Link's

32 Jouw thuis

Hoe nieuwsgieriger ik word naarmate dat we langer in de auto zitten, hoe vaker Harry's rechterhand richting zijn onderlip gaat. Af en toe grijpt hij het stuur net iets te hard vast, ik weet niet waarom hij zenuwachtig zou moeten zijn.
"Is er nog iets dat je kwijt wilt?" Harry fronst doordat ik zijn focus doorbreek en staart dan terug duidelijker naar de weg voor hem. Er is iets en hij wil het niet zeggen. Ik zie het, hij negeert het en jaagt zich vanbinnen op. Hij moet het zeggen, of toch iets in ieder geval.
"Het huis is familie erfgoed, dus groot." Ik knik en wacht tot we er eindelijk zijn. Ondanks de waarschuwing verbaast het huis me compleet. Het ligt helemaal aan de rand van de stad, in een oase van rust en bos. Het is als een klein kasteel dat je buiten alle beschaving tegenkomt. Het heeft duidelijk karakter. Harry rijdt achter het huis door de garage in. Er staan meerdere auto's die niet allemaal de goedkoopste zijn, maar ik probeer dat feit even te vergeten. De tuin achteraan loopt over in bos, iets wat helemaal geweldig is natuurlijk. Harry neemt mijn krukken en onderbreekt mijn zwijgend gestaar door de deur voor me open te doen zodat ik kan uitstappen en dankbaar de krukken kan aannemen, ik vervloek ze nu al. Mijn handen doen pijn van de voortdurende druk van mijn gewicht. Ik probeer op mijn voet te steunen en hem zo mankend te volgen.
"Moeten we trappen op?"
"Naar beneden dadelijk." Hij lijkt tamelijk afwezig terwijl hij zich wel degelijk aan past aan mijn slome tempo. We komen terecht in een soort van hal waarna je kan doorlopen naar de leefkamer. Harry doet het niet, maar er is wel iemand anders die vanuit de andere richting ons tegemoet komt lopen. Het is een vrouw. Ze lijkt enorm vrolijk te zijn op een of andere manier door de grijns op haar gezicht. Ik volg Harry gewoon, maar de vrouw stopt bij hem waardoor hij me wel moet voorstellen. Ik dacht dat hij geen vrouw had? Draagt hij een ring?
"Louis, Adelinde, mijn broers vrouw. Adelinde, Louis." Hij rolt bijna met zijn ogen door de plechtigheid terwijl ik de vrouw bekijk. Ze ziet eruit alsof ik haar mag, ik voel me welkom. Ik knik en strompel dan terug achter Harry aan, ze bekijkt me, ik voel het, maar kan er niets aan doen.
"Wat heb je gedaan met je voet?" Ik stop en draai me half om, lichtjes verbaasd.
"Ken je me?" Dat zou helpen... Ik zeg niet graag dat ik een profvoetballer ben.
"Je lijkt op iemand die ik ken, maar neen." Ik knik kort en zeg het dan heel gewoon.
"Ongelukje tijdens het voetballen." Ze knikt en wenst me sterkte waarna ik een snellere Harry volg, deze keer is hij ongeduldiger en meer afgeschermd van me. Die krukken gaan echt niet vooruit... Als we bij een trap naar beneden aankomen, stopt hij en kan ik op adem komen.
"Ik draag je wel. Het is steil." Ik kijk naar beneden en besef dat ik hem gelijk moet geven.
"Neem eerst mijn krukken aan, niet dat ik je daar mee verwond ofzo. Per ongeluk." Hij trekt een mondhoek omhoog en neemt de dingen aan om ze snel beneden weg te leggen. Voordat ik zelfs kan vragen hoe hij me het liefst draagt, lig ik al in zijn lange armen en zijn we beneden. Hij zet me neer en ik kan pas nadat ik mijn evenwicht weer heb met de krukken naar daar manken om te kijken.
"Een paar apparaten?" Mijn stem schiet verbaasd te hoogte in, misschien wou hij me echt niet meenemen door de rijkdom hier. Dit is gewoon een bijna complete fitnesszaal. "Waarom werk je zelfs nog?"
"Om het te betalen?" Hij glimlacht in zichzelf met dingen die ik niet kan begrijpen en haalt uit een kast wat comfortabelere sportkleding. Het zijn ook oudere apparaten, valt me op.
"Zal ik me omdraaien?" Harry haalt zijn grote schouders op.
"Ik denk dat jij al wel vaker half naakte mannen gezien hebt."
"Laat de half zelfs maar vallen." Ik grijns en draai me toch half weg waarna ik zelf op een opdrukbank ga liggen en naar het halter boven me kijk.
"Overal af blijven."
"Ik weet heus wel hoe het moet." Mijn stem klinkt verdedigend, alsof hij me aangevallen en gekwetst heeft.
"Daarom zei ik het niet." Zijn groene ogen weerkaatsen kort in de spiegel achter me waarna hij toch op zijn fiets kruipt en ik twee gewichtjes van vijf kilo vind om daar mijn armen wat mee aan het werk te zetten. "Ik weet al precies waarom jij dit wou doen."
"Ik ben niet egoïstisch, ik kan gewoon niet stilzitten. Als je wilt, geef ik je zelfs live commentaar en tips, zoals op tv." Harry's krullerige haar valt naar beneden als hij glimlacht en zijn hoofd schud.
"Nee dankje."

In Harry's huis... Gezellig.