Link's

25 Routine

De uitdaging van de training; acht verdedigers van de jeugdploeg voorbij dribbelen en dan in een goal met hun beste keeper scoren. Ze weten dat ik van de linker bovenhoek houd, dus ga ik nu voor rechts halverwege. Ik vertrek grijnzend en hak en misleid door te draaien en te keren. Eenmaal ik ze voorbij ben, mogen ze niet terug. Nog vijf te gaan, Mo wacht me op, ik draai me van hem weg en speel de bal tussen zijn benen door om dan weg te draaien van Rik en de tijd neem om hem de andere kant van het miniveld op te sturen. Een keer slagen ze er met twee in de bal weg te tikken maar via een hoge bal op mijn borst geraak ik er voorbij en schiet ik recht waar ik hem wou hebben. De keeper stond op zijn verkeerde been waardoor ik mijn tong uitsteek en mijn armen in de lucht laat kwabberen. Ik zie de coach van de jeugd lachen en lach zelf mee. Jordy tikt op mijn schouder, achter me staat onze baas. Hij glimlacht en ik wandel naar hem toe.
"Dat doe ik geen twee keer." Ik grijns en geef hem een bezwete hand.
"Soms heb je wat geluk nodig in het leven, son." Ik knik en kom terug langzaamaan op adem. "Je speelt terug met de gretigheid en het plezier van vroeger, zonder precisie te verliezen. Morgen en overmorgen train je mee met de andere ploeg om dan te spelen."
"Yes sir." Ik grijns breed en probeer stil te blijven staan. Ik heb Niall en Moussa en Dele en gewoon de hele ploeg gemist in die paar dagen.

"He Mar," Ik omhels haar gretig en wandel dan haar huis binnen. Soms is het wel fijn om even samen te eten. Dwayne is werken en ze is niet de persoon die lang alleen in haar huis kan zitten.
"Speel je de match mee?" Natuurlijk wil ze dat weten.
"Ik heb nog geen hints ontvangen." Ik grinnik en bekijk even wat ze allemaal gemaakt heeft; dingen die goed zijn voor ons lichaam uiteraard. "Hoe is het met Dwayne?" Ze fronst niet maar kijkt wel bezorgd als ze mijn bed opscheppen.
"Hij moet veel werken."
"Je kan altijd bij mij langs komen." Ze weet het, ik zie het aan haar ogen als ze knikt.
"Maar jij hebt het zelf druk genoeg."
"Geen examens meer." Ze grijnst en begint te eten.
"Dat helpt misschien wel ja.."

Harry heb ik niet meer gezien die avond. Hij heeft een bericht (voor de eerste keer ooit, ik dacht dat hij niet wist hoe dat werkte) gestuurd waarin stond dat hij niet kan komen en morgen wel even langs komt met het antwoord van Adidas. Hij moet mij even in spanning houden natuurlijk. Ik begin mijn huis te poetsen. Ik herinner me de laatste grondige keer al niet meer. Soms komt Mam het doen omdat ik geen voorstander van vreemde poetsvrouwen ben, zeker wanneer ik niet thuis ben. De vloer wordt gestofzuigd en gedweild waarna alle kastjes een beurt krijgen en ik van lakens verander. Ik zucht in mezelf en zet nog een wasmachine aan, ik snap niet hoe vrouwen dit elke week kunnen doen. Zo saai en vermoeiend. Nadat de badkamer blinkt en naar citroen ruikt ga ik in bed liggen en val in slaap.

Iets minder cutete dag in het leven van Louis.