Link's

69 Gesneden

Harry doorbreekt de sleur van mijn dagen. Het is dinsdag en mijn training zit erop. Mijn benen smeken om rust, want de extra sessies voor de Europa League zijn echt wel zwaar. Ik zucht en scrol wat door mijn sociale media. Harry rijdt (zoals meestal) in zijn gigantische auto naar zijn thuis. Hij was zijn laptop vergeten mee te nemen, plus erg fris ziet hij er niet uit waardoor we naar daar gaan. Hij ziet vooral enorm bleek met donkere kringen rond zijn ogen. Mijn rechterhand ligt op de zijne bij de schakelpook.
"Gaat het goed met je Har?"
"Mh?" Zijn grip rond mijn vingers verstrakt even, beschermend, hij was duidelijk afgeleid. "Oh ja."
"Je ziet er slecht uit." Hij antwoordt niet, maar zijn frons vertelt me wel dat hij het gehoord heeft. Zijn groene ogen zijn vandaag een bleek aftreksel van het mosgroen waardoor hij er onmenselijk uit ziet. Onmenselijk moe ook. "Is er iets dat ik kan doen om-" Veel te snel schudt hij zijn korte maar krullerige haar. Zijn prachtige kaaklijn verstrakt. Ik besluit het te laten en het straks aan die Cedric te vragen, wel, nu eigenlijk want we rijden al op het bosweggetje achter het kasteeltje. "Zijn alle vampiers rijk?" Harry lacht zacht en zakelijk, het bevalt me niet helemaal.
"Ik ben keizer geweest Louis. Plus, als jij honderden jaren zou kunnen sparen, kan jij dit ook kopen...gemakkelijk." De zelfingenomenheid doet mijn hart even krimpen, maar ik stap toch uit en wandel voor hem uit naar binnen.
"Louis!" De vrouw van de vorige keer ontvangt me grijnzend. Ik herinner me dat ik haar wel mag. "Harry jij mag wel eens douchen hoor." Ze haalt haar neus op en geeft haar man aka Harry's broer een blik. Har negeert haar compleet. "Hebben jullie al gegeten?" Ik schud twijfelend mijn hoofd, waardoor ik plotseling mee gesleurd word naar de keuken.
"Jij gaat je echt beter douchen maat." Cedric lacht naar Har die zo boos kijkt dat ik bijna zou weg lopen van dat grote sterke lichaam. In ieder geval ga ik zitten, zonder echt zelf iets gekozen te hebben en krijg ik ineens een kop soep voorgeschoteld. "Adelinde, zet jij de stoomketel even op." Het ding begint meteen luid te fluiten waarna Cedric nog dichterbij komt zitten. Ik voel me heel ongemakkelijk zo. Harry en de voetbalmaten zijn echt de enige mannen die dat mogen.
"Wat eet Harry eigenlijk? Hij ziet er slecht uit..." Adelinde lacht, ze geeft Cedric een blik.
"We drinken enkel bloed, Louis. En er is een reden waarom Harry zich zo slecht gedraagt en er zo uit ziet: hij mist jouw bloed." Ik spuug bijna mijn soep uit.
"Excuseer?" Als ik wat wegschuif van de man, krijg ik niet eens een verminderd enthousiasme over dit onderwerp. "Is dat een ziekelijke grap ofzo?" De man grijnst zijn hoektanden bloot waardoor ik een rilling over mijn rug voel lopen.
"Jullie hebben een band Louis. Jij hebt die niet kunnen onderhouden. En nu genoeg Cedric! Hij beslist zelf wat hij er mee doet. We wouden hem niet opnieuw in onze levens en problemen meesleuren." De blik in haar ogen zegt genoeg; waarschijnlijk hebben ze dat al gedaan. Har komt in een strakke jeans en een open zwart hemd de kamer binnen gewandeld. Hij ziet er enorm indrukwekkend uit en haalt meteen het deksel van de stoomketel, duidelijk slecht geluimd.
"Ik hoop dat wat er gezegd is, geen gevolgen zal hebben?" Daarom zette ze het dus op; hij hoorde ons niet. Ik eet onschuldig van mijn soep.
"Dat vampiers uren kunnen doorgaan met alles?" Ik grijns ondeugend naar hem, compleet gespeeld, maar dat valt niet op omdat ik doe alsof het echt zo was. "Misschien gaat dat toch wel gevolgen hebben. Soms." Ik grijns en zie Hars ogen onrustig rond schieten waarna hij gaat zitten en meteen naar de fles alcohol grijpt. Hij trapt erin, ofzo iets. Als Adelinde frietjes wil bakken, houd ik haar tegen. "Dat mag ik niet eten." Verbaasd stopt ze met waar ze me bezig was.
