Link's

1 Kennismaking

"Dat was echt zo indrukwekkend!" Ik grijns naar mijn blonde vriend en neem de half natte handdoek, die onhandig om mijn schouders hangt, kort vast als hij me een bemoedigend klopje geeft. Een man die tegen de muur leunt met nonchalant zijn handen in zijn zakken trekt kort mijn aandacht.
"Goed gedaan, Louis. Ik verwacht jou voor de pers." De coach glimlacht tevreden naar me. Ik gooi genietend mijn hoofd in mijn nek en lach door een rare blik van Niall. Mijn handdoek vindt snel zijn ontbloot bovenlijf waardoor er een petsgeluid ontstaat. De man slaat op de vlucht voor me, maar ik haal hem snel in bij de douche. De meeste teamleden staan zich zelf al af te spoelen.
"2-1 tegen West-Brom, ik kan het niet geloven!" Iedereen is bezig over onze winst, en mijn fantastisch doelpunt natuurlijk. Ik heb uren geoefend voordat ik hem met zo'n mooie omhaal in de netten kon schieten! Uren in het gras gebeten en gevloekt, de gedachten alleen doen al pijn. Het koude water verkoelt mijn bezwete huid onmiddellijk. Ik sluit mijn ogen en laat het water over me heen komen, wat een leven heb ik.

"Louis Tomlinson! Louis!" Ik hoor overal mijn naam die wordt geroepen door de hongerige pers. Ik glimlach beleefd in mijn hemd en stap naar mijn vaste klant toe. Iemand die rustiger en begripvoller is dan de andere sportjournalisten.
"Reno." Ik glimlach iets breder naar hem en knik als teken dat hij kan starten.
"Hoe voel je je na dat geweldige beslissende doelpunt?!" Zijn stem is luid en enthousiast. Ik houd mezelf in uit pure beleefdheid voor mijn tegenstanders die vast even hard werken voor hun dromen. De schuld van de mediatraining speelt ook mee uiteraard.
"Wel, het was fijn om de bevestiging te krijgen dat niet alleen mijn, maar ook het werk van de hele ploeg loont. We hebben enorm hard gestreden. Deze 3 punten zijn voor de fans en hun voortdurend geloof in ons." Ik wijs kort naar de camera en richt mijn blik dan weer op mijn interviewer.
"De volgende match tegen Middelsbrough kan na dit toch geen probleem meer zijn?" Ik schud kort mijn hoofd, de druk van de buitenwereld is altijd zo groot.
"Elke match is anders. Ik kan je enkel vertellen dat we verder blijven trainen en vechten voor de drie punten." Ik doe teken dat het voldoende is. De bewaker achter het hek knikt gelukkig snel en glimlacht naar me.
"Bedankt voor je tijd, Louis. Geniet nog van jullie overwinning." Ik onderdruk beleefd een grijns en verplaats me wandelend de spelerstunnel uit. Mijn teammaten glimlachen als ze me zien, omwille van het gemaakte tweede doelpunt natuurlijk. Ik glimlach onbewust terug terwijl mijn blauwe ogen de omgeving af scannen, op zoek naar bekend volk.
"Louis!" Een vrolijke stem kirt enthousiast in mijn oor. Ik glimlach naar de bruinharige dame en kus vluchtig haar wang als ze me omhelst.
"Was ik geweldig of niet?" Ze knikt grijnzend en laat haar arm van mijn middel af glijden.
"Ik zei toch dat je naar de goal moest kijken om te kunnen scoren!" Ik schud mijn hoofd en loop alvast richting mijn auto. Gelukkig is dit een stuk waar de pers niet kan komen.
"En hoe vaak scoor jij zo?" Maria lacht haar tanden bloot. Ze is veruit de leukste uit het vrouwen voetbalteam van hier.
"Ik sta in de verdediging, aap." Mijn ogen geven haar de Tomlinsonblik net voordat we instappen in mijn auto. Er is genoeg comfort aanwezig om het aangenaam voor me te maken, maar daar stopt het ook. Net als ik de sleutel omgedraaid heb, wordt er op het raam getikt. Een fan kan het niet zijn... Chrissy. Ik zucht inwendig maar glimlach naar de rondborstige blonde als ik het raampje open doe.
"Hé, kanjer. Ik heb vanavond niets te doen als je zin hebt...?" De gedachte aan vorige keer doet me hongerig even mijn blik verplaatsen over haar lichaam waarna ik terug naar haar opgemaakte gezicht kijk.
"Ik stuur misschien wel." Als ze kinderachtig giechelt en een kushand werpt draai ik het raam terug toe, glimlach ik nep en rijd weg. Maria begint te lachen zodra we uit dit complex zijn.
"Je kan haar niet uitstaan en toch...?" Ik schud mijn hoofd en zet mijn tanden op elkaar.
"Je ziet zelf ook wat ze een man te bieden heeft." Ik bijt kort op mijn onderlip maar stop er al snel weer mee.
"En wat niet ook, ja." Ik schud grijnzend mijn hoofd en loer even vanuit mijn ooghoek naar de lachende vrouw. Een ware vriendin. "Heb je nog plannen voor vandaag?"
"Studeren." Ik zucht inwendig en richt mijn blik terug op de weg. Ik snap soms niet waarom ik zo'n studie als handelsingenieur gekozen heb, maar ik combineer het toch maar met mijn voetbal. "Daarna thuis even helpen en dan door naar mijn les van 8 tot 10." Het verbaast Maria niets dat mijn dag zoals altijd goed gevuld zit.
"Het is bewonderingswaardig wat je doet. Ik ben blij dat ik mijn diploma heb." Een enthousiaste ergotherapeut is ze helemaal. Momenteel werkt ze enkel op vrijdag om ervaring op te doen. Topsport is altijd nummer één geweest bij haar. Door wat geluk in het leven werd ze ook nog rijkelijk gesponsord door een rijke oom.
"Het is mijn laatste jaar, normaal gezien." Ik geef knorrig wat gas bij als het stoplicht op groen springt en draai af naar rechts. Maria haar huis is normaal, buiten dat het aan de grote kant is voor twee personen. "Uitstappen maar, oudje." Ik lach naar haar, aan die benaming is ze al gewend aan het raken. Ze kust vluchtig mijn wang en veert dan de autostoel uit. "De groeten aan Wayne." Ze knikt, doet de deur voorzichtig toe en zwaait dan voordat ze elegant haar oprit oploopt. Het is fijn hoe ze mijn gierigheid en voorzichtigheid met spullen waardeert. Echt gierig kan je het niet noemen, eerder bezorgd. Als er iets met mijn zuur verdiende auto gebeurde... Letterlijk zuur. Het melkzuur in je benen tijdens een enorm zware training dat aansleept tot een kramp die je tot op de grond trekt is niet het fijnste werk. Het voetballen zelf wel. De sensatie van de ploeg en supporters, de nodige techniek, passie en teamwork. Het geeft me kippenvel als ik er aan denk. Mijn auto parkeer ik netjes in de parkeergarage van mijn appartement waarna ik lui op het liftknopje duw en me mentaal voorbereid op een paar uurtjes studeren, zelfs na die magnifieke goal van daarstraks.

[Ik weet het, veel beschrijvingen maar dat is even nodig om het leven van Louis in een bepaalde context te plaatsen. Reacties mogen altijd!]