gewoon niet vergeten. Ik krabbel een snel berichtje neer voor Harry.
'Niet weglopen, ik neem je straks mee voor lunch als goedmaker. Bel maar waar ik je kom halen en waar je naar toe wilt!' Ik drink nog wat en meen geluid te horen uit de slaapkamer, het is enkel een onrustige Harry die ligt te woelen als een gefrustreerd kind, breed over heel het bed. Ik glimlach, pak mijn spullen en vertrek.

Ik zucht ontspannen als ik buiten het gebouw loop. Volgens mij ben ik wel geslaagd, toch weet ik het niet door gisteren, maar ik hoop het gewoon zo. Mijn vingers vissen mijn telefoon uit mijn rugzak terwijl ik naar de parking wandel, Harry heeft nog niets laten weten en ik heb binnen een uur al training. Zou hij nog slapen? Ik besluit naar mijn huis te rijden, alle ingevulde vragen overlopend in mijn hoofd. Ik stop met peinzen en zet mijn gsm knal hard zodat ik kan meeblèren tot in de verlaten parkeergarage, er staat nog een vreemde auto. Als ik de deur opendraai en merk dat alles onaangeroerd is, zie ik ook het vermoeide maar sterke lichaam van Harry in mijn slaapkamer, de deur staat op een spleetje en hij heeft mijn T-shirt uit gedaan door de nood aan verluchting. Ik grinnik en klop op de deur, hij beweegt en draait zich op zijn rug.
"Ik vermoed dat je het briefje niet eens gelezen hebt?" Als hij fronsend zijn ogen open doet, probeer ik neutraal glimlachend te blijven kijken; hij ziet er echt slecht uit en kreunt. "Gaat het wel?" Hij is bleek en zijn lichaam ziet er vochtig uit als ik de muf ruikende kamer betreedt en een raam opendoe. Hij steekt zijn lange arm met duim omhoog, het valt me nu pas op dat op zijn brede rug allerlei verkleuringen staan. "Sta je nog op?" Als hij niet reageert, neem ik een voet die onder het laken uitsteekt en begin ik er aan te trekken. Hij kreunt en probeert hou vast te vinden, maar toch zit hij snel op de bedrand.
"Ik snap het al."
"Je bent bijna zo erg als Niall." Ik grijns en loop terug richting de keuken. "Derde keer overslapen is ijswater!" Niall zal het beamen. Altijd grappig om dat te kunnen doen.
"Is het goed dat ik even douch?" In mijn pyjamabroek leunt hij in de deuropening met donkere kringen onder zijn ogen, alsof hij drugs genomen heeft. Twijfelachtig ga ik recht voor hem staan, duw mijn wijsvinger onder zijn kin en bestudeer de pupillen. Het lijkt wel alsof zijn ogen niet meer groen zijn maar grijs, maar voor de rest is alles normaal. Uiteindelijk laat ik hem los en draai me terug om, de geur van zweet ben ik al gewoon.
"Je ziet eruit alsof je iets genomen hebt. Doe maar, ik maak je een 'ontbijt', eet zelf en ga dan naar de training."

"Hoe was je examen trouwens?" De aangeklede man gaat op de stoel tegenover me zitten, een stuk mandarijn van mij stelend. Ik draai me om en schuif het ei op zijn bord en eet mijn havermout op.
"Goed genoeg denk ik." Ik ben er nog steeds niet zeker van. Harry haalt zijn gsm boven tafel en schudt in zichzelf zijn hoofd.
"Adidas heeft nog niet geantwoord. Het verbaast me ook niets."
"Ik mag heus op mijn strepen staan." Harry glimlacht en eet gulzig waardoor ik hem nog extra brood toe schuif.
"Je doet het iets te letterlijk." Ik grijns onschuldig en drink mijn shake, scrollend door het nieuws op mijn telefoon en het uur in het oog houdend.
"Nog steeds niets mis mee."
"Wat is er bij het voetbal nou gebeurd?" Ik zucht en vergrendel het toestel.
"Een mentale heropleving bij de jeugdploeg." Ik zwijg over de belangrijke match, maar hij weet het.
"En de match in drie dagen?"
"Zien we wel." Ik klem mijn tanden op elkaar en drink wat om hem niet aan te moeten kijken, dat is niet mijn mentaliteit.
"Dat geloof ik niet, dat jij dat zegt." Deze keer kijk ik hem in zijn grijzige ogen aan, hij draagt terug een hemd maar ziet er wel jong en zorgeloos uit.
"Ik moet dat geloven Harry, het zijn mijn en jouw bazen." Hij weigert te knikken waardoor ik zucht en mijn stoel achteruit schuif. "Ik ga trainen, als je niets te doen hebt, ben je 's avonds welkom." Ik neem mijn tas in de hal, Harry staat snel op en loopt mee, zijn schoenen vast grijpend en ze snel aandoenend.

Cute cute cute

Stukje omdat het mijn verjaardag is ;)