Link's

65 Reis

De nacht is lang en verrassend koud. Het duurde echt uren voordat ik de slaap te pakken had, ook al praatte ik zachtjes met Har over zowel enorm persoonlijke als grappige onderwerpen. Uiteindelijk heb ik erin toegestemd dat hij me deed slapen zodat ik toch nog een beetje fris op het vliegveld zou verschijnen in enkele uren. Nu het zo ver is, voel ik me nog vermoeid. Harry daarentegen ziet er net hetzelfde uit als anders, gewoon normaal. Ik blijf even in de deuropening staan waardoor een koffer al voorzichtig tegen mijn been aanbotst, Har fronst lichtjes en zoekt een reden door me aan te kijken. Hij vindt die ook als ik hem nog een keer teder kan zoenen. Het gevoel van een zwevende buik met overal tintelingen die een eeuwig verlangen teweeg brengen, zal nooit wennen. Hij glimlacht en geeft me een kneepje in mijn hand. Doordat het vroeg is voor me en ik nog niets gegeten heb, is het absoluut stil in Hars auto. We zijn onderweg naar Niall, hij laat zijn auto ook staan op het vliegveld.
"Wat als ik wel risico moet nemen?" Hars ogen zijn zacht als ze de mijne kort vinden.
"Lou," hij legt een grote hand op mijn bovenbeen, "je verdere leven is veel belangrijker dan een moment of zelfs goal op het veld. Je bent al de beslissende factor geweest, nu is het ook aan anderen." Hij slikt even, ik adem voorzichtig in.
"Wat niet betekent dat je er niet voor moet gaan, maar deze match, is dat echt het allerbelangrijkste om alles voor op het spel te zetten?" Ik ben even compleet stil. Mijn ademhaling staakt waardoor Har me opnieuw een vragende blik schenkt - nee, een bezorgde. Mijn vingers vinden de zijne waarna ik er een kort kneepje in geef, hij heeft gelijk, natuurlijk.
"Ik weet het. Ik kan er niets aan doen." Ik breng zijn hand naar mijn lippen en kus zijn knokkels zachtjes. Hij glimlacht lichtjes en parkeert soepel de auto bij Niall. Mijn pasgemaakte koffer lonkt op de achterbank. Plotseling besef ik me dat deze dingen vaker gaan gebeuren. Iets zit me niet lekker, maar ik denk dan ook kort aan Toby zijn woorden, dat is onvermijdelijk. Harry heeft zijn deur al open gedaan, ik doe hetzelfde. Hij fronst lichtjes en lijkt bezorgd als ik hem een korte blik geef en even inademen.
"Lou," zijn stem is een streling voor mijn gehoor. Ik wil uitstappen maar zijn sterke koude hand houdt me zachtjes vast bij mijn pols. "Geniet gewoon. Zoals je altijd doet." Harry heeft blijkbaar veel veranderd in mijn leven op korte tijd. Het besef druppelt langzaam door waarna ik knik en mijn koffer van de achterbank neem.
"Ik zal af en toe aan je denken" Hij grijnst zijn witte tanden bloot, tevreden met dat antwoord, en knipoogt kort waardoor ik kort lach en achterom begin te lopen bij Niall. Het komt wel goed.

Omdat het een gewoonte is dat mijn slaappatroon doorbroken wordt, ben ik niet knorrig als we over moeten stappen op het vliegveld. Erik geeft zelfs de telefoon waarmee onze fans (en Harry) ons op Facebook en snapchat kunnen volgen, aan mij. Hij overhandigt hem zo plechtig dat ik er om moet lachen. Ik film een stukje van de jongens voor en achter me terwijl we in stappen, en een paar foto's van mensen voor of achter me met wat vragen bij. Daarna belandt het toestel in mijn rechterzak en sluit ik mijn ogen om nog een dutje te doen. Nadeel aan Europa League: je moet echt doorheen heel Europa reizen.

