Link's

33 Trainen

Na enkele minuten fietsen, besluit hij zijn armspieren te trainen, net als mij. Hij duwt zijn armen van opzij naar voren, de aders in zijn nek zijn zichtbaar.
"Is dit je sport?" Harry duwt verder terwijl hij knikt.
"Ik wissel vaak af."
"Voetbal je soms?" Een grijns verschijnt op zijn gezicht als we over mijn verslaving kunnen praten. Ik ben gewoon nieuwsgierig, het is iets onschuldig. Of dat wil ik toch geloven.
"Ja, maar dat betekent niet dat ik tegen jou zelfs wil spelen." Ik lach en leg de gewichten tijdelijk neer om hem aan te kijken, zijn ogen blinken, net als zijn huid.
"Ik kan mild zijn."
"Dat is lief van je." Ik glimlach en leg me op mijn rug om mijn benen zo stijf mogelijk te laten liggen en mezelf wat sit-ups tot halverwege laat doen.
"Woon je hier met je broer?"
"En zijn vrouw ja." Ik schud glimlachend mijn hoofd, hij lijkt niet praatgraag vandaag. Nu ja, sinds we in dit kasteel zijn in ieder geval. Zou het hem storen dat ik weet waar hij woont?
"Ik dacht even dat je gelogen had en toch een vrouw had." Harry lacht hees en verzwaart de gewichten.
"Waarom zou ik dat doen Louis? Als jij het zou doen, zou ik het nog begrijpen." Ik glimlach onschuldig en haal mijn telefoon boven om een foto van Niall te ontvangen en er een terug te sturen.
"Is je broer ook thuis?" Harry's kaaklijn lijkt te verstrakken waarna hij knikt. Ik vraag me af of ze op elkaar lijken, het plafond geeft me daar in ieder geval geen antwoord op.

"Oh, jij- jullie zijn nog bezig." Een charmante man, waarvan ik vermoed dat hij een oudere broer van Harry is, komt de zaal binnen. Hij veegt zoals Harry zijn bezwete hoofd af veegt aan een handdoek en trekt zijn wenkbrauwen vragend op.
"Je kan, wij zijn klaar." Hij legt dominant de nadruk op de wij waardoor ik even verbaasd nadenk en dan toch knik. Veel meer kan ik niet doen.
"Als jij je gaat douchen, blijf ik wel even bij deze kerel hangen. Ik ken je ergens van niet?" Ik haal onschuldig mijn schouders op en grijns.
"Dat zal wel een illusie zijn."
"Nee, jij bent nummer zeven bij Tottenham, hoe noem je..." Ik grijns nog steeds ondeugend, hem niet helpend. Harry staat op en mompelt dat hij zich gaat douchen. "Krijg ik een handtekening?" Ik lach en leg me terug neer op de bank.
"Om dan door te verkopen zeker. Je kent niet eens mijn naam."
"Maar ik weet wel dat je gescoord hebt gisteren." Het is even stil als hij net zoals zijn broer deed, eerst begint te fietsen. "Je ziet er slecht uit."
"Slapeloosheid door een pijnlijke enkel, maar toch bedankt voor de moed." Ik glimlach nep en sluit mijn ogen. Ik wed ervoor dat zijn blik nu op de krukken gevallen is, en dan ook mijn ingetapete voet.
"Hoe lang ben je out?"
"Te lang." Ik slik en open mijn ogen weer, hij bekijkt me echt op een spottende manier, ofwel is jet gewoon zijn gezicht.
"Wel, je kan op mijn voeten zitten terwijl ik sit ups doe."
"Hoeveel verdient dat?" De man lacht en begint harder te trappen.
"Smerige profvoetballers ook." Maar goed dat we beiden weten dat het een grapje was.

"Is Kane echt zo lui op training?" Ik grinnik en schud mijn hoofd terwijl de man zonder een druppel zweet naar me toe komt en weer gaat liggen.
"Dat zijn allemaal kleedkamergeheimen."
"Net zoals wel meer dingen." Ik negeer de opmerking omdat ik niet begrijp waarom hij die zelfs maakte. Harry komt met natte haren, een strak zwart t-shirt en aansluitende broek binnen. Hij kijkt even raar op als hij me op zijn broers voeten ziet zitten.
"Je hebt hem toch aan het werk gezet?"
"Het ziet er niet uit alsof hij het slecht heeft, of wel? Ik heb hem zelfs drinken gegeven." Ik grijns en sta voorzichtig op. Mijn enkel protesteert en zeurt meteen om ijs, maar ik neem mijn krukken en mank naar Harry toe.
"Klaar om mee te komen?"
"Zeker." Ik ga voor Harry uit naar de trappen zodat hij me kan opvangen indien nodig. Het is voet per voet, mijn rechter doet al het duwwerk. Mijn rechterkuit merkt het. Mijn linker blijft zeuren.
"Gaat het?" Ik hum wat, probeer er geen pijnlijke kreun uit te laten en ga verder naar boven. Als ik boven ben, zucht ik opgelucht en gun ik mezelf geen adempauze. "Wil je rusten?" Ik schud mijn hoofd en volg de man door de gangen, het zwakke gevoel hatend. Eenmaal in zijn auto, zucht ik opnieuw opgelucht. Mijn handen schreeuwen al door de krukken. Het zweet staat op mijn voorhoofd.
"Naar mijn huis? Je moet niet daar blijven, weet je." Harry lijkt te twijfelen, maar geeft toch stevig gas.
"Je wilt even alleen zijn, ik snap het." Ik haal mijn schouders op en antwoord luchtig.
"Je zorgt er wel voor dat ik iets nuttigs doe. Dat is iets goed, geloof me." Ik grijns als hij glimlacht. "Ik maak mezelf helemaal gek anders."
"Soms heb ik de indruk dat ik je ook gek maak."
"Ja, want je bent zo vervelend." Als hij niet aan het auto rijden was had ik hem tegen zijn arm aan geduwd maar mijn speelse blik zegt genoeg. Hij grijnst in zichzelf en twijfelt dan, maar rijdt iets later dan toch de parkeergarage binnen, tot net voor de lift. Ik stap uit en hij parkeert, ook al heb ik net gezegd dat dat niet moest. Zijn lange benen wandelen snel naar me toe waarna we samen in de kleine lift gaan. Het is stil doordat ik niet weet wat te zeggen en zijn lichaam dat tegen het mijne aanduwt.

Familiekennismaking en lichaamscontact. Naar wat leidt dat?