Link's

7 Afspraak 2

16u12
"Dus, hoe noemt die adviseur van je?" Mijn moeder draait zich geïnteresseerd naar me toe als ze de kookpot op tafel zet en me een berg aardappelen opschept.
"Harry nog wat. Je zou me beter wat tips geven qua welke firma kiezen in plaats van te focussen op die man." Lottie trekt haar wenkbrauwen omhoog en drinkt van haar glas water waarna ze haar mond eindelijk open doet.
"Nike heeft altijd mooie kleding."
"Maar niet duurzaam en uniek." Het is stil aan tafel.
"Ik denk dat dat moeilijk is in een geglobaliseerde wereld, schatje." Ik schud opnieuw mijn hoofd.
"Het moet kunnen. Toch zeker ecologisch verantwoord." Ze stemmen allemaal met me in waarna ik help brainstormen voor de inrichting van Lottie haar nieuwe (door mij betaalde) studentenkamer. Ze verdient er eentje na zolang in een slecht huis geleefd te hebben. Net zoals mijn moeder een beter huis verdiende. Een plek waar je je thuis voelt is zo belangrijk.

18u35
Veel te vroeg zoals elke keer belt mijn lange adviseur aan en laat ik hem binnen. Zijn emerald ogen gaan verkennend over mij heen waarna hij mee naar de tafel loopt en plaats neemt.
"Iets drinken?" Ik vraag het louter uit beleefdheid en dat lijkt hij door te hebben. Als hij opkijkt, merk ik aan zijn blik dat hij hetzelfde denkt als mij.
"Nog niet, dankjewel." Ik pers mijn dunne lippen tot een lijn en ga dan tegenover hem zitten.
"Wat heb je gevonden?" Ik leun dichterbij over een tafel heen om op zijn (eigenlijk mijn) papieren te kunnen meekijken.
"Er blijven drie bedrijven over. Ik denk dat je zelf best hun meegestuurde folders en brief leest." Zijn hese stem klinkt niet oprecht en ik weet niet of dat aan mij ligt of niet. Het lijkt alsof hij niet open met me wilt zijn, niet zichzelf kan zijn. Ook al merk ik zelf op dat mijn naar hem toe leunende houding vriendelijk en hartelijker is dan nodig. Zijn vingers zoeken naar het juiste document doorheen een mapje.
"Stoort het bij je thuis niemand dat je 's avonds laat nog gaat werken?" Zijn houding bevriest kort waarna ik slik. Mijn nieuwsgierigheid is moeilijk tembaar, dat weet hij nu dus ook, maar zo'n verkeerde vraag om hem wat losser te krijgen was het nu ook weer niet. Zijn ogen vinden twijfelend de mijne waarna hij zijn schouders kort op haalt, verlegen om het persoonlijke aspect.
"Ik ben alleen thuis dus neen."
"Dat kan niet!" Mijn reactie is zo snel dat ik Harry kort zie grijnzen om dan glimlachend achteruit te leunen en me uitdagend aan te kijken.
"En waarom niet?"
"Je hebt geld, het uiterlijk, misschien het karakter..." Ik trek vragend mijn wenkbrauw op.
"Klopt."
"Dan kan ik enkel bedenken dat je vreselijk bent in de liefde bedrijven maar goed." Oh, nu heb ik zijn oprechte aandacht wel. Misschien komt dat ook omdat je zo'n dingen niet zegt tegen een vreemdeling natuurlijk. Met twee blinkende emerald kleurige oogjes kijkt hij me niet verbaasd maar eerder geamuseerd aan. Hij pikt dit van mij.
"Laten we niet vergeten dat jij even alleen bent." Zijn vingers willen terug naar de documenten grijpen maar mijn blik houdt de zijne te stevig vast.
"Ik heb geen tijd en ben beroemder, dat is anders."
"Wie zegt dat ik niet beroemd ben in de financiële wereld?" Ik denk na voor een goed antwoord, maar kan er niet opkomen.
"In de financiële wereld is niemand super beroemd. Tenzij je miljardair bent maar dan zou je hier niet zitten." Ik staar de glimlachende man met scheve pretoogjes aan als hij niet meteen antwoordt maar wel zijn tong over zijn volle lippen haalt. "Wat doe je in je vrije tijd?" Voor even denkt hij eraan dat hij aan het werken is, ik zie het in zijn ogen maar als hij van de stapel documenten naar mij kijkt met een onschuldige blik weet ik dat ik hem aan mijn kant heb. "Ben je ooit naar een voetbalwedstrijd geweest?" Opnieuw schudt hij zijn korte maar volle haren en krijg ik de nieuwsgierige blik toegezonden. "Wat doe je hier dan?"
"Jou helpen." Ik schud verbaasd mijn hoofd.
"Je moet eens mee naar een match leren kijken." Ongelofelijk dat hij in de voetbalwereld zit maar nog nooit een live match beleefd heeft. "Morgen speelt een goede vriendin van mij, jij gaat mee kijken. Als de sport je uiteindelijk niet bevalt heb je dan toch nog vrouwelijk schoon gezien." De rimpels rond zijn ooghoeken verraden de grijns op zijn gezicht. Hij is ontspannen en dichter naar me toe geleund. Zijn opvallend brede schouders komen bijna voorbij de mijne.
"Is dat hoe jij er over denkt?" Zijn emerald groene ogen proberen het subtiel aan te pakken maar het lukt hem totaal niet. Ik lach om zijn zo gezegd goede vraag.
"Ik ben te verliefd op de sport om dan naar iets anders te kijken." Zijn wenkbrauwen gaan ongelovig de hoogte in waardoor ik weer lach.
"Ik houd je in het oog morgen, Louis." Mijn naam krijgt plotseling een hees en opwindend randje door Harry's stemgeluid.
"De bal, die houd je morgen in het oog, ja." Hij glimlacht mysterieus en schudt kort zijn hoofd waarna zijn schouders omhoog gaan en hij onopvallend de stapel papieren voor mijn neus schuift. Ik kijk hem zuchtend aan, maar zijn blik staat terug serieuzer waardoor ik me verplicht voel om toch maar te doen wat van me verlangt wordt.

En? Het verhaal begint een beetje op gang te komen...