Ik reken af en voel me schuldig als Harry de volle tas moet dragen, maar mijn manken is nog steeds even erg waardoor ik ook niet echt de mogelijkheid heb om hem te helpen.
"Hoe laat gaan we morgen eigenlijk naar Adidas?" Harry kijkt me zijdelings aan terwijl hij een banaan eet en auto rijdt. Tegelijkertijd. En dan durft hij me nog aan te kijken.
"Ik kom je om acht uur 's morgens halen."
"Ga je in pak?" Harry knikt, ik besluit meteen om geen pak aan te doen. Ik wil een eigen identiteit hebben. Het is even stil in de auto, maar uiteindelijk zing ik toch mee met de radio, ondanks de gekke sfeer. Harry kijkt dan ook kort zijdelings naar me, om dan naar huis te rijden en de tas mee boven neer te zetten. Ik wijs hem op zijn boekje dat nog op tafel ligt. Hij bekijkt zijn horloge.
"Kunnen we niet nog een film kijken?" Ik haal mijn schouders op en stem in, waarna ik met een zak ijs naar een horror film zit te kijken. Samen met hem.
"Eigenlijk is dit echt niet mijn soort film." Harry grijnst en beweegt de muis over het scherm.
"Het is gewoon een slechte horror film." Ik schud mijn hoofd en lach.
"Ze zijn allemaal zo slecht dat ik er niet van slaap, of er over droom." Harry grijnst en zet het dan toch af.
"Is er iets waar je helemaal niet tegen kan dan?"
"Geesten." Het komt er snel uit. "Die angst maakt me helemaal gek." Harry fronst kort en grijnst dan terug.
"Onthouden. Geesten bestaan niet Lou."
"Paranoïde mensen wel." Hij lacht, ik leg de laptop weg en geef hem een blik waardoor het hese geluid afneemt.
"Als stoere sportman ga je wel mensen van twee meter omduwen en bevechten, maar een beetje fantasie..." Ik grijns en geef hem plagerig een duw.
"Ieder heeft wat." Hij stemt mee in en verplaatst zich liggend wat.
"Waarom draag je vandaag zelfs een pak?" Even gaat zijn blik van de plaats voor zich naar mij.
"Had ik zin in."
"Onzin." Ik glimlach en bekijk nadrukkelijk mijn joggingbroek.
"Dan geloof je het niet he. Misschien vinden sommigen dat wel aantrekkelijk." Zijn hese stem en groene ogen kijken me even nadrukkelijk waardoor ik grijns en de natte zak ijs naar zijn hoofd gooi.
"Maak je geen illusies. Zorg maar dat je aan een vriendin geraakt dan."
"Wie het zegt hier." Ik grijns en verplaats me dichter naar hem toe.
"Wel, ik kan zeggen dat ik aan al mijn noden kom. Of dat bij jou ook zo is?" Ik lach als hij zijn wenkbrauwen omhoog trekt en glimlacht.
"Wel, en anders dan help je me wel aan contacten of niet?" Ik lach en ga op mijn rug liggen.
"Aan zulke dingen doe ik niet mee hoor."
"Maar wel aan plotseling mensen kussen." Zijn groene ogen bestuderen me grondig, plagerig waardoor ik overeind kom en mijn borstkas tot bijna tegen de zijne aan duw.
"Alsof jij dat zo erg vond. Een kus is een kus, right? Of het nu van een man komt of van.." Harry lacht, zijn adem belandt in wolkjes over me heen.
"Is dat wat je denkt? Dat ik wanhopig ben en het daarom niet erg vind?" Zijn gezicht nadert het mijne waardoor ik even blokkeer, maar mezelf snel herstel. Zijn lippen draaien om de mijne heen. Alsof hij me gaat zoenen, maar het net niet doet. "Ik ben beter dan dat Louis." Hij glimlacht ondeugend en komt dichterbij waarna hij me achteruit duwt totdat ik op mijn rug lig en pas terug weet hoe ik moet ademen.
"Wel, ik zal je aan iemand helpen."
"En. Waarom zou je dat doen?"
"Je lijkt me gewoon eenzaam.." Mijn ogen bestuderen zijn lichaamshouding. Het grote lichaam is naar beneden gericht, waarna hij omhoog kijkt en stopt met, met zijn vingers aan zijn broek te pulken.
"Misschien wel ja." Even is het stil waarna Harry traag opstaat. "Ik ga nog even naar huis." Zijn blik belandt op hoe ik op de bank lig, maar ik kom toch overeind. "Ik kom later nog wel terug, als je de deur open laat. Dan moet ik morgen niet zo vroeg opstaan." Hij glimlacht half in het donker. Ik was even vergeten dat hij zo ver woont, maar zijn lange lichaam en die glimlach in het donker lijken ook wat met me te doen. Ik voel een rilling over mijn rug en mank dan naar de keuken.
"Vergeet je boekje niet." Ik glimlach plagend en duw het in zijn grote handen.Wat voor geheimen zouden daarin staan?
JE LEEST
Link's
FanfictionHeen en weer geslingerd worden tussen het heden en het verleden. Heen en weer geslingerd worden tussen droom en werkelijkheid. 'want tusschen droom en daad/ staan wetten in den weg en praktische bezwaren, / en ook weemoedigheid, die niemand kan verk...