"Wat ga je dan eten?" Cedric bemoeit zich er niet mee, Harry lijkt de zin niet te hebben om te antwoorden. Zijn lippen zijn nog vochtig van de alcohol. "Dan zorgt je vriend er maar voor." Ik lach om die benaming en drink het glas water dankbaar leeg.
"Toch bedankt. Gaan we beginnen Harry?" Ik negeer de blik van zijn broer. Misschien had ik dat iets anders kunnen formuleren, maar waarom zitten ze ook met hun neus op mijn vingers te kijken? Hij knikt traag en krijgt dan zijn gespierde lichaam in soepele bewegingen overeind. Ik volg hem naar boven, uit beleefdheid, en ga dan langs hem zitten aan een eeuwenoud houten bureau. Het is zo stevig dat het wel een oorlog zou kunnen overleven. Of overleefd zou kunnen hebben...
"Under Armour wil morgen wel met je afspreken. Ze vinden het fijn dat je op hun bericht reageert." Ik scrol even door mijn agenda op mijn telefoon en knik dan.
"Ik kan van half zes tot zeven." Daarna hebben we met enkele maten wat afgesproken, iets wat ik Harry nu nog niet ga vertellen. Ik beslis zelf toch wat ik met mijn leven doe. Mijn handen zoeken beneden steun bij de tafel. Ik voel er plakband zitten en als ik onopvallend langs het contour ga, begint mijn hart iets sneller te kloppen. Het is een mes. Om de verandering van hartslag te compenseren doe ik alsof ik ergens iets gezien heb in zijn notities.
"Wanneer kan de rechtbank me nu juist ontvangen?"
"Je bent gevraagd om 12 mei te komen om 11 uur." Ik zucht trillerig en knik dan. Mijn hand heeft het punt van het mes gevonden. Het voelt scherp. Als Cedric gelijk zou hebben, is dit mijn kans. Mijn kans om te ontdekken hoe echt deze vampierwereld is.
"Ze kan zonder vaderschapstest toch nooit winnen?"
"Daarom zal het deze keer ook maar 5 minuten duren." Hij glimlacht charmant naar me. Ik grijns en smelt kort om zijn knappe gezicht en het vertrouwen dat hij me geeft, waarna ik in een opwelling mijn duim langs het lemmet haal en een pijnlijk gezicht trek.
"Wat is dit voor bureau?" Ik haal mijn bloedende duim boven en na een snelle blik merk ik dat Harry geen lieve aantrekkelijke man meer is. Zijn ogen zijn pikzwart en zijn hoektanden zijn duidelijk zichtbaar als hij hevig in en uit ademt via zijn mond.
"Ga het afspoelen Louis. Nu!" Geen zachte hese stem, maar een bar en laag bevel. Ik doe wat hij zegt en sta op om mijn duim onder de stroom koud water te houden. Man...
"Sh...!" Het is behoorlijk diep en de koude doet ook pijn aan mijn openliggende zenuwen. Di was ook niet de bedoeling. "Wat is er zelfs aan de hand met je?" Ik draai me een beetje om, en haal mijn duim onder het water vandaan om het in mijn zakdoek te leggen. Dat water doet geen deugd. Bloeden dat het doet... Wat voor mes was me dat dan wel niet? "Har?" Ik zoek zijn ogen op, maar hij lijkt bang van iets. Niet van mij, maar eerder van zichzelf. Of zijn eigen reacties... "Harry toe, help me. Het bloedt echt verschrikkelijk." Ik duw mijn rood bevlekte zakdoek steviger tegen de wonde aan. Mijn hoofd duizelt er kort van waardoor ik steun zoek bij de muur. Ik haat bloedverlies. Hij is toch opgestaan. Zijn grote lichaam wandelt traag en beheerst naar me toe om een veel sterkere druk dan ik zou kunnen uit te voeren, op mijn duim toe te passen. "Ik heb geen aids." Even knippert hij onbegrijpelijk waarna ik glimlach en mijn hoofd schudt. Normaal mag je niet aan andermans bloed komen.
"Het moet gehecht worden." Mijn huid schreeuwt als er lucht aan komt doordat Harry het kort bekijkt. Met zwarte ogen en een gespannen lichaam, maar hij heeft me vast.
"Nee, je bent een vampier. Ik ga niet naar het ziekenhuis." Zijn ogen doorzoeken de kamer, en stoppen bij de mijne.
"Ik kan niet doen wat je van me vraagt."
"Wat vraag ik dan?" Ik beweeg kort mijn hand als het begint te druipen en laat die boven de wasbak rusten. Ik snap Harry niet. Zijn gespierde borstkas gaat stevig op en neer terwijl hij zo gespannen is dat hij elk moment kan breken. De vraag is: is het een goede barst of niet?

Wat denken jullie? Wat gaat hij doen?