Ik haal mijn neus op als het daar kriebelt en veeg er langs. Bah man, wat is dit? Ik zucht en open mijn ogen om een gierende Niall rechts van me een pak slaag te geven.
"Stop met warme chocolademelk te bestellen zodat je enkel en alleen de slagroom op mijn neus kunt smeren!" Ook Erik en Dele die achter ons zitten beginnen te lachen. Ik veeg mezelf maar af aan het eerste stuk papier dat mijn slaapachtige ogen kunnen herkennen.
"Hij vindt chocolademelk heerlijk, Louis." Ik geef Erik een blik en gooi het servetje naar hem.
"Dan ga jij maar langs hem zitten. Hij eet als een driejarige." Niall hikt nog steeds met een rood gezicht waardoor de oudere Hugo zijn hoofd glimlachend schudt; alweer, inderdaad.
"En je moest toch opstaan." Dat helpt niet Vincent. Ik geef de nieuwkomer een blik en hij draait zich alweer naar voren om zijn gordel aan te doen; we gaan zo dadelijk landen. Spannend, als je het nog geen honderd keer gedaan hebt. Ik gaap nog eens en neem mijn mobiel om die in mijn trainingsbroekzak te steken, veilig achter het kleine ritsje. Als Niall zit te lachen naar zijn telefoon, zucht ik opnieuw.
"Het staat toch niet op snapshit he?" Opnieuw buldert de Ierse stem ongecontroleerd en film ik hem snel met het toestel dat Dele me aanreikt om hem er ook op te zetten. Mooi voor de fans zo. Met een slapende kop en slagroom. Wat zou Harry als negenhonderd jarige ofzo iets er van denken? Niall zou eigenlijk toch bijna volwassen moeten worden als eeuwenoud wezen he. Ik grijns om die gedachte en sta mee op om uit te stappen en weer in de bus te kruipen. Het stadion lonkt op een half uurtje van hier.

We staan het plein te bekijken. Vroeger viel me nooit op dat het gras mooi groen en speciaal gemaaid is. Nu wel. Ik kan er van genieten, het geeft me zin om het veld te betreden. Ik bekijk het stadium en de vorm ervan kort en ga dan mee naar een ander pleintje iets verderop waar we onze namiddag training gaan doen. Het zonnetje is bloedheet vergeleken met dat van Engeland waardoor ik de verfrissende regen al bijna begin te missen. Iedereen is opvallend geconcentreerd voor de match van morgen waardoor er niet veel gezegd wordt tijdens het warmlopen. Mijn gedachten zijn een wirwar waardoor ik me focus op het loopritme en de opwarmingsoefeningen. Mijn enkel voelt stabiel aan.

Het eerste wat ik uit mijn koffer haal, zijn een paar warme dikke pantoffels omdat er geen vloerverwarming is in het afgehuurde hotel, en mijn laptop. Mijn maag knort door het late eten dat nog moet komen en Niall is nog knorriger. Hij had geen ruimte voor voedsel in zijn koffer en komt net naast me zitten met een zak nootjes uit de minibar.
"Past goed in je dieet Horan."
"Dat is zodat ik je morgen kan bijhouden." Hij smakt zoals altijd even smakelijk met zijn mond terwijl hij eet en praat tegelijkertijd. Ik open Skype en merk dat de Ier opvallend aandachtig meekijkt. "Toch niet naar Harry?" Ik schud mijn hoofd en voel mijn buik kort teleurgesteld samentrekken als hij niet online is, maar laat niks merken.
"Phoebe." Hij komt naast me zitten en glimlacht al voordat ik het gesprek met haar aanga. De zak nootjes is zelfs zo snel op dat hij nu verstaanbaar kan meepraten.

