Link's

73 Recht(s)

"Ik verwelkom hierbij de eiser Christiana Dymes en de gedaagde Louis William Tomlinson voor een rolzitting in kwestie van een zwangerschap." Mijn hart gaat abnormaal hard, dit ziet er wel serieus uit, zeker als de rechter zo streng gaat spreken. "Mevrouw Dymes klaagt de heer Louis William Tomlinson, geboren op 24 december 1991 aan, aangezien hij haar niet financieel wil steunen als vader van een ongeboren kind." Hij richt zijn blik op mij, ik bemerk in die bruine ogen dat hij eigenlijk wel een vriendelijke man is, zo ook aan het geduld dat hij uitoefent. "Dat bent u, correct?" Ik knik en besluit toch maar mijn mond open te doen, onder een blik van mijn stoere advocaat.
"Ja, dat klopt."
"En u wilt niet bijdragen aan een budget om het kind op te voeden?" Mijn mond valt kort open, ik richt mijn blik kort op Chrissy die zich povertjes gekleed heeft, en zware wallen heeft. Ze heeft een pro-Deoadvocaat langs haar staan. Eentje die niet zo knap is als Harry, ook al is het een vrouw.
"Edelachtbare, ik zou graag even willen benadrukken dat er nooit een vaderschapstest is uitgevoerd en dat dit dus ook niet ten laste van heer Tomlinson gelegd kan worden."
Aan de andere kant zie ik de advocate van Chrissy haar hand op steken.
"Ga u gang."
"Mijn cliënt beweert dat ze nooit met een andere man naar bed is gegaan en nooit mogelijk verkracht is geweest. Het kan dus enkel van de heer Tomlinson zijn, wat een vaderschapstest onnodig maakt." Ik schud verdwaasd mijn hoofd en geef Harry een blik, hij weet wat hij daar op moet zeggen en is nog steeds verrassend kalm, zoals altijd eigenlijk. Hij staat opnieuw recht.
"Mijn cliënt beweert alsook dat er altijd een condoom gedragen is. Deze was steeds binnen de vervaldatum en in perfecte staat. Natuurlijk kunnen ongelukjes gebeuren in de productie, maar daarom is die test net nodig. Die kan ook bewijzen of de heer Tomlinson wel degelijk de enige was, want ze hadden immers geen vaste relatie." Ik zucht opgelucht en bekijk de rechter terug, dat was precies wat hij moest zeggen! Harry zelf gaat terug braaf zitten en geeft me een korte professionele blik. Zijn groene ogen zien er pienter uit. Ik ben zo blij dat hij aan mijn kant staat, dat hij van mij is.
"Juist, ik ga een tussentijdsvonnis doen en vragen om een ouderschapstest bij een van onze dokters deze voormiddag nog. De uitslag zal schriftelijk meegedeeld worden." Het is even stil, met dit vonnis kan ik me wel vinden. Ik slik kort en merk dat mijn handen zweterig zijn geworden. "Tomlinson? Zou je nog even recht willen staan?" Ongemakkelijk doe ik wat hij zegt, met een plakkende broek aan mijn benen. Ik dacht dat we klaar waren, maar goed. "Indien jij de vader zou zijn, wat zou dan jou beweegreden zijn om haar en jouw zoon niet te financieren?" Moet ik dit allemaal uitleggen? Ik geef Harry een vragende blik, hij knikt kort.
"Als zij de draagster is van mijn zoon, financier ik haar graag en eis ik ook het bezoekrecht op. Ik zou hem of haar zeker willen grootbrengen, maar niet onder haar eisen."
"En wat was dat precies?" De man fronst en controleert even of de schrijver nog alles aan het noteren is.
"Ze wou de helft van mijn loon."
"En wat is daar het probleem in? Als voetballer zou je nog zeker genoeg over moeten houden." Moet ik nu echt weer gaan zeggen dat ik een brave kerel ben die iedereen helpt? Harry staat op en ontvangt de goedkeuring van de rechter om dat te doen.
"Edelachtbare, wat de heer Tomlinson hier eigenlijk niet zeg is dat hij meerdere mensen reeds financieel steunt. Hij steunt zijn moeder en zijn vier zussen; kocht hun huis, betaalt hun elektriciteit, water en schoolonkosten. Verder is hij een vast lid van enkele vredesorganisaties zoals Unicef. U moet beseffen dat hij maar net genoeg overhoudt voor zichzelf en dat de helft van zijn loon, wat absoluut veel te veel is om een kind te onderhouden, te veel gevraagd is." Ik slik en kijk vanuit mijn ooghoeken naar de rechter die even stil is.
"In wat voor auto rijd je Louis?" Mijn lippen plakken aan elkaar, maar ik kan de man wel met een oprechte blik antwoorden; ik heb nergens schuld aan.
"Een Opel Astra edelachtbare." Hij knikt en schrijft kort wat neer, is dat goed of slecht?
"Juist, dat is heel bescheiden. Ik zal rekening houden met jouw mogelijkheden. Gelieve je aan de receptie te melden voor het doktersbezoek. Einde van deze zitting." Hij klopt net zoals op tv met zijn hamertje. Harry gaat hem beleefd een hand geven, ik aarzel maar volg hem dan toch om hetzelfde te doen; al zal de mijne net wat meer zweten. "Je lijkt me een goede kerel Louis." Ik glimlach en buig mijn hoofd lichtjes.
"Dankjewel." Zonder nog naar een wanhopige Chrissy te kijken wandelen we de kleine kamer buiten. Mijn hart klopt nog steeds luid, maar ik voel mezelf langzaam ontspannen als ik mijn Harry een blik geef.
"Het ging goed." Hij glimlacht en wacht zodat ik langs hem kan wandelen.
"Als ik de training nu maar haal. Ik wil dit niet allemaal uitleggen." En dat meen ik. Harry's rechtermondhoek kruipt omhoog tot een scheve grijns.
"Je maakt je zorgen om dingen die al allemaal geregeld zijn schatje." Hij fluistert het laatste en doet me zo glimlachen.