Link's

79 Verrassing

Eenmaal voor de lift met een enorme grijns op mijn gezicht, geef ik Harry een blik. Ik weet niet wat hij precies denkt, het is moeilijk af te leiden. Als de deuren open gaan staan we allebei netjes naast elkaar, als ze zich sluiten schrik ik me te pletter als Harry's lippen zich ineens op de mijne bevinden. Op die manier kan hij mijn hart ook wel sneller doen slaan, ja. Verrassing twee. Ik begin te lachen, ondanks dat hij me passioneel verdere kusjes geeft in mijn nek.
"Dat had ik niet zien aan komen."
"Ik weet hoe dat voelt." De groene ogen die blinken onder de bos krullen doen me half grijnzen. "Je houdt toch van verrassingen, niet? Houdt het je lange leven wat spannend...?" Hij grijnst en knik dan beamend waarna we uit de lift stappen en ons naar buiten begeven.
"Jij slaagt daar altijd opvallend goed in." Ik merk dat hij de neiging heeft mijn hand vast te nemen en die onderdrukt door deze in zijn broekzak te steken.
"Maar...vind je dat leuk?" Ik geef hem een schuine blik doordat we beiden aan een andere kant van Harry's auto staan; ik links en hij rechts. De auto maakt geluid als hij hem opent en instapt om daar verder te praten.
"Meestal wel. Dingen als deze zou je op voorhand wel even kort mogen vermelden." Hij geeft me een enorm schaapachtige maar ook lieve glimlach en klikt dan zijn gordel vast, omdat het moet waarschijnlijk. Ik weet niet wat een vampier kan doden, maar een verkeersincident waarschijnlijk niet.
"Dingen als deze gebeuren waarschijnlijk nog even niet, maar ik zal er proberen aan te denken, als ik niet je fles whisky leeggedronken heb en dan dingen besluit." Harry grijnst kort, hij kan zijn waardering van mijn waarachtige humor niet verbergen, het doet me ook grijnzen.
"Oké, wel." Voor een keertje is hij degene die niet weet hoe hij moet reageren waardoor ik triomfantelijk voor me uitglimlach. Na ongeveer een radioliedje begint hij weer te praten met zijn zalige hese stem. Het is echt een streling voor het oor; misschien moet ik terug verhaaltjes-voor-het-slapengaan invoeren, maar dan de volwassenenversie, en liefst niet iets dat erotiek opgevat kan worden; dat is nog een gat in de markt. "Hoe laat was je training ook al weer? Ik moet nog even langs mijn huis stoppen voordat ik iemand zijn keel per ongeluk openrijt." Ik glimlach onwillekeurig bij de waarheid in zijn woorden, en hoe hij dat zomaar vertelt, alsof hij op koffieklets is bij een vriendin. Dit is de Harry die ik wou hebben, de ontspannen schat.
"Van drie tot vijf, en dan van zes tot acht." Het is maar recuperatietraining, maar ik wil echt wel op die massagetafel gaan liggen, en het is trouwens ook verplicht dus veel keuze heb ik niet. "Hoelang duurt je maaltijd ongeveer?" Ik heb voorlopig zelf nog wel eventjes genoeg, maar het is twintig voor één en ik wil nog wel wat vezels binnen hebben voordat ik ze weer ga verbranden.
"Hooguit een minuut." Hij grijnst op een charmante manier, maar mijn gevoelens reageren er weinig op omdat we nog steeds over bloed praten.
"Top." Eenmaal bij zijn door bomen beschutte huis, neemt hij wel mijn hand beschermend vast als we via de achterkant naar binnen gaan. Zijn hand is ijskoud, maar het voelt wel enorm fijn aan zo. Alsof mijn kleinere handen perfect in zijn reuze handen passen, zonder de andere te discrimineren. Deze keer bemoeit zijn broer of die zijn vrouw zich niet onmiddellijk met ons, het doet me tevreden zuchten en Hars hand nog net iets steviger vastnemen. Eenmaal in de keuken geeft hij me toch een ongemakkelijke blik en laat ik zijn hand los.
"Ik heb liever dat je dit niet ziet." Ik knik begrijpend en geef de ruimte een blik.
"Dan ga ik wel even in de hal op dat bankje zitten." Harry glimlacht, de opluchting is leesbaar in zijn bosgroene ogen. Hij wil nog steeds niet dat ik zijn ware aard zie omdat hij het zelf niet helemaal oké vindt. Heel erotisch of spannend is het waarschijnlijk ook niet, eerder misselijkmakend. Ik ga zitten in de schommelstoel in de hal en merk op dat ik totaal geen internet heb hier. Stom bos. Ik zucht en probeer niet aan verkeerde en vergezochte dingen te denken, maar heel simpel is het niet. Om mezelf relaxt te houden heb ik er voor gekozen het bloemenperk vooraan te analyseren tot Harry weer naast me komt staan.
"Ken je veel van bloemen?"
"Absoluut niet." Ik grijns en sta opgelucht op. "Gaan we nu naar mijn huis om te eten?" Harry knikt glimlachend, ik sla spontaan mijn arm rond zijn middel als hij uitnodigend zijn arm voor me opent om mee richting de auto te wandelen. Als lief gebaar kust hij mijn slaap en voel ik de vlindertjes in mijn onderbuik wakker worden. Misschien is dit toch wel wat ik wil.