Link's

59 Vroege liefdesnestjes

Het voelt enorm vroeg aan de volgende morgen. Mijn ogen zijn dik en zwaar, maar toch sta ik op. Als mijn maag rammelt, besef ik wat ik ruik: eieren, pannenkoeken... Meteen sta ik op. Harry staat net wat om te draaien als ik mijn armen rond zijn stevige lichaam sla, hij had me vast horen aankomen.
"Ook een goedemorgen." Ik glimlach en gluur stiekem langs die brede schouder naar de gevulde pan. Ik zie eieren en pannenkoeken, zoals ik al dacht.
"Hoe kom je daar zelfs aan?" Hij glimlacht duister en maakt zich van, me los door een bord te nemen en op te scheppen.
"Vriendelijke onderburen." Ik ben verbaasd en eigenlijk geloof ik het menselijke deel niet helemaal, maar toch neem ik het gigantisch gevulde bord aan en begin ik te eten, het is heerlijk.
"Man, dit is echt goed." Harry grijnst charmant en gaat tegenover me zitten zodat ik perfect naar zijn schoonheid kan/moet kijken.
"Weet je," Ik eet mijn mond verder leeg, "vanavond ga ik bij mam eten. Ik weet niet of je mee wil als wat dan ook? Niall ging soms ook mee." Zijn blik schuifelt naar mijn bord en dan terug naar mij. Hij heeft een open blik en is duidelijk ontspannen en zichzelf.
"Als ik niet zou moeten eten, zou ik het doen...maar mijn vampierkant is te overheersend voor een heel diner." Hij glimlacht lichtjes als hij wat alcohol drinkt. Ik heb zo'n zin om hen aan te raken, en dat kan ik niet. Het is een marteling.
"Snap ik." Denk ik. Het klonk naïef en dat is het ook aan Hars verbrede glimlach te zien.
"Binnen twee dagen vertrekt het vliegtuig naar Moskou om te spelen voor de Europa League, ik ga sowieso mee, al speel ik niet. Je zult me moeten missen dan." Hars glimlach is verdwenen, maar die verschijnt snel terug door mijn uitdagende blik.
"Dan zal ik nu moeten genieten zeker." Ik lach en sta op om mijn bijna lege bord op te ruimen. Als ik me wil omdraaien on me aan te kleden, voel ik koude vingers bij mijn buik die me plagerig tegenhouden. Ik grijns en biedt even weerstand, ook al ben ik geen partij voor de vampier. Hij kust mijn hals en probeert me zo voor zich te winnen. Ik lach opnieuw en draai me nu wel om. Zijn ogen blinken naar me, maar ik weersta en loop richting slaapkamer.
"Ik zal me maar eens omkleden dan." Ik hoor een grom en grijns, maar ben verbaasd als ik twee seconden later zijn ademhaling bij mijn oor hoor. Het is heet en zwoel zo tegen elkaar als onze lippen elkaar spontaan opzoeken en verorberen.
"You tease." Hij bijt op mijn onderlip waardoor het kippenvel over mijn lichaam heen trekt. Als hij me laat gaan, is dat met moeite. "Ik zou je ook goed kunnen trainen hier." Zijn stem is hees en doet me verlegen lachen in mijn eigen slaapkamer. "De beste conditie van allemaal." Hij blijft staan, maar toch loopt mijn hoofd warm aan en durf ik hem niet recht aan te kijken terwijl ik me volledig omkleed.
"Daar twijfel ik niet aan." Eenmaal omgekleed blijft hij gewoon in de deuropening staan, als een wegversperring. Een godverdomme mooie wegversperring. Zijn donkere krullen en licht groene ogen zijn absoluut onweerstaanbaar als hij begint te grijnzen. Zelfs zijn tanden zijn natuurlijk wit.
"Kom ik er zonder paswoord wel langs?" Ik glimlach naar hem en sla mijn armen rond zijn nek, proberend hem af te leiden, maar dat weet hij ook.
"Hangt er van af hoe overtuigend je bent." Zijn volle lippen zijn enorm dicht bij de mijne. Als zijn tanden kort zijn onderlip vinden, voel ik mijn arme hart een slag over slaan.
"Ik weet niet wat je bedoelt." Har glimlacht verleidelijk terwijl ik het domme kalf speel en hem zachtjes in zijn hals kus. Wetend dat hij wel een stootje kan incasseren bijt ik hem, recht bij een ader. Mijn botte tanden hebben uiteraard niets gedaan. Hij kreunt zachtjes terwijl ik zijn grote vriend tegen mijn heupen aan voel duwen. Zijn rug is gespannen. Verwonderd door de reactie kijk ik hem aan, zijn blik is veel donkerder.
"Is dat voor een vampier een normale reactie?" Het klinkt onschuldig. Als ik niet naar de training moest, had ik hem allang van zijn inmiddels spannende onderbroek verlost.
"Absoluut. Elkaars bloed drinken tijdens seks is het absolute toppunt van genot. En vrouwen worden er zwanger van." Hij fluistert het heel intiem, maar met een speels accent waardoor mijn mondhoeken bij dat laatste omhoog gaan.
"Niet dat wij ons daarom zouden moeten inhouden." Harry lacht luid waardoor een goed gevoel door mijn lichaam heen trekt. Ik glip langs hem voorbij en neem mijn telefoon en de autosleutels al. Harry weet zelf ook dat het hoogtijd is om te vertrekken. Ik wandel zonder enige aarzeling met rasse schreden naar dat oersterke lichaam en kus hem nog snel, veel te kort en met te veel verlangen waardoor hem loslaten moeilijk is. Bij hem voelt alles zo wonderbaarlijk vanzelfsprekend en aangenaam. Hij zwaait me met twee vingers uit en ik sluit dan toch de deur. Een extra vroege training kan geen kwaad als ik nog fit wil geraken.

