Link's

2 Voorstel

Ik sta net in de lift richting de parkeergarage als mijn telefoon de standaard beltoon laat scanderen door de kleine ruimte. Met mijn ene hand die de sleutels vasthoudt, kan ik niets dus ga ik met mijn linker opzoek naar het toestel. Behendig en snel genoeg vind ik het groene hoorntje op mijn scherm en duw ik de telefoon tegen mij oor aan, onwetend wie het is. Onrustig knabbel ik op mijn onderlip als ik de stem herken. Dit kan niets goed zijn...
-"He Louis, ik bel je even in verband met verschillende contracten die wel of niet gesloten moeten worden." Nog steeds lichtjes opgejaagd door de stem van de manager open ik mijn auto en neem ik plaats achter het stuur, rechts dus.
"Ik ben me er van bewust dat het enorm veel wordt, maar ik kan ze alleen niet allemaal doornemen. Ik studeer nog en mijn familie..." Hij begrijpt het wel, dat zou toch moeten als hij onze laatste gesprekken hem bijgebleven zijn.
-"Ja, dat snap ik. Weet je, ik denk dat ik wel iets weet dat je zou kunnen helpen." Zijn stem klinkt twijfelend, alsof hij tegelijkertijd nadenkt en praat. En iets opschrijft, zeker dat. Ik hoor het papier ritselen. -"Ik ga even hulp voor je zoeken en dan stuur ik je een email die je simpel bevestigt met ja of nee. Goed?" Sinds hij het idee heeft gekregen, wilt hij alles snel afronden om er mee aan de slag te kunnen. Zelf zou ik net hetzelfde doen, eerlijk gezegd.
"Ja zeker. Ik heb het nu wel behoorlijk druk maar ik zal zo snel mogelijk proberen te antwoorden." De man brabbelt nog wat van dankjewel voor dit en dat terwijl ik de autosleutel alvast omdraai en hem in de achteruitversnelling zet. Mijn voet laat de auto stilletjes bollen als hij eindelijk klaar is met die te lovende (en waarschijnlijk neppe) woorden van hem.
"Oké, bedankt. Stuur je later!" Ik hang meteen op, gooi mijn telefoon geoefend in de lederen zetel naast me en rijd snel door. Op zulke manieren verlies je dus tijd. Ik zucht en trommel ongeduldig met mijn vingers op het stuur, al weet ik ergens dat ik veiligheid belangrijker vind dan op tijd zijn. Op die paar minuten zal het vandaag hopelijk niet aankomen.
Mijn benen zijn log als ik terug naar mijn auto wandel. Mijn zusjes waren door het dolle heen met mijn goal, iets wat me altijd gelukkig maakt. Soms ben je als voetballer meer van de mensen dan van jezelf. Je wilt hen gelukkig maken door goed te spelen, en dat werkt ook. Ze gaan over je praten en al snel ben je een van 'hun favoriete spelers'. Een eretitel vind ik zelf. Net als ik ingestapt ben, voel ik de onzekerheid opkomen. Heb ik mijn laptop wel bij? Ik kan niet naar mijn lessen zonder computer en een les te missen kan en wil ik me ook niet permitteren. Door mijn combinatie met topsport zit ik in een kleinere groep waar het jammer genoeg wel opvallend is als je er een keer niet bent. Zeker met de naam Louis Tomlinson. Wel, de William als naam is een extraatje zegt mijn moeder altijd. Plus voor als er twee Louisen in de klas zouden zijn - iets wat een echte rariteit is. Wel, misschien nu niet meer aangezien echte voetbalvaders hun zoon graag vernoemen naar een voetballegende, of hun favoriete speler. Hierdoor zullen er binnenkort meer Louisen rondlopen, hoop ik. Ligt mijn laptop er nu? Mijn gedachten gaan echt alle kanten uit. Ik neem even een ontbijtreep - die je ook perfect 's avonds kan eten -, zet deze tussen mijn tanden en rijd naar de universiteit. Mijn hart klopt sneller dan normaal en dat irriteert me wanneer ik het klaslokaal binnen stap, snel plaats neem op mijn vaste plaats bij het raam en mijn laptop verbind met het internet. De prof is er nog niet, iets wat nog nooit eerder gebeurd is. De man zijn belangrijkste kledingstuk is 'begod' zijn horloge. Ik glimlach bij die gedachte in het niets en zie dat de clubmanager me al een mail gestuurd heeft. Aangenaam verrast door het hoge tempo waarmee hij 'dingen geregeld heeft', klik ik het zo snel mogelijk open. Komaan, nu ben ik nieuwsgierig ook. Als ik het begin te lezen moet ik opnieuw beginnen door het geluid van de prof die dan toch binnen komt en zich zelf installeert bij zijn bureau. Sneller lezen Louis...
'Beste Louis, zoals afgesproken heb ik een persoon voor je gecontracteerd. Hij zal je adviseur worden en je overal bij kunnen bijstaan. Het is iemand met al wat ervaring ondanks zijn leeftijd. Hieronder zijn gegevens:
Dhr. Harry Edward Styles
26 jaar
+0...
Indien je akkoord bent voor een meeting, stuur me simpelweg ja of nee.'
Een kerel van mijn leeftijd, oké hij is iets ouder, maar dat kan ik wel aan. Hij gaat me dus helpen met die stapel van voorstellen en mijn planning en dergelijke? Ik kan zelf niet op een beter idee komen. Een snelle 'ja' is het antwoord voor mijn problemen. Wanneer ik opkijk naar de geprojecteerde voorstelling, merk ik pas op dat we al 7 dia's verder zitten dan waar we mee begonnen zijn. Ongemakkelijk open ik mijn notieblok. Dat wordt opzoekwerk later.

[En Harry heeft ook zijn introductie gehad. ]