Link's

6 Adempauze

6.45u
"Opstaan luilak!" Ik roep luid doorheen mijn verdieping, hopend dat de blonde jongen zichzelf eindelijk zo ver krijgt om op te staan, hopelijk zonder kater. In ieder geval liggen er al pijnstillers en een grote fles water klaar voor hem. De beste remedie is drinken en die uitdrogingsverschijnselen uitroeien. Ik drink als sporter zelden alcohol, al smaakt het me wel enorm goed als ik het dan toch nog eens doe. De twee shakes staan klaar. De havermout gaat met meer tegenzin binnen vandaag, maar gelukkig gaat de halve liter drank en nog wat isotone sportdrank er beter in. Halverwege mijn ontbijt schuift Niall met kleine oogjes mee aan. "Kater?" Het komt er tussen neus en lippen door uit waarna hij zijn hoofd schudt.
"Je hebt alles voor me klaar gezet. Wat moet ik zonder jou lieverd!" Ik grijns en gooi mijn lege flesje naar hem, niet dat hij problemen heeft met dat op te vangen. Niall's balgevoel is uitstekend getraind. "Heb je nog lang geleerd?" Deze keer is het een serieuze vraag en zucht ik kort vermoeid bij de gedachte aan gisterenavond. "Wel, het was eenzaam zo tot elf uur. Maar met een training, waar we nu best voor vertrekken zo vroeg, kan je niet veel langer opblijven."
"Rust is essentieel." Ik knik en veeg nog eens door mijn ogen waarna ik mezelf bijeen raap en met de autosleutels in mijn hand naar de lift loop. Ik ga alvast eerst, want met twee mensen en twee gigantische voetbaltassen gaat het gewoon niet in één keer. Niall laat niet lang meer op zich wachten als we meezingend met een rustig liedje op de radio de weg op rijden.

8.47u
"Komaan lopen, jongens!" De coach roept luid en jogt zelf achter ons aan als aanmoediging als we het zoveelste baantje rond de piste afleggen. Zo dadelijk gaat de biep weer en moeten we de volledige drie minuten alles geven, opnieuw. Donderdagen zijn creatieve dagen om de sleur te doorbreken. Ik zucht bij de pieptoon in mijn oren en sprint naar voren. De vermoeidheid komt snel opzetten maar ik blijf gaan. Als aanvaller moet je snel zijn en kunnen gaan. Ik dwing mezelf de snelste van het team proberen te volgen. Ik bijt op mijn tanden, zoek naar adem en een manier om de brandende benen te vermijden. Als de bieb na een eeuwigheid weer gaat leg ik mezelf meteen hijgend op het gras, hyperventilerend. Niall zet zich langs me neer en fronst kort. Het is Dele die zich langs me zet en mijn armen vastneemt om die in de hoogte te trekken. Mijn bovenlichaam wordt lang waardoor ik gedwongen word rustiger te ademhalen.
"Rustig Louis," ik zucht en geef hem een klopje op zijn schouders als hij me weer los laat en langs me neer ploft.
"Dankjewel." De getinte man glimlacht zijn tanden bloot en schudt licht zijn hoofd.
"Iedereen weet hoe druk je het hebt en hoe gedreven je toch blijft."
"Ik haat het studeren." We lachen beiden in het ochtendzonnetje. Als ik merk hoe de zandbak van de atletiekpiste verzorgd wordt door het gelijk te trekken weet ik al wat onze afwisseling is vandaag: spurtjes in het zand, draaien en keren en vooral wroeten. Ik en Niall wisselen een blik. Ni haat het absoluut en weigert dan ook naar de bak te kijken.
"Goed, jongens! Twee delen. Een deel speelt per vijf in de cirkel. De anderen gaan naar de zandbak."

Ik trek mijn dikke jas dichter tegen mijn lichaam aan eenmaal ik uitgestapt ben. Het ijsbad voor de spieren heeft mijn temperatuur serieus doen dalen. Vandaag heb ik enkel 's avonds les en standaard ga ik daarvoor bij mijn moeder eten. Ik haat het om eenzaam in mijn appartement te zitten. Een beetje rust kan geen kwaad, dus neem ik mijn cursus mee in de infraroodcabine in de hoop dat de stramme koude uit me verdwijnt zodat mijn spieren ontspannen zullen. Mijn lichaam raakt in een rusttoestand terwijl mijn hersenen ijverig leerstof opnemen. Ik glimlach van de kalmte die ik heb wanneer de bel gaat. Ik zucht en overweeg om te blijven zitten. Niemand heeft laten weten dat hij of zij ging komen. De bel gaat nog een keer. Ik zit naakt in een sauna, komaan. Met de dichtstbijzijnde handdoek strompel ik naar het schermpje bij de deur. Tot mijn grote verbazing staat er niemand meer. Heeft de persoon bij de verkeerde aangebeld en mij uit mijn sauna gekregen? Oh nu heb ik het echt gehad. Als iemand op de deur klopt, gooi ik furieus de deur open, de handdoek stevig om mijn middel klemmend. Zowel ik als de bruinharige man tegenover me zijn even verbaasd elkaar zo te zien. Ik slik en ga uit de deuropening staan.
"Je zou toch bellen?!" Het klinkt boos, ik ben boos, God hoe sta ik er nu bij. Mijn hand is een strenge vuist rond de beschermende handdoek.
"Je nam niet op." Ik trek een wenkbrauw op en staar hem zo kalm mogelijk aan.
"Ja, ik had een halfuur voor mezelf in heel deze fucking week!" Het is niet mijn bedoeling om te roepen naar de grotere Harry maar ik kan het niet laten en wrijf zenuwachtig kort over mijn voorhoofd.
"Ik kwam de planning overlopen." Ik heb hier zo geen zin in hé. Ik wil gewoon terug in de warme cabine kruipen en hem wegsturen. Hij merkt het zelf ook, maar zegt er niets van. "Of ik leg ze neer en kom later terug." Mijn ogen gaan van het tafelblad waar de stick op ligt naar hem. Zijn groene ogen doen me even naar adem happen en tot inzien komen.
"Ja, ja oké is goed. Zelfde uur?" Hij knikt en draait zich soepel om richting de deur. Zijn ogen blijven op mijn lichaam kleven als ik de deur voor hem open. Het maakt mij niets uit, ik train dagelijks voor een lichaam als het mijne. Als de man weg is loopt er een onverwachte koude rilling over mijn rug waardoor ik snel terug richting mijn warme kooi loop. Die Harry is echt een rare man, ik kan hem niet inschatten en dat frustreert me. Toch lijken die heldergroene ogen iets waar je iets uit op zou moeten kunnen maken maar dat lukt me op dit moment gewoon nog niet. Ik wrijf kort door mijn ogen, kruip de warme bak in en lees verder in mijn cursus. De focus opnieuw vinden duurt eventjes.

Een bijna naakte Louis tegenover zijn netjes geklede en knappe adviseur...