Als het tijd is, vind ik het moeilijk om me van mijn stoel los te maken en een handdoek en een zwembroek te nemen. Ik doe het uiteindelijk toch en merk wanneer ik mijn kamer uit kom dat Harry er ook nog staat.
"Ben je er straks ook nog?" Hij komt dichterbij staan dan mijn hart even aankon. Ik voel zijn macht en tederheid als hij zijn volle lippen beweegt.
"Daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb ook honger." Ik weet niet echt hoe ik daar op moet reageren, dat klonk serieus.
"In de zin van - geen menselijk eten?" Hij knikt kort. Ik zucht en knik dan traag.
"Oké. Ik ga vertrekken." Mijn schoenen zitten nog om mijn voeten heen gebonden als ik een pas dichterbij neem. Hij lijkt weer zo afstandelijk. "Wat is er toch met je, Har?" Hij is even stil als onze gezichten een centimeter van elkaar af zijn en zijn oogkleur donkerder wordt.
"Zoals ik zei, ik heb honger." Deze keer klonk het zachter terwijl hij het prevelde en zijn armen om me heen sloeg. Hij doet een poging om dichterbij te komen, maar ontspant zich niet.
"Oké." Ik antwoord met hetzelfde. Hij is sneller dan mij om me een afscheidszoen te geven waarna ik hem nog een kus op zijn wang geef en hem loslaat om de autosleutels te nemen en te gaan.

Ik kom net na Jan aan en ga met hem Nialls huis binnen. Voor hem lijkt het onwennig, ik ken de weg hier compleet van buiten. Dele en Eric lachen me toe als ik mijn shirt uittrek en enkel in een zwemshort het water bekijk. Het ziet er goed uit. Dele gooit een bal naar Jan terwijl Niall het net opzet zodat we volleybal kunnen spelen. Ik probeer niet aan mijn enkel te denken als ik in het water stap terwijl ik Toby, Jan en Eric bekijk als tegenstanders. Een gezellig potje zal toch geen kwaad kunnen? Het is tenslotte water. We beginnen snel en het gaat goed. Ik smash en durf met mijn rechtse mindere voet ook enkele goede trappen te geven, maar team Jet is ouder en slimmer. Ik grommel dan op Dele als we steeds verder achter komen te staan.
"Hebben jullie nog wel zin om te spelen?" Eric lacht om zijn eigen opmerking als hij onze gezichten bekijkt, wel, Niall verroert zich eigenlijk niet; hij maakt zich als koele verdediger ook nooit druk in zulke dingen. Het is een kwaliteit van hem, maar dat betekent niet dat ik en Dele niet met wraak gevulde ogen het spel verder gaan spelen. Niall wil net opslaan als ik ze doe stoppen. Kramp op een slechte plaats.
"Wacht, volgens mij vind mijn enkel dit niet leuk." Ik hink naar de kant en leg mijn linkerbeen op de koude vloer.
"Zullen we er gel over doen en een verband? Kan je staan?" Jan neemt meteen de leiding, zoals hij dat ook doet op het veld. Hij klinkt kalm, en dat is nodig want mijn hart gaat enorm luid. Ik had een kans om nog een wedstrijd in de Europa League te kunnen spelen, en nu is die misschien weg. Dele helpt me zwijgend overeind. Ik probeer een rondje te draaien en besef dat de enkel opnieuw lichtjes overrekt is. Met steun van hem kan ik pijnlijk stappen en geef ik de beduusde mannen een blik.
"IJs, zalf en steunverband, het komt wel goed." Ze lijken niet meteen overtuigd en dat ben ik zelf ook niet, maar het moet goedkomen.
"Louis, je had het niet moeten forceren. En dat moet je nu ook niet doen." Dele fluistert het vriendschappelijk en vooral bezorgd in mijn oor.
"Het is oké Del. Eigen schuld, dikke bult." Hij knikt zwijgend, beseffend dat ik net zijn koosnaam gebruikt heb door de ernst van de situatie.
Niall komt terug met volle armen. "Hier is je ijs, ik breng je naar huis. Blijven jullie maar hier, maar niets uit de koelkast halen!" Hij klinkt streng en ik glimlach kort om het laatste. Zelfs in onverwachte omstandigheden denkt hij aan zijn voedselvoorraad. Ik stap traag en licht mankend naar Niall's auto die gelukkig achteraan geparkeerd staat. De pers weet dat ze hier niets te zoeken hebben, maar je weet het nooit. Ik wacht tot hij de auto open klikt zodat ik kan instappen en het ijs op mijn voet kan leggen. Als de blonde Ier gaat zitten is hij doodstil, iets wat hem nooit overkomt.

Onze ambitieuze Louis...