Als Niall met zijn volgevreten maag op de pot zit, open ik snel mijn laptop. Ik wil net Skype openen als ik zie dat de punten van mijn laatste examen binnen zijn. O God, dit wil ik echt niet openen. Als ze meevallen is het geweldig, maar ik heb echt geen zin in herexamens. Echt niet, of erger, nog een extra druk jaar. Ik besluit een man te zijn en open de browser om me in te loggen. Mijn hart pompt luid in mijn keel en het bloed tintelt in mijn vingers als ik met lichte zweethanden klik op: toon resultaat. Ik juich letterlijk hardop als ik niets in het rood zie staan. Vol met verse adrenaline en euforie bekijk ik alles grondiger: afgestudeerd met onderscheiding. Beter kon ik niet wensen. Ik bel meteen mam en negeer de datum voorlopig die beneden aan het nieuws staat. Niall komt net de deuropening uit als hij me verwonderd aankijkt.
"Heeft de tegenstander opgegeven?" Ik lach en geef hem een guitige blik.
"Ik ben afgestudeerd." Meteen valt de stevige kerel me rond mijn nek waardoor ik opnieuw lach en zijn felicitaties weg wuif.
"Dan heb je eindelijk met tijd." Ik zucht en knik.
"Inderdaad ja." Niall grijnst en neemt zijn hoofdtelefoon om na een korte stilte door het goede nieuws toch maar naar muziek te luisteren. Ik daarentegen steek mijn oortjes in, mijn hartslag bonkt nog steeds in mijn oren. Harry is online. Alsof ik nog niet opgejaagd genoeg ben door de vele gevoelens. Ik klik op bellen en grijns als het krullerige korte haar en bleekgroene ogen in beeld komen.
"He Louis..." Zijn stem klinkt twijfelend door de grijns op mijn gezicht.
"Moet je me niet feliciteren?" Kort lijkt hij na te denken waarna hij me een sympathieke scheve glimlacht schenkt en zijn hoofd schudt. "Ik ben afgestudeerd met onderscheiding." Harry lacht en klapt in zijn handen voor me, het is moeilijk te zien waar hij zich juist bevindt. Niall tegenover me heeft zijn blauwe kijkers gesloten en knikt zachtjes mee met tonen die ik niet hoor. Ik kijk weer naar de bruinharige man op mijn beeldscherm.
"Wauw, Louis, dat is geweldig!" Ik knik en bestudeer hem dan grondiger. "Ben je alleen op een kamer?"
"Zou dat dit gesprek beïnvloeden?" Ik trek grijnzend een wenkbrauw op en kijk kort opnieuw bovenaan het beeldscherm uit. De Ier is bijna in dromenland. "Ik ben met Niall, hier." Het laatste gooi ik er toch maar achteraan om dubbelzinnigheden te vermijden, de vampier had het ook gemerkt. Zijn ogen hebben een bepaalde uitdrukking en hij heeft een opkomend linker kuiltje.
"Hoe laat is het daar?" Ik wil de klok op de pc bekijken, maar dat heeft weinig zin dus bekijk ik mijn mobiel.
"Een uur later dan bij jou. Wat betekent dat je de match morgen niet moet vergeten!"
"Moet ik echt kijken? Wie zegt dat ik een voetbalfan ben?" Ik leun achteruit in de hoofdkussens en geef hem een nadenkende blik.
"Als je een fan van mij bent, moet je Styles." Als ik een bel hoor gaan op de gang als teken dat we beter zouden gaan slapen, kijk ik weer kort naar Niall, hij slaapt als een massief blok dat ik dadelijk weer kan verplaatsen. "Of zie je me niet graag spelen?" Ik glimlach als hij door heeft dat de zin verder gaat dan de voetbal.
"Ik kan niet wachten tot je terug bent." Even is het stil, maar hij straalt, net als ik. "Ik ga je laten doen Lou, blijf kalm morgen. Ook al is het niet wat je zou willen." Ik zucht en knipoog dan.
"Voor jou speel ik altijd net dat tikkeltje harder. Slaap wel, ofzo." Ik frons kort en zwaai als hij het gesprek beëindigt met een grijns. Ik zucht en ruim op. Mijn lichaam hijst zichzelf in slaapkledij waarna ik mijn tanden poets en Nialls deken wegneem. Ik kreun zachtjes als ik het zware en grotere gespierde lichaam van de Ier maar ook mijn beste vriend de paar meter verplaats tot hij in bed ligt. Als het deken over hem ligt en hij zich tevreden omdraait, kan ik zelf ook proberen te gaan slapen. Fit zijn voor morgen is belangrijk.